Η τραγωδία του Αϊλάν ένα μάταιο μάθημα ιστορίας

Πριν και μετά έχασαν τη ζωή τους πολλοί ακόμη άνθρωποι στην προσπάθειά τους να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές, αλλά τίποτα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον μαγνητισμό που προκάλεσε η φωτογραφία του Αϊλάν στα μέσα ενημέρωσης και τις οθόνες των κινητών.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, άλλο ένα παιδί πνίγηκε και το πτώμα του βρέθηκε σε μια εξίσου τουριστική παραλία, αυτή τη φορά στο Μπαρμπάτε, στο Κάντιθ της Ισπανίας. Λεγόταν Σαμουέλ, ήταν έξι ετών και η οικογένειά του το είχε πάρει μαζί της φεύγοντας από το Κονγκό.

Ταξίδευε με ένα φουσκωτό που είχε βυθιστεί δύο εβδομάδες νωρίτερα μαζί με τη μητέρα του, που το πτώμα της βρέθηκε στην παραλία Μπολόνια, στην Ταρίφα. Αυτή τη φορά, οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες.

Μόνο ο δήμαρχος του Μπαρμπάτε εξέφρασε την απορία του για τη λιγοστή πληροφόρηση και μερικοί άνθρωποι διαδήλωσαν κατά των κλειστών συνόρων. Αυτό ήταν όλο. Ένα παιδί εξίσου ανυπεράσπιστο με τον Αϊλάν, που ο θάνατός του αποτελεί μόνο έναν αριθμό σε μια μακάβρια καταμέτρηση.

Όλοι ήμασταν Αϊλάν. Αλλά πολύ λίγοι θέλουν να είναι Σαμουέλ. Γιατί;

Η κοινωνία φοβάται ότι θα χάσει το βιοτικό της επίπεδο αν αφήσει να μπουν περισσότεροι ξένοι; Είναι αλήθεια ότι ο ισχυρό κίνημα κατά της μετανάστευσης που ενσαρκώνει ο Τραμπ, σε συνδυασμό με τις ενέργειες της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς και την αδύναμη απάντηση της ΕΕ, έχουν τρομάξει την κοινή γνώμη. Υπάρχει όμως και μια άλλη εξήγηση.

Το πτώμα του Αϊλάν φωτογραφίστηκε σε ένα σημείο όπου ένα ήπιο κύμα αγκάλιαζε την παραλία, ενώ υπήρξαν κι άλλες φωτογραφίες με έναν αστυνομικό να το μεταφέρει προσεκτικά στην αγκαλιά του.

Από το πτώμα του Σαμουέλ, αντίθετα, δεν υπάρχουν φωτογραφίες, τίποτα για να αναρτήσει κανείς στο Twitter ή το Facebook. Είναι πιθανό έτσι να εξηγείται η διαφορά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις, μαζί με την ανοσία που έχει πάθει η κοινωνία μπροστά στις τόσες κακές ειδήσεις από το μέτωπο της μετανάστευσης.

Ο Αμπντουλά Κούρντι, ο πατέρας του Αϊλάν, είχε εκφράσει την ευχή η τραγωδία του παιδιού του να γίνει μάθημα στον κόσμο ώστε να μην υπάρξουν άλλοι νεκροί. Αλλά η ευχή αυτή έμεινε κενό γράμμα. Ο Σαμουέλ αποτελεί την απόδειξη.

(*) Ο Joaquín Prieto (Χοακίν Πριέτο) είναι αρθρογράφος της El Pais. Aπό τη στήλη Θέσεις και αντιθέσεις της Ευρωπαϊκής σελίδας του ΑΠΕ- ΜΠΕ.