David Bowie: 10 χρόνια χωρίς τον θρυλικό μουσικό που άλλαξε τη ροκ - Οι αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις

Σε όλη τη δεκαετία του 1970, ο Bowie ήταν πρωτοπόρος στις μουσικές τάσεις και στην ποπ μόδα, ενώ εξελίχθηκε σε τραγουδοποιό και πρωτοπόρο του glam-rock, στη συνέχεια στράφηκε σε αυτό που αποκαλούσε «πλαστική soul», πριν μετακομίσει στο Βερολίνο για να δημιουργήσει καινοτόμο ηλεκτρονική μουσική.

Ρηξικέλευθος, ο Βρετανός μουσικός κατάφερε να υιοθετήσει μια συνολική πρόταση για τις δουλειές του, συμπυκνώνοντας μουσική και αισθητική σε ένα ενιαίο εγχείρημα.

Η μουσική πορεία

Έγινε αρχικά γνωστός το 1969, όταν το τραγούδι του Space Oddity έφτασε στο βρετανικό top-5. Εμφανίστηκε ξανά το 1972 με το τραγούδι Starman και το ανδρόγυνο alter ego Ziggy Stardust.

Το 1975 έγινε διάσημος στην Αμερική με το τραγούδι του "Fame" που έφτασε στο νούμερο 1, από το άλμπουμ Young Americans.

Ακολούθησε το Pin Ups, ένα μεταβατικό άλμπουμ με διασκευές, πριν ξεκινήσει το δυσοίωνο κόνσεπτ άλμπουμ Diamond Dogs, που προοριζόταν ως μια μουσική εκδοχή του 1984 του Τζορτζ Όργουελ.

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον του για τη φανκ και τη σόουλ μουσική ήρθε στο προσκήνιο με το απολαυστικό Young Americans (1975), το οποίο του χάρισε επιτυχία στο αμερικανικό τσαρτ με το Fame (με τον Τζον Λένον ως guest τραγουδιστή) και του χάρισε μια θέση στο αμερικανικό τηλεοπτικό σόου, Soul Train.

Το δισκογραφικό τρίπτυχο των Low, Heroes και Lodger, τα οποία κυκλοφόρησαν από το 1977 ως το 1979 και όπου ο Bowie ανακάτευε επιρροές από το krautrock με σινθεσάιζερ καθοδηγούμενα από τον Ίνο. Παράλληλα, βρήκε χρόνο ώστε να ερμηνεύσει έναν ακόμη πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία, εμφανιζόμενος ως κόμης Paul von Przygodski στην ταινία Just a Gigolo.

Το 2011 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Toy. Πολύ μεγαλύτερης σημασίας ήταν το The Next Day (2013), το πρώτο του άλμπουμ με νέο υλικό μετά από μια δεκαετία. Σε παραγωγή του Βισκόντι, είχε προηγηθεί το σινγκλ Where Are We Now? που του χάρισε την πρώτη του βρετανική τοπ 10 επιτυχία από το 1993.

Το άλμπουμ κατέκτησε την κορυφή των τσαρτ στη Βρετανία και σε όλο τον κόσμο, φτάνοντας στο Νο 2 στις ΗΠΑ. Το 2014 ο Μπόουι τιμήθηκε με το βραβείο Brit Award για τον καλύτερο Βρετανό άνδρα καλλιτέχνη, καθιστώντας τον ως τον παλαιότερο αποδέκτη στην ιστορία των βραβείων.

Ο David Bowie πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 2016, λίγες ημέρες μετά τα 69α γενέθλιά του την κυκλοφορία του 25ου στούντιο άλμπουμ του, Blackstar, έχοντας κρατήσει την ασθένειά του μυστική από τον κόσμο.

Οι αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις

Στην μεγάλη καριέρα του που κράτησε 40 χρόνια, ο Ντέιβιντ Μπάουι, άλλαζε εμφάνιση και ύψος συνεχώς εκπλήσσοντας τους θαυμαστές του. Από την... gay εμφάνιση στο Ziggy Stardust ως το Thin White Duke, ο βρετανός καλλιτέχνης ήταν σταθερά... απρόβλεπτος, ταυτίζοντας την μουσική με την στυλιστική του πρόταση.

Ο εξαίσιος αυτός χαμαιλέοντας της μουσικής ήταν ένας άνθρωπος που αψηφούσε τις κατηγοριοποιήσεις και τα κλισέ: εξωγήινος, ανδρόγυνος, αιθέριος, απροσδόκητος, λαϊκός όπου χρειαζόταν, ό,τι κι αν έκανε, όπως κι αν το έκανε, πυροδοτούσε πάντα μόδες και έβρισκε κοπάδια μιμητών.

Μόνο που ο ίδιος δεν έμενε ποτέ σε αυτά και άλλαζε διαρκώς πρόσωπα και ήχους, παραμένοντας ένας από τους ελάχιστους πραγματικά καλλιτέχνες που διέτρεξαν με τέτοια άνεση είδη και εποχές.

Πώς μια... γροθιά καθόρισε την καριέρα του

Σε ανύποπτο χρόνο, ο David Bowie, έδωσε λεπτομέρειες για τον καυγά που διομόρφωσε τον θρυλικό καλλιτέχνη και την ιδιαιτερότητα των ματιών του, όταν μια κομβική δημιουργική στιγμή θα έπεφτε πάνω του. «Όταν ήμουν περίπου 12-13 ετών», εξηγεί ο Bowie, «έπαιξα ξύλο». Όλα ξεκίνησαν από μια διαμάχη με έναν παιδικό μου φίλο από το σχολείο».

«Κανένας από εμάς δεν είχε φιλήσει καν την Carol Goldsmith», επιβεβαίωσε ο George Underwood, ισόβιος φίλος του Bowie στο BBC. «Ήταν απλώς ένα κορίτσι που και οι δυο μας λατρεύαμε». Ωστόσο, ένα αβλαβές χτύπημα στην αυλή του σχολείου, ακολουθούμενο από μια φαινομενικά αβλαβή γροθιά, κατέληξε με τον Bowie στο νοσοκομείο μια εβδομάδα αργότερα, έχοντας υποστεί ανισοκορία, προκαλώντας μεγέθυνση της μίας κόρης του ματιού του και την ψευδαίσθηση εμφάνισης διαφορετικών χρωμάτων στα μάτια. Ο μυς που κρατά την κόρη ανοιχτή υπέστη βλάβη από το χτύπημα, παραμορφώνοντας την όψη της ίριδας του νεαρού Bowie, ένα χαρακτηριστικό που τον ξεχώρισε.

Αυτή θα ήταν μια καθοριστική στιγμή στη ζωή του Bowie. Ήταν σαν να είχε προβλεφθεί από κάποιες απόκοσμες μυστικιστικές δυνάμεις της μοίρας, γνωρίζοντας πολλά χρόνια νωρίτερα ότι θα γινόταν ένας διαφωτιστικός καταλύτης για την αρετή του εκφραστικού ατομικισμού που προσέφερε το ροκ εντ ρολ.

Καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του Bowie, το ανδρόγυνο βλέμμα του τον διαπότιζε με μια σαγηνευτική αίσθηση αινίγματος. Ενσάρκωσε τη μουσική και την τέχνη του με ένα μπόλιασμα δημιουργικού μυστηρίου. Είναι δίκαιο να πούμε ότι έμοιαζε με έναν γοητευτικό παρία της ανθρωπότητας, ένα δημιουργικό φρικιό με την πιο αξιαγάπητη έννοια της λέξης. Τα μοναδικά του μάτια του χάρισαν την πρώτη του «μάσκα» και από τότε δεν την αποχωρίστηκε ποτέ. Όπως είπε κάποτε στον Cameron Crow του Rolling Stone, «Μην περιμένετε να βρείτε τον αληθινό εαυτό μου… τον David Jones κάτω από όλα αυτά».