Το εφιαλτικό σενάριο ο πόλεμος στη Γάζα να διαρκέσει ολόκληρο το 2024

Ο πόλεμος που είναι εξέλιξη από τον περασμένο Οκτώβριο στη Γάζα δεν φαίνεται να βαίνει προς εκτόνωση παρά τις προσπάθειες από εξωτερικούς παράγοντες αλλά και την εσωτερική πίεση που ασκείται εδώ και καιρό στην Κυβέρνηση του Ισραήλ. Η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν δείχνει ούτε να ενοχλείται ούτε και να αποσπάται από τον εξ’ αρχής δεδηλωμένο στόχο της εξαφάνισης της Χαμάς με οποιοδήποτε κόστος…

Καμία προσπάθεια δεν δείχνει επίσης όσο μεγάλη κι αν είναι να βρίσκει έστω και ένα κοινό σημείο επαφής και συνεννόησης προκειμένου από τη μία να επιστρέψουν οι όμηροι της Χαμάς πίσω στο Ισραήλ απαλύνοντας λίγο από τον πόνο που βιώνουν τόσο οι συγγενείς όσο και η κοινωνία της χώρας γενικότερα, όσο και οι άμαχοι Παλαιστίνιοι στη Ράφα που τις δέκα τελευταίες ημέρες μετρούν τουλάχιστον 80 νεκρούς σε ημερήσια βάση.

Εμμονή Νετανιάχου

Η κίνηση της Χαμάς, ανεξάρτητα από τα κίνητρα αλλά και την πίεση κάτω από την οποία διατυπώθηκε, να προτείνει άμεση ανταλλαγή όλων των ομήρων του Ισραήλ με αντάλλαγμα άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα θα αντιμετωπιστεί από το Τελ Αβίβ όπως και οι προηγούμενες: «Δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στη Χαμάς και δεν ικανοποιείται ο βασικός μας στόχος που είναι να πληρώσουν οι αυτουργοί – φυσικοί και ηθικοί – της 7^ης Οκτωβρίου». Το αφήγημα αυτό από την πλευρά του Ισραήλ μπορεί – και έχει – βάση αλλά σήμερα μοιάζει τόσο ειπωμένο και παράγει τόσο μικρά τετελεσμένα στην ουσία της κρίσης που καμία από τις πλευρές του διαπραγματευτικού ή του πολεμικού «παιχνιδιού» δεν θέλει να ακούσει ξανά.

Η επιμονή – στα όρια πλέον της εμμονής- από την πλευρά Νετανιάχου να «κωφεύει» και να «εθελοτυφλεί» στα όσα ακραία βιώνουν οι άμαχοι στη Γάζα έχει δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε από τη μία ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ να έχει τη «σκύλα» της γενοκτονίας στην περιοχή και από την άλλη την «Χάρυβδη» των ακροδεξιών εταίρων και των εποίκων υποστηρικτών τους που δεν θα διστάσουν να ρίξουν την Κυβέρνηση ή ακόμη και στην χειρότερη δυνατή εξέλιξη να κάνουν μία ακραία κίνηση και να προχωρήσουν σε πραξικόπημα…

Εφιαλτικό σενάριο

Με όλα τα παραπάνω ως αδιαμφισβήτητα και δεδομένα ο πόλεμος που μαίνεται στην περιοχή επί σχεδόν εννέα μήνες δεν είναι καθόλου απίθανο να κρατήσει για όλη την διάρκεια του τρέχοντος έτους. Αυτό μάλιστα το ενδεχόμενο μοιάζει εφιαλτικό ακόμη και για όσους δεν εμπλέκονται άμεσα στην κρίση καθώς είναι τόσες πολλές οι δυνάμεις και τόσο μεγάλη και απαιτητική η προσπάθεια που αυτές καταβάλλουν για να επιτύχουν τον στόχο τους που επί της ουσίας δεν μένει χρόνος και για τα άλλα μείζονα στον πλανήτη…

Η μεγάλη χαμένη από ένα τέτοιο σενάριο δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την Ουκρανία η οποία από τις 7 Οκτωβρίου έχει απωλέσει πολύ περισσότερα από την προσοχή των ΗΠΑ και της Δύσης. Τα όπλα και τα χρήματα που δεν έχουν φτάσει εγκαίρως έχουν δώσει σαφέστατο προβάδισμα στη Μόσχα η οποία από την στασιμότητα, την εσωστρέφεια και τις ήττες έχει περάσει στην αντεπίθεση κερδίζοντας καθημερινά με ταχύτητα ουκρανικά εδάφη.

Σαφέστατα σημαντικές απώλειες καταγράφει και η πλευρά του Λευκού Οίκου. Η κρίση στη Γάζα έχει φέρει σημαντικούς «πονοκεφάλους» στον Τζο Μπάιντεν ο οποίος έχει πλέον μπροστά του ελάχιστο χρονικό διάστημα μέχρι το Νοέμβριο και τις Προεδρικές εκλογές. Η καταλήψεις στα Πανεπιστήμια και το δριμύ κατηγορώ από φοιτητές για τους χειρισμούς του στο ζήτημα από νέους ανθρώπους είναι εξόχως σοβαρός λόγος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ να ανησυχεί καθώς οι νέοι είναι μία από τις κρισιμότερες για το τελικό αποτέλεσμα δεξαμενές ψηφοφόρων…

Καθαρά νικητής από την συγκεκριμένη κατάσταση δεν μπορεί να θεωρείται ούτε ο Νετανιάχου και ο Κυβερνητικός του περίγυρος καθώς εκτός από την μεγάλη πληγή που έχει αφήσει στη χώρα το αιματοκύλισμα του «Μαύρου Σαββάτου», ο «Μπίμπι» και οι πρακτικές του έχουν φροντίσει να αφήσουν κηλίδα και σε παγκόσμιο επίπεδο με το Ισραήλ να μπαίνει στην ίδια πρόταση με Χαμάς και Πούτιν για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Στα πλέον ουσιαστικά επίσης αυτός ο πόλεμος που μαίνεται αναμένεται ένα διαρκέσει μέχρι τα τέλη του χρόνο τελικώς να κοστίσει μόνο στο Ισραήλ περισσότερα από 250 δισεκατομμύρια ένα ποσό που ακόμη και για την ισχυρή οικονομία της χώρας είναι πολύ δύσκολο όχι να καλυφθεί αλλά να συμβεί αυτό χωρίς κλυδωνισμούς και μεγαλύτερη κοινωνική κρίση.