Πακιστάν: Δεν αφήνουν τις γυναίκες να φύγουν από τα πλημμυρισμένα σπίτια τους για λόγους «τιμής»

Ο λόγος που δεν μπορούν να φύγουν από αυτό δεν είναι όμως πρακτικός. Αν εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να πάνε σε καταυλισμούς εκτοπισμένων θα αναγκαστούν να έρθουν σε επαφή με άνδρες που δεν ανήκουν στην οικογένειά τους, κάτι που θα αποτελούσε προσβολή για την «τιμή» τους.

Οι γυναίκες ωστόσο δεν έχουν λόγο στην απόφαση. «Οι γηραιοί του χωριού αποφασίζουν», εξήγησε η 17χρονη Σιρίν Μπίμπι όταν τη ρώτησαν αν θα προτιμούσε να πάει σε έναν πιο ασφαλή καταυλισμό.

Οι χειρότερες βροχοπτώσεις των τελευταίων δεκαετιών προκάλεσαν εκτεταμένες πλημμύρες στο Πακιστάν, με το ένα τρίτο του εδάφους της χώρας να βρίσκεται κάτω από το νερό. Συνολικά 1.355 άνθρωποι στη χώρα έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο απολογισμό, ενώ συνολικά 33 εκατομμύρια (από τα 220 εκ. κατοίκους) έχουν επηρεαστεί, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο.

Στο Μπάστι Άμχαντ Ντιν οι κάτοικοι είναι αντιμέτωποι με τη νέα πραγματικότητα, με κατεστραμμένα σπίτια και ζωές. Περισσότερα από τα μισά από τα 90 σπίτια του χωριού, που βρίσκεται στην επαρχία Πουντζάμπ, έχουν καταστραφεί.

Οι καλλιέργειες βαμβακιού γύρω από το χωριό είναι πλημμυρισμένες. Ο δρόμος που συνέδεε το χωριό με την κοντινότερη πόλη βρίσκεται τρία μέτρα κάτω από το νερό. Το μόνο μέσο μετακίνησης που έχει απομείνει στους κατοίκους είναι οι βάρκες. Όμως το ταξίδι κοστίζει ακριβά, καθώς οι ιδιοκτήτες τους αύξησαν τις τιμές.

Οι κάτοικοι του Μπάστι Άμχαντ Ντιν έχουν πολύ λίγα αποθέματα τροφίμων και αποφάσισαν να μοιραστούν το λίγο σιτάρι και ό,τι άλλο κατάφεραν να σώσουν από το νερό.

Πολλά μέλη οργανώσεων αρωγής τους έχουν ζητήσει να φύγουν από το χωριό, αλλά μάταια.

«Είμαστε Βαλούχοι. Οι Βαλούχοι δεν επιτρέπουν στις γυναίκες τους να βγουν από το σπίτι», τόνισε ο Μοχάμαντ Αμίρ. «Οι Βαλούχοι προτιμούν να πεθάνουν από την πείνα από το να αφήσουν τις οικογένειές τους να βγουν από το σπίτι», πρόσθεσε.

Στην επαρχία του Πακιστάν, όπου οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα συντηρητικοί, ο πατριαρχικός κώδικας που βασίζεται στην «τιμή», ορίζει τη ζωή των γυναικών.

Βάσει αυτού περιορίζονται πολύ οι ελευθερίες τους και κυρίως οι επαφές τους με τους άνδρες που δεν ανήκουν στην οικογένειά τους. Επιτρέπεται εξάλλου μια γυναίκα να φονευθεί από συγγενή της αν έχει αμαυρώσει την οικογενειακή τιμή, απλώς και μόνο επειδή την είδαν μαζί με έναν άνδρα ή επειδή επέλεξε μόνη της τον σύζυγό της.

Σε ακραίες καταστάσεις, όπως οι πλημμύρες τώρα, οι γυναίκες μπορεί να βρεθούν εντελώς χωρίς τρόφιμα ή ιατρική φροντίδα.

Οι γηραιοί του χωριού εκτιμούν ότι είναι απαράδεκτο οι γυναίκες να βγουν από αυτό παρά μόνο σε «έκτακτες» καταστάσεις, όπως ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Οι φυσικές καταστροφές δεν θεωρούνται έκτακτη ανάγκη.

Ένας από τους γηραιούς, ο Μουρίν Χουσάιν, διαβεβαίωσε ότι δεν έφυγαν από το χωριό ούτε στις προηγούμενες μεγάλες πλημμύρες, το 2010.