Το πολύ το «κυρ' ελέησον» της διαπλοκής

Με αυτήν τη λογική, η ρήση «το πολύ το κυρ' ελέησον το βαριέται και ο παπάς» ερμηνεύει τα όσα έγιναν χθες στη Βουλή στη συζήτηση για τη δικαιοσύνη, αλλά κυρίως για τη διαπλοκή. Τα κομματικά επιτελεία, με προεξέχον του ΣΥΡΙΖΑ είχαν γεμίσει τη φαρέτρα τους με οζώδεις υποθέσεις, βγαλμένες από τη σκοτεινή συνύπαρξη της εξουσίας σε όλες της τις εκφάνσεις.

Ο κ. Τσίπρας παρουσίασε 13 υποθέσεις πολιτικής παρέμβασης στην πρωτολογία του για να ακολουθήσει ένας καταιγισμός από την αντιπολίτευση. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η ομιλία του κ. Καμμένου, ο οποίος περνούσε από τη μία υπόθεση στην άλλη, σε ένα ταξίδι στον πολιτικό του χρόνο, το οποίο, όμως, δεν μπορούσε να ακολουθήσει ο θεατής.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα ΜΜΕ να μην αλλάξουν κατά το ελάχιστο την ενημερωτική τους ατζέντα από την πολυδιαφημισμένη συνεδρίαση και να αναρωτιέται κάποιος τελικά τι έμεινε από τον οχετό των αποκαλύψεων στον τηλεθεατή;

Ίσως ένα σημείο που μπορεί ο παρατηρητής να εστιάσει είναι η μάχη για το αφήγημα, όπως αυτή εκφράστηκε και από τον πρωθυπουργό: «με το να δημιουργείτε διαρκώς ένα κλίμα και μια αφήγηση η οποία δεν μπορεί να πατήσει στο έδαφος της πραγματικότητας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ κατάφεραν να διαλύσουν την οικονομία, ενώ εσείς τα πηγαίνατε περίφημα, νομίζω ότι δεν μπορεί να σας πιστέψει κανείς, κύριε Μητσοτάκη». ‘

Αλλωστε, για αυτό κατηγορήθηκε ο κ. Τσίπρας από την αντιπολίτευση: ότι επιχείρησε με τη χθεσινή συνεδρίαση και την εστίαση στη διαπλοκή να αλλάξει την δημόσια ατζέντα και να επιχειρήσει να εστιάσει στη σκανδαλολογία και τα «αμαρτωλά πεπραγμένα» των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Οι γνώστες της διαρκούς ενασχόλησης των κομμάτων με τη λαϊκή τους αποδοχή και την προσαρμογή λόγων και πράξεων στις επιταγές της επικοινωνιακής στρατηγικής ξέρουν ότι αυτό είναι ένα ολισθηρό μονοπάτι και, δυστυχώς, στο τέλος του δεν βρίσκεται η κάθαρση αλλά ο βούρκος.

Αυτό, τουλάχιστον καταδεικνύουν τα μεταπολιτευτικά πεπραγμένα, τα οποία εξιστορήθηκαν στη χθεσινή συνεδρίαση.