«Οι γυναίκες άνω των 50 είναι αόρατες»: Όχι, το σεξιστικό παραλήρημα δεν είναι άποψη

Αυτό από μόνο του δεν θα ήταν ιδιαίτερα προβληματικό αν το έλεγε ένας άντρας σε έναν άλλον πάνω από δύο ουίσκι σε ένα μπαρ. Εντάξει, θα ήταν προβληματικό, ούτως ή άλλως είναι προβληματικό, αλλά θα ήταν μόνο για τον ίδιο και τις γυναίκες που συναναστρέφεται. Ως δημόσια δήλωση, όμως, και μάλιστα αφοριστικού και ισοπεδωτικού χαρακτήρα, από έναν πολυβραβευμένο συγγραφέα σε ένα περιοδικό που τη δημοσιεύει και συνεπακολούθως αναπαράγεται από όλα τα ΜΜΕ διεθνώς, δεν είναι απλώς προβληματικό, αλλά από δω που το βλέπω εγώ, φρικαλέο. «Ελάτε τώρα, ας μην υπερβάλουμε. Είναι αδύνατον. Πολύ, πολύ μεγάλες», είπε επί λέξει ο Μουά, που και ο ίδιος είναι 50, για τις συνομήλικές του σε συνέντευξή του στο γαλλικό Marie-Claire.

Ο Μουά έχει κερδίσει αρκετά βραβεία, ανάμεσα στο οποίο και το Prix Goncourt, για το πρώτο του μυθιστόρημα, έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες και είναι ο οικοδεσπότης ενός πολύ δημοφιλούς talk show στη γαλλική τηλεόραση.

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές και ποικίλες, ανάμεσά τους και οι αναμενόμενες. Η 52χρονη δημοσιογράφος και συγγραφέας Colombe Schneck, για παράδειγμα, δημοσίευσε την επόμενη μέρα μια φωτογραφία με τα οπίσθιά της, γράφοντας στη λεζάντα: «Ορίστε τι χάνεις, είσαι ηλίθιος».

Η αλήθεια είναι ότι ως γυναίκα άνω των 50, καταλαβαίνω πόσο εύκολο είναι να μπεις αμέσως στον πειρασμό να το κάνεις: Να του πετάξεις στα μούτρα ότι έχει άδικο.

Είναι εξίσου λάθος όμως.

Επειδή το δικό του λάθος δεν είναι στην εκτίμηση που έκανε, αλλά στον τρόπο που διατύπωσε μια προσωπική του προτίμηση. Και, απαντώντας του με αυτό τον τρόπο, παίζεις το παιχνίδι του.

Είναι αναμφίβολα δικαίωμα του καθενός να προτιμά ότι θέλει στο κρεβάτι του. Νέες, μεγαλύτερες, κοντές, ψηλές, Ασιάτισσες (όπως επίσης δήλωσε ότι προτιμά ο συγκεκριμένος), ή γυναίκες από τη Γη του Πυρός. Και για μας τις γυναίκες ισχύει αυτό, εξάλλου. Δεν είναι λίγες οι 50άρες που προτιμούν νεότερους άντρες και επιτέλους έχουν το θάρρος να το πουν ή να το ζήσουν ανοιχτά. Δεν έχω ακούσει ποτέ μια 50άρα όμως να δηλώνει δημόσια ότι οι άντρες όταν πατάνε τα 50 είναι για πέταμα. Και θα είχαν πολλές βάσιμες αφορμές να το πουν, το πέρασμα του χρόνου δεν αφήνει σημάδια μόνο στις γυναίκες. Για να ακριβολογήσουμε κιόλας, στις γυναίκες αφήνει μόνο σημάδια και σπάνια επηρεάζει το performance τους στο κρεβάτι.

Είναι εντελώς διαφορετικό πράμα, όμως, να πεις «προσωπικά δεν μου αρέσουν οι μεγάλες γυναίκες, οι άντρες με κοιλιά, οι γυναικες με μεγάλο στήθος, οι άντρες με μικρό μόριο» και εντελώς διαφορετικό να πεις «οι μεγάλες γυναίκες, οι άντρες με κοιλιά, οι γυναικες με μεγάλο στήθος, οι άντρες με μικρό μόριο είναι αόρατοι και για πέταμα». Δεν είναι; Ιδιαίτερα δε αν είσαι και δημόσιο πρόσωπο.

Ναι, είναι πολύ σεξιστική η δήλωση του κυρίου συγγραφέα και είναι ένα είδος σεξισμού που θα έπρεπε να περιθωριοποιείται στο Δυτικό κόσμο πλέον και όχι να αναπαράγεται για λόγους τηλεθέασης, αναγνωσιμότητας ή «κλικ» στο ίντερνετ. Είναι σεξιστική και ρατσιστική επειδή στοχεύει στο πιο ευάλωτο σημείο του γυναικείου φύλου, την ανασφάλεια που προκαλεί ο χρόνος και τη φοβία ότι κάποια στιγμή θα πάψεις να είσαι επιθυμητή.

Μόνο που τα πράγματα αλλάζουν, ο κόσμος επίσης, οι γυναίκες δεν «αποσύρονται» από την κυκλοφορία μόλις κάνουν δύο παιδιά και βγάλουν πέντε ρυτίδες, κι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι ρυτίδες είναι γοητεία στα σκαμμένα πρόσωπα των αντρών, ενώ στα δικά μας είναι πρόβλημα (που δεν είναι) υπάρχει πάντα η κοσμετολογία, τα γυμναστήρια και ο Φουστάνος.

Μεγάλος άντρας-νέα γυναίκα είναι ένα στερεότυπο που εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά όχι ως κανόνας πλέον, καθώς τα κοινωνικά δεδομένα δεν το απαιτούν.

Το απαιτούν μόνο κάποιοι συμπλεγματικοί σαν τον κύριο Μουά, που πιθανότατα ζει μια φαντασιωσική δική του ανωτερότητα απαξιώνοντας τις συνομήλικές του. Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό, το ξέρει ο ίδιος και ο Ψυ του.

Εμάς ούτε μας αφορά, ούτε και θα ‘πρεπε.

Ούτε το διεθνή Τύπο κατά την άποψή μου.