Τα πολιτικά θαύματα θέλουν αντανακλαστικά και ρίσκο

Η Γαλλία ζει από εχθές το βράδυ μία από τις ιστορικότερες στιγμές της μεταπολεμικής και όχι μόνο, πολιτικής της ιστορίας. Δεν υπήρχε δημοσκόπηση και έρευνα την τελευταία εβδομάδα που να προβλέπει αυτό που συνέβη στις κάλπες στοιχείο το οποίο θα αναλυθεί εκτενώς από τα κόμματα και τους ειδικούς τις επόμενες εβδομάδες. Το γεγονός είναι πως ο Συνασπισμός Αριστεράς, Σοσιαλιστών και Πρασίνων κατάφερε να ανατρέψει μία τεράστια για την Γαλλία διαφορά και να καταφέρει να κερδίσει με διαφορά μία μάχη που μία εβδομάδα πριν έμοιαζε χαμένη.

Ο λαός στη Γαλλία κινητοποιήθηκε μετά από τουλάχιστον 20 χρόνια, από το 2002 συγκεκριμένα, και αποφάσισε να αξιοποιήσει το χαρτί που ο Πρόεδρος της χώρας του έδωσε στις 9 Ιουνίου. Οι Γάλλοι έβγαλαν από τις «ντουλάπες» τα πολιτικά τους αντανακλαστικά, φόρεσαν τα ενδύματα των πιο πολιτικοποιημένων πολιτών της Ευρώπης και έκαναν όχι το καθήκον τους αλλά αυτό που η ιστορία της χώρας τους αλλά και το ισχυρό πολιτικό τους κριτήριο επίτασσε: έβγαλαν στον αφρό την Δημοκρατία και αποδοκίμασαν την ενισχυμένη σε κάθε περίπτωση ακροδεξιά.

Ανατροπή στις κάλπες

Η ανατροπή που συντελέστηκε εχθές ήρθε μέσα από τις κάλπες, μέσα από το πιο Δημοκρατικό δικαίωμα που έχουν όλοι οι Γάλλοι πολίτες. Οι κάλπες μίλησαν και κυριολεκτικά κατάφεραν να φέρουν στο προσκήνιο μία στροφή που πολύ δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη ή τον κόσμο. Η Γαλλία καταφέρνει μετά από δεκαετίες να παράξει κάτι ολοκαίνουργιο πολιτικά. Οι Γάλλοι από τη μια έβαλαν ξεκάθαρο φρένο στην ακροδεξιά αφήνοντάς την 3^ο κόμμα και από την άλλη δεν έδωσαν απόλυτη εξουσία σε κανένα κόμμα σε κανένα σχηματισμό. Η αριστερά είναι η ξεκάθαρη νικήτρια αλλά οι πολίτες ζητούν τη μετατροπή της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης από πεδίο σύγκρουσης κόσμων εντελώς αντίθετων σε χώρο συνεννόησης και συνασπισμού.

Οι Γάλλοι με την ψήφο τους έκαναν κατά μία έννοια μία σύγχρονη, δημοκρατική, επανάσταση. Ζητούν από τους βουλευτές του Δημοκρατικού τόξου να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο πορεύεται και κυβερνάται η χώρα. Οι Γάλλοι έχουν ξεκάθαρα κορεστεί από τα πολιτικά σχήματα και τα πολιτικά προγράμματα που έχουν μία σφραγίδα κόμματος. Δεν επιθυμούν άλλες υποσχέσεις και κυρίως δεν αποδέχονται πως ακόμη και το κόμμα που στηρίζουν μπορεί να υλοποιήσει όλα όσα λέει. Στον αντίποδα αναγνωρίζουν πως στο Δημοκρατικό τόξο υπάρχουν δυνάμεις και άνθρωποι που είναι ικανοί να κάνουν τα πράγματα καλύτερα για καθημερινότητα και την ίδια την χώρα και με τον τρόπο τους σήμερα απαιτούν αυτό να γίνει.

Όχι τα θαύματα δεν γίνονται κάθε ημέρα και κανένας δεν εγγυάται πως από μόνα τους είναι ικανά να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας. Τα θαύματα όμως γίνονται και είναι εφικτά ακόμη και σε χώρους τόσο «στρυφνούς» όπως η πολιτική. Από αύριο οι πολιτικές δυνάμεις της Γαλλίας χωρίς απόλυτη εξουσία έχουν καθήκον να υπηρετήσουν τον γαλλικό λαό και τις βουλές του. Αν αυτό δεν συμβεί η Μαρίν Λε Πεν έχει αποδείξει πως μπορεί να κάνει άλματα και δεν θα είναι καθόλου ανέφικτο σε τρία χρόνια να σαρώσει ως Πρόεδρος της χώρας. Η ακροδεξιά ηττήθηκε σε μάχη όχι στον πόλεμο.

Αντί επιλόγου δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο απαραίτητο καύσιμο που απαιτούν όχι μόνο τα πολιτικά αλλά και τα κάθε λογής «θαύματỨ, το ρίσκο. Ο Εμανουέλ Μακρόν επικρήθηκε από το σύνολο των πολιτικών του αντιπάλων για την επιλογή να διαλύσει τη Βουλή και να πάει την χώρα σε εκλογές λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Μακρόν όντως ρίσκαρε πολύ αλλά σήμερα αν απομονώσουμε τον αντίκτυπο από τον πολιτικό χρωματισμό ο Γάλλος Πρόεδρος έπραξε σίγουρα αυτό που του επέβαλλε το καθήκον της θέσης του αλλά και η Δημοκρατική του συνείδηση και η ιστορία και ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον μνημονεύσει για τους σωστούς λόγους.