Τα νανοπλαστικά μπορούν να μειώσουν τη δραστικότητα των αντιβιοτικών στον οργανισμό μας

Χρησιμοποιώντας πολύπλοκα μοντέλα των μοριακών δομών των κοινών, καθημερινών πλαστικών πολυαιθυλενίου (PE), πολυπροπυλενίου (PP), πολυστυρενίου (PS) καθώς και νάιλον 6,6 (N66), ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, το Πανεπιστήμιο της Βόννης και το Πανεπιστήμιο του Ντέμπρετσεν, ανακάλυψαν ότι τα νανοπλαστικά μπορούν να συνδεθούν σε μοριακό επίπεδο με το αντιβιοτικό τετρακυκλίνη.

Η τετρακυκλίνη είναι ένα κοινό αντιβιοτικό ευρέος φάσματος που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των πάντων, από τη σύφιλη έως τις βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος και των πνευμόνων. Η σύνδεσή του σε μοριακό επίπεδο με τα νανοπλαστικά, αποδείχθηκε ότι μειώνει ή ακόμη και εμποδίζει πλήρως την ικανότητα του οργανισμού να απορροφήσει μέρη του, αναφέρει το New Atlas.

Πιο επικίνδυνοι οι εσωτερικοί χώροι

Ο Lukas Kenner του Πανεπιστημίου της Βιέννης, εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, θεωρεί ότι συσσωματώματα μη απορροφημένων αντιβιοτικών που συνδέονται στην επιφάνεια των νανοπλαστικών θα μπορούσαν να αποτελέσουν το τέλειο έδαφος ανάπτυξης για βακτήρια ανθεκτικά στα φάρμακα.

«Η σύνδεση ήταν ιδιαίτερα ισχυρή με το νάιλον», λέει ο Kenner. «Το φορτίο μικρο- και νανοπλαστικών είναι περίπου πέντε φορές υψηλότερο στους εσωτερικούς χώρους από ό,τι στους εξωτερικούς. Ένας από τους λόγους είναι το νάιλον, που απελευθερώνεται από τα υφάσματα και εισέρχεται στον οργανισμό μέσω της αναπνοής».

Τα καθημερινά προϊόντα από PE, PP, PS και N66 διασπώνται σε νανοπλαστικά μέσω της έκθεσης στο ηλιακό φως, της έκθεσης σε χημικές ουσίες και απλώς μέσω της φυσικής τριβής. Δεν τα βλέπουμε καν καθώς τα τρώμε, τα πίνουμε και τα εισπνέουμε – κάποια απλά τα απορροφούμε μέσω του δέρματός μας.

Ανησυχία για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των νανοπλαστικών δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές, καθώς η έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις τους στην ανθρώπινη υγεία είναι ακόμη σχετικά νέα. Οι επιστήμονες εργάζονται για να αποκαλύψουν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις τους όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στα θαλάσσια και χερσαία οικοσυστήματα.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το μικροσκοπικό μέγεθος των νανοπλαστικών μπορεί να τους επιτρέψει να αλληλεπιδράσουν με το σώμα μας σε κυτταρικό επίπεδο, ακόμη και να είναι σε θέση να περάσουν μέσα από τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την απομάκρυνση ξένων ουσιών, όπως μεγάλα μόρια, τοξίνες και παθογόνα.