Δρακόντειοι περιορισμοί από το Ισραήλ στην είσοδο και παραμονή ξένων υπήκοων στη Δυτική Όχθη

Η νέα διαδικασία εισόδου στη Δυτική Όχθη -την οποία κατέλαβε το Ισραήλ το 1967- δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο και αφορά τους ξένους υπήκοους που επιθυμούν να μείνουν, να εργαστούν, να σπουδάσουν ή να συμμετάσχουν σε φιλανθρωπικά έργα εκεί.

Η εφαρμογή της νέας διαδικασίας έχει αναβληθεί ήδη δύο φορές μετά την προσφυγή ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ 19 εναγόντων. Ανάμεσά τους η ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Hamoked, η οποία χαρακτήρισε τη διαδικασία «εξαιρετικά περιοριστική» και κατήγγειλε τα «αυθαίρετα και ανώφελα κριτήρια».

Ένας ξένος υπήκοος που επιθυμεί να μεταβεί στη Δυτική Όχθη δεν θα μπορεί πλέον να αποκτά βίζα με την άφιξή του, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Θα πρέπει να υποβάλει αίτηση 45 ημέρες νωρίτερα, να διευκρινίζει αν έχει συγγενείς πρώτου βαθμού εκεί, αν έχει στην κατοχή του γη ή αν πρόκειται να κληρονομήσει.

Και, με λίγες εξαιρέσεις, δεν θα μπορεί να πηγαίνει μέσω του αεροδρομίου του Τελ Αβίβ, αλλά μόνο μέσω του περάσματος μεταξύ της Ιορδανίας και της Δυτικής Όχθης, το οποίο ελέγχεται από το Ισραήλ.

Βάσει της νέας διαδικασίας ενδέχεται από τους αιτούντες βίζα να ζητηθεί να καταθέσουν εγγύηση ύψους 70.000 σέκελ (20.000 ευρώ) και προϋποθέτει να μεσολαβεί διάστημα πολλών μηνών μέχρι να εκδοθεί νέα θεώρηση εισόδου στο ίδιο πρόσωπο.

Επιπτώσεις στο ανθρωπιστικό έργο

«Οι επεκτάσεις των θεωρήσεων εισόδου περιορίζονται πολύ» με τους νέους κανόνες, αναφέρει η Hamoked. «Στις περισσότερες περιπτώσεις ένα άτομο θα αναγκάζεται να φύγει και συχνά να μείνει στο εξωτερικό για ένα χρόνο προτού μπορέσει να υποβάλει αίτηση για τη χορήγηση νέας βίζας», επισημαίνει.

Αυτό θα επηρεάσει τους αλλοδαπούς συζύγους Παλαιστίνιων, οι οποίοι θα αναγκάζονται να φύγουν από τη Δυτική Όχθη μόλις λήξει η βίζα τους, «στερώντας από χιλιάδες παλαιστινιακές οικογένειες το δικαίωμα να ζουν μαζί χωρίς διακοπές και να ζουν μια κανονική, οικογενειακή ζωή», κατήγγειλε η ισραηλινή οργάνωση, εξηγώντας ότι οι αιτήσεις για τη χορήγηση άδειας εισόδου μπορούν να απορριφθούν χωρίς δικαιολογία.

«Αυτά τα δρακόντεια μέτρα θα έχουν επίσης σοβαρές επιπτώσεις στο ανθρωπιστικό έργο», υπογράμμισε ο Καναδός γιατρός Μπέντζαμιν Τόμσον επικεφαλής του προγράμματος «Keys of health» που έχει επίσης προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

«Οι νέοι κανόνες θα εμποδίσουν πολλούς επαγγελματίες υγείας να εισέλθουν στη Δυτική Όχθη», πρόσθεσε, καταγγέλλοντας «την αβεβαιότητα» σε ό,τι αφορά την απόκτηση και την ανανέωση των θεωρήσεων εισόδου για τα μέλη της οργάνωσή τους, η οποία εκπαιδεύει Παλαιστίνιους γιατρούς.

Η Cogat, η υπηρεσία του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας αρμόδια για τις δραστηριότητες στα παλαιστινιακά εδάφη, εξήγησε ότι τα μέτρα θα βοηθήσουν στη διαχείριση των αιτημάτων για χορήγηση αδειών εισόδου «με πιο αποτελεσματικό τρόπο και καλύτερα προσαρμοσμένο στις τρέχουσες συνθήκες».

Απειλείται το Erasmus +

Τη νέα πολιτική του Ισραήλ επέκριναν και οι Βρυξέλλες εξαιτίας των ποσοστώσεων που προβλέπει για τους καθηγητές πανεπιστημίου (150 ετησίως) και τους αλλοδαπούς φοιτητές (100) που μπορούν να πάνε σε παλαιστινιακά πανεπιστήμια. Το 2020, 366 φοιτητές και καθηγητές από την Ευρώπη μετέβησαν σε αυτά.

Η Ευρωπαία επίτροπος Νεολαίας και Εκπαίδευσης Μαρίγια Γκάμπριελ εκτίμησε τον Ιούλιο ότι οι περιορισμοί αυτοί είναι αντίθετοι με τους στόχους του προγράμματος Erasmus +.

«Την ώρα που το Ισραήλ οφείλεται σημαντικά από το Erasmus +, η Επιτροπή θεωρεί ότι θα έπρεπε να διευκολύνει και όχι να δυσχεραίνει την πρόσβαση φοιτητών στα παλαιστινιακά πανεπιστήμια», επεσήμανε.

Το 2020, 1.803 Ισραηλινοί φοιτητές και καθηγητές βρίσκονταν σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Ως «δύναμη κατοχής» στη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ μπορεί να ενεργεί στο όνομα της ασφάλειάς του και «για την ευημερία του τοπικού πληθυσμού», σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, υπενθύμισε η Τζέσικα Μοντρέλ διευθύντρια της Hamoked.

«Όμως αυτή η διαδικασία δεν αφορά ούτε το ένα ούτε το άλλο», πρόσθεσε, εκτιμώντας ότι έχει στόχο «να περιορίσει την αύξηση του παλαιστινιακού πληθυσμού μέσω της ένωσης των οικογενειών» και να εμποδίσει «να ριζώσουν» αλλοδαποί στην περιοχή, όπου ζουν 2,9 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι και 475.000 Εβραίοι έποικοι.