Κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν τον Λίβανο αναζητώντας καταφύγιο στη Συρία

Για ορισμένους είναι ένα «άλμα στο άγνωστο» και για άλλους είναι η επιστροφή σε μια χώρα από την οποία έφυγαν εν μέσω του πολέμου.

Ο Λιβανέζος Χασάν Σλιμ έφυγε από τον νότιο Λίβανο μαζί με την ηλικιωμένη μητέρα του και θα αναζητήσει καταφύγιο σε συγγενείς του στη Συρία, μια χώρα ρημαγμένη από τον εμφύλιο, την οποία δεν γνωρίζει. «Αποφεύγαμε τη Συρία λόγω του πολέμου, αλλά σήμερα ο πόλεμος χτυπά τη δική μας πόρτα και είμαστε αναγκασμένοι να φύγουμε», εξήγησε ο 24χρονος άνεργος που περιμένει τη σειρά του στο μεθοριακό φυλάκιο Τζντεϊντέτ Γιαμπούς.

Λόγω της εντατικοποίησης των ισραηλινών πληγμάτων στον Λίβανο, από τις αρχές της εβδομάδας, 90.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, ανέφερε ο ΟΗΕ. Σύμφωνα με τις λιβανέζικες αρχές, περισσότεροι από 31.000 άνθρωποι, οι 15.000 εκ των οποίων ήταν Σύροι, πέρασαν στη Συρία τις δύο τελευταίες ημέρες.

«Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα μείνω στη Συρία, φοβάμαι αυτό το άλμα στο άγνωστο», είπε ο Σλιμ, καθισμένος στην άκρη του δρόμου, περιμένοντας να του δοθεί η άδεια να μπει στη Συρία, μια κατακερματισμένη χώρα που ακόμη συγκλονίζεται από μάχες σε ορισμένες ζώνες.

Το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ επέζησε από τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε το 2011 αλλά παραμένει παρίας στη διεθνή σκηνή.

«Έχουμε οικογένεια στο Χαλέπι, μας προσκάλεσαν εκεί όταν ξεκίνησαν οι πρώτοι βομβαρδισμοί, αλλά δεν πιστεύαμε ότι η κατάσταση θα επιδεινωνόταν τόσο γρήγορα», πρόσθεσε ο Σλιμ.

Καθισμένες στο πεζοδρόμιο ή μέσα σε αυτοκίνητα γεμάτα με αποσκευές, γυναίκες και παιδιά περιμένουν τους άνδρες να ολοκληρώσουν τις τυπικές διατυπώσεις. Εθελοντές της Ερυθράς Ημισελήνου μοιράζουν νερό και παρέχουν τις πρώτες βοήθειες σε όσους τις χρειάζονται. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες προέρχονται από την κοιλάδα Μπεκάα, το προπύργιο της Χεζμπολάχ στον ανατολικό Λίβανο, όπως διαπίστωσε ένας φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου.

«Συνήθως πηγαίνω στη Δαμασκό για δουλειά, ποτέ δεν σκέφθηκαν ότι θα ερχόμουν εδώ υπό αυτές τις συνθήκες», σχολίασε ο 54χρονος Άλι Μοχάμεντ Γοσν.

Όταν στη Συρία μαινόταν ο πόλεμος, ο Γοσν πήγαινε μόνος του για να αγοράσει εμπορεύματα που τα μεταπωλούσε στον Λίβανο. Αυτή τη φορά φόρτωσε στο βανάκι του την οικογένεια και τα υπάρχοντά τους και θα αναζητήσει καταφύγιο σε συγγενείς στη Δαμασκό.

«Δεν θα μείνουμε πολύ στη Συρία, θα επιστρέψουμε μετά τη νίκη μας επί του Ισραήλ», πιστεύει. Το 2006, στον προηγούμενο πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ, ο Γοσν έφυγε από το χωριό του για μερικές ημέρες. Τώρα «οι βομβαρδισμοί είναι πολύ πιο έντονοι», παρατήρησε.

Το 2006, περίπου 250.000 άνθρωποι κατέφυγαν από τον Λίβανο στη Συρία. Από αυτούς, οι 70.000 συνέχισαν την πορεία τους προς άλλες χώρες ενώ 180.000 φιλοξενήθηκαν από οικογένειες ή από δημόσια κέντρα υποδοχής.

Αυτή τη φορά το κυβερνείο της Δαμασκού έχει προετοιμάσει τρία κέντρα φιλοξενίας και άνοιξε τρία ξενοδοχεία στην περιοχή Σαγέντα Ζεϊνάμπ. Το προάστιο αυτό, όπου βρίσκεται και ένα σημαντικό σιιτικό ιερό, το υπερασπίζονται φιλοϊρανοί μαχητές, κυρίως μέλη της Χεζμπολάχ, η οποία πολεμά στη Συρία στο πλευρό του καθεστώτος από το 2013.

«Το κυριότερο θέμα, πριν από όλα τα άλλα, είναι να δούμε πώς θα σταθούμε στο πλευρό των αδελφών μας στον Λίβανο», δήλωσε πρόσφατα ο Σύρος πρόεδρος Άσαντ.

Τραγική ειρωνεία, εκατοντάδες οικογένειες Σύρων που έφυγαν από τη χώρα τους για να γλιτώσουν από τον πόλεμο, σήμερα παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής για τον ίδιο λόγο. «Πίστευα ότι δεν θα άκουγα ποτέ ξανά τον κρότο των βομβαρδισμών και των πυραύλων», είπε ο Άμπου Μοχάμεντ Ριφάι.

Ο 60χρονος άνδρας και η οικογένειά του κατέφυγαν στην Μπεκάα το 2014, όταν έφυγαν από το συριακό χωριό Ντεράα, το λίκνο της εξέγερσης κατά του καθεστώτος Άσαντ.

Εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι κατέφυγαν στον Λίβανο μετά το 2011. Σύμφωνα με τη Βηρυτό, οι Σύροι πρόσφυγες είναι συνολικά 2 εκατομμύρια. Ο ΟΗΕ έχει καταγράψει 774.000 ανθρώπους. Οι πρόσφυγες αυτοί ζουν συχνά σε άθλιες συνθήκες, σε μια χώρα που αντιμετώπιζε ήδη μια οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου.

«Η μοίρα μας είναι να ζήσουμε όλη τη ζωή μας στο έλεος του πολέμου και ο πόλεμος δεν έχει έλεος», είπε ο Ριφάι.