Βρετανία: Ο Σούνακ συγκέντρωσε τους 100 βουλευτές για να θέσει υποψηφιότητα

Ο Ρίσι Σούνακ, είναι ο πρώτος υποψήφιος για την ηγεσία του Συντηρητικού κόμματος που συγκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό των 100 βουλευτών-υποστηρικτών του ώστε να συμμετάσχει στην ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου πρωθυπουργού της Βρετανίας.

Την πληροφορία αυτή μετέφερε μέσω του Twitter ένας πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας The Guardian.

Η ψηφοφορία, εφόσον οι διεκδικητές του αξιώματος είναι περισσότεροι από δύο, θα διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα. Η Πένι Μόρντοντ ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι προτίθεται να θέσει και αυτή υποψηφιότητα, ενώ ο πρώην υπουργός Οικονομικών Σαγίντ Τζαβίντ δήλωσε ότι στηρίζει τον Ρίσι Σουνάκ και ο Μπεν Γουάλας τον Μπόρις Τζόνσον.

«Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι ο Ρίσι Σουνάκ έχει ό,τι χρειάζεται για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε – είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να ηγηθεί του κόμματός μας και να οδηγήσει τη χώρα μπροστά», ανέφερε ο Τζαβίντ σε ανάρτησή του στο Twitter.

Η διορία για την κατάθεση των υποψηφιοτήτων λήγει το απόγευμα της Δευτέρας.

Ποιοι είναι υποψήφιοι για τη διαδοχή

Εντός του Συντηρητικού κόμματος έχει ήδη ξεκινήσει μια διαδικασία fast-track για την εκλογή νέας ηγεσίας. Η διαδικασία αυτή θα ολοκληρωθεί έως τις 28 Οκτωβρίου το αργότερο.

Οι βουλευτές στη συνέχεια θα επιλέξουν την τελική δυάδα και θα υπάρξει μια ενδεικτική ψηφοφορία για να δουν ποιον στηρίζει η πλειοψηφία. Εάν το πρόσωπο που θα βρεθεί στη δεύτερη θέση δεν αποχωρήσει, τότε τα μέλη του Συντηρητικού κόμματος θα προσέλθουν στις κάλπες, με τα αποτελέσματα να ανακοινώνονται έως την Παρασκευή.

Δεδομένων των διαφορών εντός του κόμματος, δεν υπάρχει κάποιος προφανής ενωτικός υποψήφιος.

Υποψήφιοι διάδοχοι είναι:

Ρίσι Σούνακ

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας ήταν ο πιο δημοφιλής υποψήφιος μεταξύ των Συντηρητικών βουλευτών στο Γουεστμίνστερ στη μάχη διαδοχής νωρίτερα φέτος αλλά, αφού έφθασε στην τελική μονομαχία έναντι της Τρας, έχασε στην ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν περίπου 170.000 μέλη του κόμματος που έλαβαν την τελική απόφαση.

Πολλά μέλη ήταν οργισμένα όταν ο Σουνάκ παραιτήθηκε τον Ιούλιο, γεγονός που συνέβαλε στο να πυροδοτηθεί η ανταρσία, η οποία τελικά προκάλεσε την πτώση του προκάτοχου της Τρας, του Μπόρις Τζόνσον. Επίσης αγνόησαν την προειδοποίησή του ότι οι αγορές μπορεί να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στη Βρετανία, εάν η Τρας προχωρήσει με τα σχέδιά της για μη χρηματοδοτούμενες μειώσεις φόρων.

Η Telegraph ανέφερε χθες ότι ο Σουνάκ είναι «σίγουρο» ότι θα λάβει μέρος στην κούρσα διαδοχής και ορισμένοι βουλευτές έχουν ήδη αρχίσει να ανακοινώνουν ότι τον στηρίζουν.

Μπόρις Τζόνσον

Ο πρώην πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, δημοσιογράφος, καραδοκεί στη βρετανική πολιτική σκηνή από τότε που έγινε δήμαρχος του Λονδίνου το 2008. Αφού προκάλεσε προβλήματα για ηγέτες όπως ο Ντέιβιντ Κάμερον και η Τερέζα Μέι, τελικά έγινε πρωθυπουργός το 2019 και πέτυχε μια σαρωτική εκλογική νίκη.

Ο Τζόνσον ήταν το πρόσωπο της ψήφου υπέρ του Brexit και κέρδισε στήριξη σε περιοχές της χώρας που ποτέ πριν δεν είχαν ψηφίσει τους Τόρις. Αλλά αναγκάστηκε να αποχωρήσει ύστερα από σειρά σκανδάλων.

Πρόσωπα από το στενό του περιβάλλον δηλώνουν ότι επί του παρόντος ενδιαφέρεται περισσότερο να βγάλει χρήματα εκφωνώντας ομιλίες αντί να επιστρέψει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής.

Συντηρητικοί βουλευτές δήλωσαν ότι ο Τζόνσον, που βρισκόταν για διακοπές στη Καραϊβική, θα μπορούσε να συμμετάσχει στη μάχη διαδοχής. Σήμερα, ο υπουργός Επιχειρήσεων Τζέικομπ Ρις-Μογκ έγινε το πρώτο μέλος του υπουργικού συμβουλίου που τάχθηκε υπέρ της επιστροφής του Τζόνσον.

Πένι Μόρντοντ

Πρώην υπουργός Άμυνας, η Μόρντοντ ήταν ένθερμη υποστηρικτής της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχασε οριακά μία από τις δύο θέσεις στην τελική μονομαχία στην πρόσφατη αναμέτρηση για την ηγεσία.

Η Μόρντοντ κέρδισε επαίνους για τις επιδόσεις της στο Κοινοβούλιο τη Δευτέρα, όταν υπερασπίστηκε την κυβέρνηση ενώ ανακοινωνόταν η απόσυρση των περισσότερων από τις πολιτικές που είχαν ανακοινωθεί.

Ένας βουλευτής δήλωσε ότι η Μόρντοντ έχει «ευρεία απήχηση», αναφερόμενος στην ικανότητά της να βρίσκει φίλους σε διαφορετικές πτέρυγες του κόμματος.