Η Ουκρανία κατηγορεί τη Ρωσία ότι έκλεψε 400.000 τόνους σιτηρά
Ανανεώθηκε:
Το Κίεβο κατηγορεί το ρωσικό στρατό ότι αφαίρεσε 400.000 τόνους σιτηρών από περιοχές της χώρας που κατέλαβε από την 24η Φεβρουαρίου έως σήμερα.
Πρόκειται χονδρικά για το ένα τρίτο από τα αποθέματα στα σιτηρά που υπήρχαν στη Χερσώνα, στη Ζαπορίζια, στο Ντανιέτσκ και στο Λουγκάνσκ, συνόψισε ο υπουργός Γεωργίας της Ουκρανίας, ο Τάρας Βισότσκι, μιλώντας στην ουκρανική κρατική τηλεόραση χθες βράδυ.
Πριν ξεσπάσει η σύρραξη, στις περιοχές αυτές ήταν αποθηκευμένοι 1,3 εκατ. τόνοι σιτηρών για τον καθημερινό εφοδιασμό και για σπορά. «Δεν υπήρχαν στρατηγικά αποθέματα», δήλωσε ο υπουργός, προειδοποιώντας πως εάν οι διαθέσιμες ποσότητες μειωθούν περαιτέρω, υπάρχει κίνδυνος λιμού.
Η κατηγορία του Κιέβου ανακινεί οδυνηρές μνήμες και παλιές πολεμικές.
Σύμφωνα με ουκρανικές πηγές, περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτόνησαν στην Ουκρανία την περίοδο 1932-1933, όταν ο τότε ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης («δικτάτορας» για τους Ουκρανούς) Ιωσήφ Στάλιν, επέβαλε κολεκτιβοποίηση των αγροτών και διέταξε να κατάσχονται τα σιτηρά.
Ωστόσο, θάνατοι από πείνα είχαν επίσης καταγραφεί στη νότια Ρωσία και στο Καζακστάν την ίδια περίοδο.
Για την Ουκρανία, επρόκειτο για «γενοκτονία» διατεταγμένη από τη Μόσχα, την οποία αποκαλεί Γολοντομόρ, «Μεγάλο Λιμό».
Την ίδια ώρα οι Ουκρανοί πολίτες που βρίσκονται στη χώρα τους παλεύουν καθημερινά για ένα κομμάτι ψωμί κι ένα μπουκάλι νερό. Στήνονται κάθε μέρα στην ουρά και περιμένουν να έρθει η σειρά τους για να προμηθευτούν ένα καρβέλι ψωμί και μια μερίδα φαγητό.
Η πολιορκία της Μαριούπολης, η οποία διήρκεσε σχεδόν δύο μήνες, έληξε στα μέσα Απριλίου με τη σχεδόν ολοκληρωτική κατάληψή της από τις δυνάμεις της Ρωσίας και τους φιλορώσους αυτονομιστές.
Για τους επιζώντες, στις καταστροφές προστίθενται οι ελλείψεις που έχουν φέρει πίσω την καθημερινότητά τους στη λίθινη εποχή: δεν έχουν νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, ούτε δίκτυο κινητής τηλεφωνίας και ίντερνετ.
«Θα ήθελα να φύγω. Αλλά για πού;», λένε Ουκρανοί πολίτες που δεν ακολούθησαν τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους για να εγκαταλείψουν τη χώρα. Κάθε αρχή τους φαίνεται δύσκολη. «Ας παλέψω εδώ. Ελπίζω να τελειώσει ο πόλεμος και να βάλουμε πάλι τη ζωή μας σε μια τάξη», συμπληρώνουν.