Μια κρυφή πανδημία: Τα ορφανά που άφησε πίσω του ο Covid

«Θα κρατήσουμε ζωντανό το όνομα του μπαμπά. Ζει μέσα μας», πρόσθεσε η ίδια.

Ο 17χρονος γιος των Φλέτσερ, Τζόσουα, θυμήθηκε την ημέρα που η μητέρα του του είπε για το θάνατο του μπαμπά του. Όπως είπε στο CNNi, ένιωθε υποχρεωμένος να μπει στη θέση του πατέρα του ως το μεγαλύτερο παιδί, και όντας καλύτερο πρότυπο για τα αδέρφια του. Ο ίδιος προσπάθησε να τους εντρυφήσει πράγματα που έμαθε από τον πατέρα του και τα οποία δεν είχε την ευκαιρία να τους δείξει εκείνος.

Ο Τζόσουα, ο μικρότερος αδερφός του, Ζάκαρι, 14, και η αδερφή του, Μάντι, 10, είναι μεταξύ των εκτιμώμενων 238.500 ορφανών Covid στις Ηνωμένες Πολιτείες των οποίων οι ζωές έχουν ανατραπεί τα τελευταία τρία χρόνια από την απώλεια ενός γονέα ή του κύριου κηδεμόνα τους, σύμφωνα με μέτρηση του Imperial College του Λονδίνου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν υπάρξει περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια ορφανά Covid από τότε που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε τον Covid-19 πανδημία τον Μάρτιο του 2020.

Η ορφάνια αυξάνει την πιθανότητα φτώχειας, κακοποίησης, καθυστερημένης ανάπτυξης, προκλήσεων ψυχικής υγείας και μειωμένης πρόσβασης στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Η 49χρονη Βερόνικα Φλέτσερ μεγάλωσε ορφανή – ο πατέρας της δεν ήταν παρών στην παιδική της ηλικία και η μητέρα της πέθανε όταν εκείνη ήταν εννέα. «Το να χάνεις έναν γονέα είναι τραυματικό και ο τρόπος που χάθηκαν οι γονείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το να πρέπει να θρηνούν στην απομόνωση, επιδεινώνει τον πόνο εκθετικά», σημείωσε.

Τα ορφανά Covid χρειάζονται «πολύ περισσότερα»

Ο Κρίστοφερ Κότσερ τιμά όσους πέθαναν από τον Covid και στηρίζει όσους επέζησαν μέσω της οργάνωσής του, COVID Survivors for Change. Η ομάδα προσφέρει πόρους και προγράμματα σε οικογένειες όπως οι Φλέτσερ. Πιέζει επίσης για νομοθετικές και πολιτιστικές αλλαγές. Ο Κότσερ λέει ότι πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα για τα ορφανά Covid.

«Ήμουν στη Νέα Υόρκη την 11^η Σεπτεμβρίου. Ξέρω πόσο η πόλη και το έθνος έβαλαν πλάτη για να στηρίξουν αυτές τις οικογένειες», είπε ο Κότσερ στο CNNi. «Πρέπει να γίνει κάτι παρόμοιο εδώ. Αγωνιζόμαστε για να διασφαλίσουμε ότι θα ακούσουμε πολλά περισσότερα από τον πρόεδρο, από τις πολιτείες σε όλη τη χώρα και από τις τοπικές κοινότητες για να βεβαιωθούμε ότι παρέχουν την υποστήριξη που χρειάζονται αυτά τα παιδιά».

Οι στοχευμένες προσπάθειες κερδίζουν έδαφος σε πολλές πολιτείες, αν και αργά.

Η γερουσιαστής της Καλιφόρνια, Νάνσι Σκίνερ, βοήθησε την πολιτεία της να γίνει η πρώτη στη χώρα που ψήφισε νομοθεσία τον Ιούνιο του 2022 που δημιούργησε λογαριασμούς ταμιευτηρίου για παιδιά που έχασαν έναν γονέα ή κηδεμόνα λόγω Covid. Ο νόμος για τον κρατικό προϋπολογισμό της Καλιφόρνια του 2022-23 περιλάμβανε 100 εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση του προγράμματος HOPE.

Η Καλιφόρνια είναι μία από τις έξι πολιτείες στις οποίες καταγράφονται οι μισοί θάνατοι κηδεμόνων σε εθνικό επίπεδο. Η Νέα Υόρκη είναι μια άλλη πολιτεία και έχει γίνει η δεύτερη στη χώρα που εισήγαγε νομοθεσία που θα χρηματοδοτούσε υποτροφίες για παιδιά που έχασαν έναν γονέα ή φροντιστή από τον Covid. Κάθε φοιτητής που πληροί τις προϋποθέσεις θα είναι επιλέξιμος για υποτροφία που καλύπτει το ισοδύναμο κόστος των διδάκτρων, συν δωμάτιο και διατροφή, βιβλία καθώς και προμήθειες.

Η νομοθεσία της Νέας Υόρκης, εάν εγκριθεί, θα αργήσει πολύ για το πρώτο έτος του κολεγίου του Τζόσουα Φλέτσερ. «Με δέχτηκαν στα σχολεία στα οποία ήθελα να πάω, αλλά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να πάω σε αυτά γιατί ο μπαμπάς πέθανε», είπε. Ωστόσο, ο Τζόσουα θα ήταν επιλέξιμος για τα υπόλοιπα χρόνια του κολεγίου του.

Οι ασιατικές, ισπανόφωνες και μαύρες οικογένειες είναι πιο πιθανό να βιώσουν απώλεια, με τις μαύρες οικογένειες, όπως η οικογένεια Φλέτσερ, να έχουν διπλάσιες πιθανότητες να υποφέρουν από θάνατο από Covid, σύμφωνα με τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας.

«Ο πόνος είναι πόνος, το τραύμα είναι τραύμα», είπε η Βερόνικα Φλέτσερ. «Αυτή η δύναμη μετατρέπει τον πόνο σου σε σκοπό. Αυτά είναι τα είδη των μαθημάτων που βοηθούν τα παιδιά μου να βρουν ελπίδα, να είναι ανθεκτικά, να ξέρουν ότι δεν είναι μόνα. Σε βοηθά να βοηθάς κάποιον άλλο».

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Φλέτσερ βρίσκει τώρα υποστήριξη μέσω εξωτερικών ομάδων, όπως η COVID Widow Sisters, η οποία συνδέει τις συζύγους που θρηνούν σε ολόκληρη τη χώρα. Η Φλέτσερ σχεδιάζει επίσης να ιδρύσει τη δική της οργάνωση, Widows Tears Collective, μια ομάδα υποστήριξης για γυναίκες που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα από την ασθένεια.

Επιμέλεια: Σπυριδούλα Σκούρα

A hidden pandemic: the orphans Covid has left behind By Nicole Grether, CNN