Αναδρομή στις γαλλικές εκλογές εν όψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου

1958: Η μεγαλύτερη ανατροπή

Το 1958 οι εκλογές προκάλεσαν τη μεγαλύτερη αναστάτωση της πολιτικής σύνθεσης της Εθνοσυνέλευσης.

Το 1993, η σοσιαλιστική πλειοψηφία εξανεμίστηκε και οι Σοσιαλιστές βρέθηκαν με μόνον 57 έδρες έναντι 276 που είχε προηγουμένως.

Από το 1981, οι βουλευτικές εκλογές, που ακολουθούν τις προεδρικές, καταλήγουν πάντοτε με νίκη της παράταξης στην οποία ανήκει ο νέος αρχηγός του κράτους.

Λόγω της εγκαθίδρυσης της πενταετούς προεδρίας και της αντιστροφής του χρονοδιαγράμματος των εκλογών, κάθε προεδρική εκλογή ακολουθείται συστηματικά από το 2002 από βουλευτικές εκλογές.

Η Βουλή διαλύθηκε πέντε φορές

Κατά τις 14 προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους, εννέα έφθασαν στο τέλος της πενταετούς θητείας τους (1962-1967, 1968-1973, 1973-1978, 1981-1986, 1988-1993, 1997-2002, 2002-2007, 2007-2012, 2012-2017), πέντε διακόπηκαν από τη διάλυση της Βουλής (1958-1962, 1967-1968, 1978-1981, 1986-1988 και 1993-1997).

Ο στρατηγός Ντε Γκολ διέλυσε δύο φορές την Εθνοσυνέλευση, στις 9 Οκτωβρίου 1962, όταν οι βουλευτές ανέτρεψαν την κυβέρνηση του Ζορζ Πομπιντού εκφράζοντας την αντίθεσή τους στο σχέδιο εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας με καθολική ψηφοφορία, στη συνέχεια στις 30 Μαΐου 1968, έπειτα από τα «γεγονότα» του Μάη.

Ο σοσιαλιστής Φρανσουά Μιτεράν διέλυσε επίσης δύο φορές την Εθνοσυνέλευση, στις 22 Μαΐου 1981 μετά την εκλογή του και στις 14 Μαΐου 1988 μετά την επανεκλογή του.

Η τελευταία φορά που διαλύθηκε πρόωρα η Βουλή ήταν στις 21 Απριλίου 1997, όταν ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ, ο οποίος είχε εκλεγεί το 1995, έλαβε αυτή την απόφαση, έναν χρόνο πριν από τη λήξη της κοινοβουλευτικής περιόδου.

Πλειοψηφία και πρόεδροι της Εθνοσυνέλευσης

Η δεξιά κυριάρχησε σε διαδοχικές Εθνοσυνελεύσεις έως το 1981 ενώ από τότε υπάρχει εναλλαγή.

Δώδεκα προσωπικότητες έχουν αναλάβει τη θέση του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης.

Ο Ζαν Σαμπάν-Ντελμάς κατέχει τα πρωτεία καθώς εξελέγη έξι φορές.

1η κοινοβουλευτική θητεία (1958-1962): Ζακ-Σαμπάν-Ντελμάς. Δεξιά πλειοψηφία, αλλά όχι μόνο οι γκολικοί.

2η κοινοβουλευτική θητεία (1962-1967): Ζακ Σαμπάν-Ντελμάς. Γκολική πλειοψηφία.

3η κοινοβουλευτική θητεία (1967-1968): Ζακ Σαμπάν-Ντελμάς. Μικρή γκολική πλειοψηφία.

4η κοινοβουλευτική θητεία (1968-1973): Ζακ-Σαμπάν Ντελμάς (έως τον Ιούνιο του 1969), στη συνέχεια Ασίλ Περετί. Ευρεία γκολική πλειοψηφία.

5η κοινοβουλευτική θητεία (1973-1978): Εντγκάρ Φορ. Δεξιά πλειοψηφία.

6η κοινοβουλευτική θητεία (1978-1981): Ζακ Σαμπάν-Ντελμάς. Δεξιά πλειοψηφία.

7η κοινοβουλευτική θητεία (1981-1986): Λουί Μερμάζ. Σοσιαλιστική πλειοψηφία.

8η κοινοβουλευτική θητεία (1986-1988): Ζακ Σαμπάν-Ντελμάς. Δεξιά πλειοψηφία.

9η κοινοβουλευτική θητεία (1988-1993): Λοράν Φαμπιούς, στη συνέχεια Ανρί Εμανουελί. Σχετική αριστερή πλειοψηφία.

10η κοινοβουλευτική θητεία (1993-1997): Φιλίπ Σεγκέν. Δεξιά πλειοψηφία.

11η κοινοβουλευτική θητεία (1997-2002): Λοράν Φαμπιούς, στη συνέχεια Ρεϊμόν Φορνί. Αριστερή πλειοψηφία.

12η κοινοβουλευτική θητεία (2002-2007): Ζαν-Λουί Ντεμπρέ και στη συνέχεια Πατρίκ Ολιέ (από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 2007) μετά τον διορισμό του πρώτου ως επικεφαλής του Συνταγματικού Συμβουλίου. Δεξιά πλειοψηφία.

13η κοινοβουλευτική θητεία (2007-2012): Μπερνάρ Ακογιέ. Αριστερή πλειοψηφία.

14η κοινοβουλευτική θητεία (2012-2017): Κλοντ Μπαρτολόν. Πλειοψηφία: Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι σύμμαχοί του.