Τα πολλαπλά πλήγματα στο κύρος της Ρωσίας  

Αρχικά το «αφήγημα» του Κρεμλίνου ήθελε τα ρωσικά στρατεύματα να φτάνουν στο Κίεβο μέσα σε τρεις ημέρες και να προετοιμάζουν το έδαφος, έχοντας συλλάβει ή εξοντώσει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ώστε η παρέλαση της 9^ης Μαΐου, αυτή που συμβολίζει τη νίκη του Κόκκινου Στρατού ενάντια στο ναζισμό, να γίνει στην πλατεία Μαϊντάν παρουσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Οι τρεις ημέρες παρά το σφυροκόπημα, παρά την παράλληλη εισβολή από τρία διαφορετικά σημεία και παρά το ότι οι ειδικές δυνάμεις της Ρωσίας έφτασαν στα 15 χιλιόμετρα από το κέντρο της ουκρανικής Μητρόπολης έχουν γίνει 15 μήνες και πλέον μόνο από τον αέρα και μάλιστα με «ξένα» όπλα η Μόσχα ταράζει την Ειρήνη στην ουκρανική Πρωτεύουσα.

Η κίνηση από την πλευρά του Κιέβου να αντεπιτεθεί σε ένα χρονικό σημείο που οι δυνάμεις της Ρωσίας εμφάνιζαν σημάδια κόπωσης, ενώ οι ελλείψεις στην τροφοδοσία έφερε ένα δεύτερο πλήγμα σε αυτό που το Κρεμλίνο την τελευταία δεκαετία παρουσίαζε ως μία «ανίκητη πολεμική μηχανή».

Το Χάρκοβο στα ανατολικά δεν έπεσε ποτέ, οι δυνάμεις έξω από το Κίεβο τράπηκαν ουσιαστικά σε φυγή έχοντας διαπράξει τις σφαγές στην Μπούτσα και το Ιρπίν και οι Ουκρανικές δυνάμεις έκλεισαν τον πρώτο κύκλο του πολέμου με την βύθιση της ναυαρχίδας του Ρωσικού στόλου «Μόσχα» με ένα πυραυλικό χτύπημα από την Οδησσό «φουντώνοντας» την ελπίδα της νικηφόρας αντίστασης ενάντια σε έναν μεγαλύτερο εχθρό.

Λίγους μήνες αργότερα ακόμη ένα χτύπημα αυτή την φορά στην Κριμαία θα έρθει να ξεκαθαρίσει πως η Ουκρανία δεν θα αρκεστεί σε όσα η Ρωσία της έχει πάρει τους τελευταίους μήνες. Η γέφυρα της Κριμαίας, που κόστισε ένα τεράστιο ποσό και αποτέλεσε το «καμάρι» και την προσωπική δωρεά του Πούτιν στα εδάφη που προσάρτησε το 2014 θα χτυπηθεί με τρόπο «επαγγελματικό».

Οι ζημιές θα αποκατασταθούν μετά από αρκετό καιρό και το κυριότερο θα δημιουργηθεί ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στην τροφοδοσία του νοτίου μετώπου για τους Ρώσους. Το χτύπημα στην γέφυρα της Αζοφικής θα είναι το πρώτο βήμα των Ουκρανών για τις επόμενες σημαντικές κινήσεις ενάντια στους Ρώσους στα πεδία.

Η ελλιπής τροφοδοσία σε καύσιμα και όπλα στο Νότιο μέτωπο θα αναγκάσει την Μόσχα να πάρει την απόφαση τρεις μήνες αργότερα και με τον χειμώνα προ των πυλών να σώσει την ζωή περισσότερων από 10.000 ανδρών και να αποχωρήσει από την μοναδική Πρωτεύουσα νομού που είχε στην κατοχή της μετά από μήνες μαχών, την Χερσώνα.

Το ότι οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν όπως όπως από τη δυτική ακτή του Δνείπερου ίσως να αποβεί καθοριστικό και στο άμεσο μέλλον καθώς το Κίεβο έχει ξεκαθαρίσει σε όλους, και σε όλους τους τόνους πως εκτός της ανατολικής Ουκρανίας στόχος είναι αρχικά να απομονωθεί και στη συνέχεια να ξαναγίνει κίτρινη και μπλε η Κριμαία.

Έχουν απώλειες όμως οι Ουκρανοί; Σαφέστατα και η απάντηση είναι ναι. Το ζήτημα όμως στην συγκεκριμένη σχέση «νίκης – ήττας» είναι πως οι ήττες για την Μόσχα μετρούν διπλά καθώς η ίδια είχε φροντίσει να «φουσκώσει» την δική της δυναμική απομειώνοντας παράλληλα την δυναμική του αντιπάλου της.

Η μεγαλύτερη πάντως ήττα στο γόητρο της Μόσχα και του ίδιου του προέδρου της είναι πως κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, προσπαθώντας να αποτρέψει την ύπαρξη ορκισμένων εχθρών στα μεγαλύτερα σε έκταση σύνορα της χώρας του, να χαλυβδώσει εθνική συνείδηση στην οποία η δική του Ρωσία είναι όχι ένας απλός αλλά ένας προαιώνιος εχθρός.