Τα παιδιά που δεν τρώνε το φαγητό τους δεν είναι «ιδιότροπα» - Ο ρόλος της γενετικής

Οι ερευνητές, όπως αναφέρει ο Guardian διερεύνησαν τις διατροφικές συνήθειες σε νήπια έως εφήβους και διαπίστωσαν ότι κατά μέσο όρο η ιδιοτροπία στο φαγητό άλλαξε ελάχιστα από τους 16 μήνες έως τα 13 έτη. Υπήρξε μια μικρή κορύφωση στην επιλεκτικότητα στα επτά έτη, και στη συνέχεια μια μικρή μείωση στη συνέχεια.

Όταν εξέτασαν τους παράγοντες που οδηγούν στην ιδιοτροπία στο φαγητό, το DNA αναδείχθηκε ως ο κυρίαρχος παράγοντας. Η γενετική ποικιλομορφία στον πληθυσμό εξηγούσε το 60% των διαφορών στην επιλεκτικότητα στους 16 μήνες, που αυξήθηκε σε 74% και περισσότερο από την ηλικία των τριών έως 13 ετών, σύμφωνα με τη μελέτη.

Αυτό σημαίνει ότι η κατανάλωση ενός στενού μόνο φάσματος τροφίμων και η άρνηση στην προοπτική να δοκιμάσει κάτι καινούργιο οφείλεται περισσότερο στη φύση παρά στην ανατροφή.

Η Δρ. Ζεινέπ Νας, γενετίστρια ειδική σε θέματα συμπεριφοράς στο UCL, δήλωσε: «Το κύριο συμπέρασμα από την εργασία αυτή είναι ότι η γευστική ανησυχία δεν είναι κάτι που προκύπτει από τη γονική μέριμνα. Πραγματικά οφείλεται στις γενετικές διαφορές μεταξύ μας».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν προέρχονται από το περιβάλλον στο οποίο ζουν, όπως το να κάθονται να φάνε οικογενειακώς και τα είδη τροφίμων που καταναλώνουν οι άνθρωποι γύρω τους.

Η Νας και οι συνεργάτες της ανέλυσαν στοιχεία από τη βρετανική μελέτη Gemini, στην οποία συμμετείχαν 2.400 ζευγάρια διδύμων για να διερευνήσουν πώς η γενετική και το περιβάλλον επηρεάζουν την παιδική ανάπτυξη. Στο πλαίσιο της μελέτης, οι γονείς συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους σε ηλικία 16 μηνών και ξανά σε ηλικία τριών, πέντε, επτά και 13 ετών.

Για να εξακριβώσουν κατά πόσο η γενετική συμβάλλει στην ιδιόρρυθμη διατροφή και κατά πόσο οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, οι ερευνητές συνέκριναν τις διατροφικές συνήθειες πανομοιότυπων διδύμων και μη πανομοιότυπων διδύμων. Ενώ οι πανομοιότυποι δίδυμοι μοιράζονται το 100% των γονιδίων τους, οι μη πανομοιότυποι δίδυμοι μοιράζονται μόνο το μισό.

Με άρθρο στην επιθεώρηση Journal of Child Psychology and Psychiatry, οι ερευνητές περιγράφουν πώς οι ιδιόρρυθμες διατροφικές συνήθειες ήταν πιο παρόμοιες μεταξύ των πανομοιότυπων διδύμων από ό,τι μεταξύ των μη πανομοιότυπων διδύμων, απόδειξη ότι η γενετική υποστηρίζει σε μεγάλο βαθμό τις διαφορές στην επιλεκτικότητα.

Ο ρόλος του περιβάλλοντος

Σημαντικός είναι και ο ρόλος του περιβάλλοντος. Οι εμπειρίες που μοιράζονταν τα δίδυμα, όπως τα είδη φαγητού που καταναλώνονταν στο σπίτι, ήταν σημαντικοί παράγοντες της επιλεκτικότητας όταν ήταν νήπια. Μεταξύ των ηλικιών επτά και 13 ετών, οι ατομικές εμπειρίες, όπως η ύπαρξη διαφορετικών φίλων, εξηγούσαν περίπου το 25% της διακύμανσης των επιπέδων γκρινιάρικου φαγητού.

Οι κοινές εμπειρίες, όπως το φαγητό ως οικογένεια, επηρέασαν περισσότερο τα νήπια, οπότε η προσφορά μεγαλύτερης ποικιλίας σε αυτή την ηλικία μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική, δήλωσαν οι ερευνητές.

Αν και η γενετική είναι σαφώς σημαντική για την επιλεκτική διατροφή, δεν πρέπει να αφήνει τους γονείς να αισθάνονται αποδυναμωμένοι, προσθέτουν οι ερευνητές. Όπως το θέτει η Νας: «Η γενετική δεν είναι πεπρωμένο».

Η Δρ. Άλισον Φάιλντς, συν-συγγραφέας της μελέτης στο Πανεπιστήμιο του Leeds, δήλωσε: «Παρόλο που το ιδιότροπο φαγητό έχει μια ισχυρή γενετική συνιστώσα και μπορεί να επεκταθεί πέρα από την πρώιμη παιδική ηλικία, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πάγιο.

«Οι γονείς μπορούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τα παιδιά τους να τρώνε μεγάλη ποικιλία τροφίμων καθ' όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και στην εφηβεία, αλλά οι συνομήλικοι και οι φίλοι μπορεί να γίνουν πιο σημαντική επιρροή στη διατροφή των παιδιών καθώς φτάνουν στην εφηβεία».

Το 2022, ο Δρ. Νικολά Πιραστού στο Human Technopole, ένα ιταλικό ερευνητικό ινστιτούτο, ηγήθηκε μιας μελέτης σχετικά με τη γενετική των διατροφικών προτιμήσεων.

Διαπίστωσε ότι η γενετική που επηρεάζει τους υποδοχείς της γεύσης και της όσφρησης ήταν λιγότερο σημαντική από τις παραλλαγές στον εγκέφαλο που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιδρούν στις διάφορες γεύσεις. «Αν και η γεύση είναι ο πρώτος παράγοντας που οδηγεί στις επιλογές τροφίμων, οι γενετικές διαφορές είναι πιο πιθανό να καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται σε αυτές», δήλωσε.

Η κατανόηση περισσότερων στοιχείων σχετικά με τη γενετική των επιλογών τροφίμων θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να εντοπίσουν τι αποτρέπει ορισμένους ανθρώπους από το να τρώνε υγιεινά και να ανοίξει το δρόμο για τροποποιημένες υγιεινές τροφές που θα είναι πιο ελκυστικές, δήλωσε ο Πίραστου. Μια άλλη πιθανότητα, πρόσθεσε, είναι μια νέα γενιά φαρμάκων που μετατοπίζουν τις προτιμήσεις των ανθρώπων προς πιο υγιεινές τροφές.