Καθοριστικές αποφάσεις για το χρέος στο σημερινό Washington Group

Στη κρίσιμη συνάντηση του Washington Group θα μετέχουν η Κριστίν Λαγκάρντ (ΔΝΤ), Βάλντις Ντομπρόβσκις (Ευρωπαϊκή Επιτροπή), Μάριο Ντράγκι (ΕΚΤ), Κλάους Ρέγκλινγκ (ESM) ο Όλαφ Σολτς και ο Γάλλος ομόλογός του Μπρούνο Λε Μερ.

Εάν ως τη Δευτέρα δεν βρεθεί μια συμβιβαστική λύση για το πώς η Ελλάδα θα αποκτήσει βιώσιμο χρέος στη βάση των υπολογισμών του ΔΝΤ, τότε το Ταμείο δεν θα ενεργοποιήσει το πρόγραμμα του, όχι διότι θα θεωρήσει εξ ορισμού μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος, αλλά διότι δεν θα έχει χρόνο να προχωρήσει σε όλες τις διαδικασίες που απαιτεί η έγκριση ενός προγράμματος έως τις 20 Αυγούστου, οπότε είναι ο ορίζοντας διάρκειας του «επί της αρχής» προγράμματος που ενέκρινε πέρυσι για την Ελλάδα.

Οι Ευρωπαίοι και συγκεκριμένα το Βερολίνο υποστηρίζουν πως αν γίνει μια μεγάλη εμπροσθοβαρής ελάφρυνση του χρέους, όπως η εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από τα υπολειπόμενα χρήματα που υπάρχουν στον ελληνικό πρόγραμμα, τότε η Ελλάδα θα αποκτήσει ένα εξαιρετικά ελαφρύ πρόγραμμα αποπληρωμών χρέους μέχρι το 2023 και ένα πλήρως βιώσιμο χρέος έως το 2030.

Το ΔΝΤ δεν αντιτίθεται σε αυτό, ωστόσο θεωρεί πως η πορεία της ανάπτυξης και η δημοσιονομική κούραση θα καταστήσουν το χρέος μη βιώσιμο μετά το 2030 και έως το 2060. Στη βάση αυτή ζητάει μια μεγάλη επέκταση των λήξεων για ένα πολύ μεγάλο μέρος των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι Ευρωπαίοι πιστωτές.

Σε κάθε περίπτωση ανατροπές δεν αποκλείονται, δεδομένου ότι έχει υπάρξει μια κάποια σύγκλιση στη διάρκεια των επεκτάσεων των δανείων του EFSF, από την τριετία στην οποία επέμενε το Βερολίνο προς τα 5-6 χρόνια (το ΔΝΤ θέλει 8 με 12).

Η Γερμανία προκειμένου να συναινέσει στην όποια ελάφρυνση χρέους φέρεται πάντως αποφασισμένη να επιβάλλει ελέγχους ανά πενταετία στην τήρηση των όρων και των προϋποθέσεων που θα συνοδεύουν το λεγόμενο γαλλικό κλειδί. Σε μια συμβιβαστική πρόταση η Κομισιόν έχει βάλει στο τραπέζι προκαταβολικό κλείδωμα των μελλοντικών παρεμβάσεων ώστε να είναι εφικτή η εκπόνηση ανάλυσης βιωσιμότητας χρέους με συγκεκριμένες σταθερές. Βάσει της ίδιας πρότασης οι «παροχές» προς την Ελλάδα θα ακυρώνονται εάν από τον έλεγχο προκύπτει ότι δεν τηρήθηκαν τα συμφωνημένα.

Αυτό το πακέτο δεσμεύσεων θα βρίσκεται σε αποκλειστική συνάρτηση με την ελάφρυνση χρέους.

Μέχρι σήμερα συμφωνία στο ζήτημα του χρέους έχει υπάρξει επί των δημοσιονομικών παραδοχών της ανάλυσης βιωσιμότητας, δηλαδή για το ύψος των πλεονασμάτων, για το προεξοφλητικό επιτόκιο, για το πλαφόν (2%) στα επιτόκια των δανείων, για το πώς θα επιστραφούν τα κέρδη τα οποία έχουν οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης και η ΕΚΤ από τα ελληνικά ομολόγα (ANFAs και SMPs) που κατέχουν, αλλά και σε ένα βαθμό στο πως θα λειτουργεί ο «γαλλικός μηχανισμός» που συνδέει την ελάφρυνση του χρέους με την ανάπτυξη.

Στην αρχική εκδοχή της γαλλικής πρότασης, ο μηχανισμός προέβλεπε ότι ανάλογα με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα πάγωναν, θα πληρώνονταν κανονικά ή μερικώς οι υποχρεώσεις της χώρας προς τον επίσημο τομέα. Η Γερμανία είχε εξαρχής βάλει βέτο ώστε σε περίπτωση χαμηλότερης ανάπτυξης να μην επιτρέπεται αυτόματα στην Ελλάδα να μειώσει τις πληρωμές για την εξυπηρέτηση του χρέους, ενώ επιδιώκει και ρήτρα ακύρωσης της συμφωνίας διευθέτησης εάν οι όροι της δεν τηρούνται από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση.