Απόπειρα δολοφονίας Τραμπ: Όταν μηδενίζονται οι διαφορές θεωριών συνωμοσίας και εύλογων αποριών

Η εποχή που ζούμε είναι σίγουρα περίπλοκη. Οι καιροί είναι με βάση τα γεγονότα εξόχως δύσκολοι και «πονηροί». Οι ειδήσεις βγαίνουν με τρόπο πολύ πιο σύνθετο παρά το γεγονός πως τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα είναι τουλάχιστον 100 φορές ταχύτερα και αποδοτικότερα από αυτά πριν από – όχι πολλά – 10 μόλις χρόνια.

Η περίπτωση της απόπειρας δολοφονίας κατά του 45^ου Προέδρου των ΗΠΑ, είναι ένα αφοπλιστικά κατατοπιστικό παράδειγμα για το πόσο έχει φτάσει πλέον να απέχει η εύλογη απορία, από την θεωρία συνομωσίας.

Δεν υπάρχει δίκτυο τηλεοπτικό ή ηλεκτρονικό στις ΗΠΑ που να μην έχει φιλοξενήσει ειδικούς σε ζητήματα ασφάλειας και προστασίας υψηλών προσώπων.

Κοινός τόπος πως απαιτείται έλεγχος για τα κενά ασφαλείας

Οι αναλύσεις ποικίλουν και τα σημεία στα οποία επιλέγει ο κάθε ειδικός να σταθεί, είναι και θέμα της προσήλωσης ή της ειδικότητας που είχε όταν υπηρετούσε στον στρατό, τα σώματα ασφαλείας ή τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Στην «σούμα» το γενικό πόρισμα όλων των τοποθετήσεων, είναι πως δεδομένα και χωρίς αστερίσκους η φύλαξη του Τραμπ είχε επικίνδυνα μεγάλα κενά για τα οποία θα πρέπει να γίνει εκτεταμένος και σε βάθος έλεγχος και μάλιστα άμεσα.

Επάνω σε αυτή την βάση έχουν διατυπωθεί και όλες οι θεωρίες από τρίτους, οι οποίες άλλες περισσότερο, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος τους λιγότερο, «φλερτάρουν» με τη συνωμοσία.

Δεν θα συμπεριλάβουμε τα άκρα που είτε αναφέρουν πως οι Δημοκρατικοί σχεδίαζαν τη δολοφονία Τραμπ, είτε την άλλη πλευρά που μιλά για σκηνοθεσία επιπέδου Χόλυγουντ.

Όλα όσα γίνονται τα τελευταία δέκα χρόνια στον πλανήτη είναι δομικές αλλαγές σε πολλαπλά επίπεδα. Οι αλλαγές αυτές όμως δεν γίνονται αντιληπτές, γιατί πολύ απλά η εξέλιξη της τεχνολογίας και των μέσων δεν είναι παράλληλη με την αντιληπτική της ανθρώπινης φύσης.

Τα μέσα μεταφράζονται ως συσκευές και η δουλειά που παράγεται σε μικρότερες ταχύτητες δεν μπαίνει στο μικροσκόπιο και την αξιολόγηση που απαιτείται προκειμένου το γεγονός να λάβει την έκταση και τα αντίμετρα που απαιτούνται και από την άλλη η κοινή γνώμη να κατανοήσει την βαρύτητα του γεγονότος και μόνο.

Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με την παράλληλη «εκπαίδευση» των κοινωνιών στο να καταναλώνουν «αμάσητο» ένα δύσπεπτο φαγητό όπως μία κρίση έχουν μειώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα περιθώρια που χωρίζουν το πραγματικό από το ψεύτικο, την αλήθεια από την πλάνη.

Το παράγωγο όλης της παραπάνω κατάστασης είναι να συμβαίνουν σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες φαινόμενα όπως η απόπειρα δολοφονίας ενός υποψήφιου Προέδρου και η ζωή να κλωθογυρίζει γύρω από το εάν η σφαίρα που σημάδεψε την αμερικανική δημοκρατία έφυγε από το χέρι ενός πληρωμένου από τους Δημοκρατικούς δολοφόνου.

Το μέγα πρόβλημα είναι πως στο τέλος της διαδρομής μέσα σε 72 μόλις ώρες ακόμη και ένας νοήμονας Αμερικανός πολίτης επιλέγει να μην διατυπώσει ανοιχτά και δημόσια τις ενστάσεις και τις διαφωνίες του χρησιμοποιώντας τη λογική και το μυαλό του καθώς κινδυνεύει να χαρακτηριστεί συνωμοσιολόγος.

Η είδηση μέσα σε ώρες όσο σημαντική κι αν είναι γίνεται παλιά και η ζωή συνεχίζεται. Είναι αυτή ακριβώς η επικίνδυνη «χημική» ένωση που φέρνει καταστροφές και μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας.