Ιωσήφ και Μαρία: Από το Χαλέπι της Συρίας, στο μοτέλ της Λαμίας

Τα δύο παιδιά δεν ακολούθησαν τους άλλους συμπατριώτες τους στο ταξίδι προς την Ειδομένη και προτίμησαν να μείνουν σε κάποιο χώρο φιλοξενίας αφού τα σύνορα είναι κλειστά και ξέρουν πολύ καλά πόσο άσχημες είναι οι συνθήκες εκεί.
Άλλωστε αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολύ καλή πληροφόρηση για το τι συμβαίνει, μιας και επικοινωνούν διαρκώς με κάποιους που προπορεύονται

Η Μαρία και ο Ιωσήφ είναι οι μόνοι χριστιανοί σε αυτή την ομάδα προσφύγων και αυτό τους κάνει να μην νιώθουν και πολύ άνετα. Αν και όλοι τους πρόσφυγες από τη Συρία, οι θρησκευτικές διαφορές δεν βοηθούν την "συγκατοίκηση".

“Με τον Ιωσήφ είμαστε ξαδέρφια” μου λέει η Μαρία, “αλλά εδώ παριστάνουμε το ζευγάρι, γιατί οι υπόλοιποι είναι μουσουλμάνοι και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εγώ ταξιδεύω χωρίς άντρα. Ο Ιωσήφ παριστάνει τον σύζυγό μου για να μην με κοιτάζουν περίεργα όλοι οι άντρες που είναι εδώ, επειδή δεν φοράω μαντήλα. Τους φαίνεται αδιανόητο ότι ταξιδεύω χωρίς τον σύζυγό μου“.
Το πρώτο πράγμα που μου είπαν τα δύο παιδιά ήταν ότι είναι χριστιανοί περιγράφοντας μου πόσο δύσκολη είχε γίνει για τους χριστιανούς η ζωή στη Συρία τα τελευταία χρόνια.
Ο άντρας της Μαρίας έχασε την ακοή του από μια βόμβα που έσκασε πολύ κοντά στο σπίτι τους στο Χαλέπι και αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισε να κάνει αυτή πρώτη το μακρύ ταξίδι προς την Ευρώπη αφήνοντας το άντρα της και τα παιδιά της πίσω.

Από την ίδια βόμβα που άφησε κουφό τον άντρα της, η Μαρία που ήταν στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της έχασε το παιδί.
Ο Ιωσήφ αν και μικρότερος σε ηλικία (μόλις 18 χρονών) προσπαθεί να φανεί μεγαλύτερος και να παίξει όπως μπορεί το ρόλο του προστάτη. Θέλει να πάει στη Γερμανία που βρίσκεται ήδη ο αδερφός του με σκοπό να φέρουν σταδιακά και την υπόλοιπη οικογένεια. Το κλείσιμο των συνόρων όμως του χάλασε τα σχέδια.

Ανακαίνιση εξπρές

Το παλιό ξενοδοχείο των Θερμοπυλών δίπλα από τα ιαματικά λουτρά της περιοχής θα γίνει απ ότι φαίνεται το hot spot της Λαμίας. Η απόφαση πάρθηκε εν μια νυκτί, όταν λόγω του κλεισίματος των συνόρων τα λεωφορεία ακινητοποιούνταν στην εθνική οδό. Εκατοντάδες άνθρωποι προσπάθησαν να περιπατήσουν με τα πόδια την απόσταση μέχρι την Ειδόμενη, πράγμα που ήταν αδύνατο και διανυκτέρευαν όπου μπορούσαν. Η εικόνα με εκατοντάδες ανθρώπους να περπατούν κατάκοποι στην Εθνική οδό, κινητοποίησε την περιφέρεια που μέσα σε 48 ώρες ανακαίνισε το παλιό ξενοδοχείο των Λουτρών για να στεγάσει όσους περισσότερους μπορούσε.

Το ξενοδοχείο, που ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ, μπορεί να χωρέσει έως 300 ανθρώπους ενώ ο στρατός έχει στήσει απ έξω δύο μεγάλες σκηνές για να είναι έτοιμες σε περίπτωση ανάγκης. Δίπλα από το ξενοδοχείο υπάρχει ένα ακόμη κτίριο που θα χρησιμοποιηθεί και αυτό, αφού υποστεί επίσης ανακαίνιση για να στεγάσει άλλους 400 πρόσφυγες.
Η τοπική κοινωνία έχει ανταποκριθεί πολύ θετικά και μια ομάδα πολιτών συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης και επισκέπτεται καθημερινά τον χώρο για να συμπαρασταθεί στους πρόσφυγες και να τους βοηθήσει αν έχουν κάποια έκτακτη ανάγκη.

"Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με τον κόσμο, ο οποίος έχει ευαισθητοποιηθεί και έχει δείξει για άλλη μια φορά το μεγαλείο ψυχής που έχει ο Έλληνας" μου λέει ο κ. Κωνσταντίνος Κερπινιώτης, Δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος επιτροπής μεταναστευτικού Δήμου Λαμίας
"Συλλέγουμε σαν δήμος στην πανελλήνια έκθεση Λαμίας, σε καθημερινή βάση τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, χαρτικά, καθαριστικά, ότι μπορείτε να φανταστείτε Είναι τεράστια η συμμετοχή του κόσμου και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ."

Πρωτοβουλία πολιτών

"Ξεκινήσαμε να βοηθάμε όταν υπήρχε πρόβλημα , στην εθνική οδό και εκεί είχαμε μια απίστευτη προσφορά και σε τρόφιμα, και σε ρούχα αλλά και σε φυσική παρουσία εθελοντών" μου λέει η κυρία Μαρία Αντωνίου από την Πρωτοβουλία αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες.
"Η ζωή εδώ μέσα σιγά σιγά μπαίνει στους ρυθμούς της, οι ίδιοι οι πρόσφυγες με κάποια παιδιά που γνωρίζουν καλά αγγλικά προσπαθούν να οργανώσουν τη ζωή τους "
Πράγματι οι πρόσφυγες διαχειρίζονται σχεδόν μόνοι τους το χώρο, φροντίζουν για τη διανομή προμηθειών με τη βοήθεια εθελοντών, για την καθαριότητα, ενώ έχουν οργανώσει και ένα υποτυπώδες σχολείο με τη βοήθεια ενός καθηγητή μαθηματικών ο οποίος φροντίζει να μην χάνουν τα παιδιά την επαφή τους με τα μαθήματα.

Ο Μοχάμεντ από την μαρτυρική πόλη Χομς, ανάπηρος πια μετά από έναν βομβαρδισμό, κάνει στα παιδιά μαθηματικά, γλώσσα και ότι άλλο μπορεί με τα λίγα μέσα που διαθέτει.
"Αγαπώ την εκπαίδευση και εδώ κάνω μάθημα στα παιδιά. Τα παιδιά τα τελευταία πέντε χρόνια δεν πάνε σχολείο και χρειάζονται μόρφωση" θα μου πει. "Θέλω να πάω στη Γερμανία, που έχω φίλους για να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή. Δεν ξέρω τι θα κάνω αν δεν ανοίξουν τα σύνορα αλλά θα ήθελα να τα ανοίξουν, κυρίως για τα παιδιά όχι για εμένα."

Αποχαιρετώ τους ανθρώπους που γνώρισα στις Θερμοπύλες με την ικανοποίηση ότι τουλάχιστον αυτοί έχουν ένα ανθρώπινο προσωρινό κατάλυμα και δεν είναι εκτεθειμένοι στο κρύο και στη βροχή. Δυστυχώς δε μπόρεσα να τους απαντήσω στην ερώτηση που επίμονα μου έκαναν οι περισσότεροι; "Πότε θα ανοίξουν τα σύνορα, και πότε θα φύγουν."