Η Γενική Συνέλευση των Ποντικών

Η Γ.Σ. λοιπόν, απεφάσισε να κρεμάσει στο λαιμό της γάτας ένα κουδούνι που θα προειδοποιεί τον ερχομό της προκειμένου να αποφύγουν τον έσχατο κίνδυνο αφανισμού τους. Συγκεντρώνονται, λοιπόν, ενθουσιωδώς τα ποντίκια και αλαλάζουν περί της ψήφισης του μέτρου. Ο Πρόεδρος της Γ.Σ. βγάζει την απόλυτη πλειοψηφία, σε φρενίτιδα ενθουσιαμού, τα ποντίκια χειροκροτούν, ποδοκρατούν και σιγά σιγά απέρχονται..Κάπου εκεί ο Πρόεδρος ενεός φωνάζει: «Ε..ψιτ..που πάτε; Κάτι ξεχάσατε..» «Τι;» απαντά το πλήθος. «Ποιος θα κρεμάσει το κουδούνι στο λαιμό της γάτας;»

Ας ορίσουμε, λοιπόν, στον εκπαιδευτικό θίασο τη διανομή των ρόλων. Τα ποντίκια είναι οι χειμαζόμενοι μαθητές με τους γονείς τους. Ο Πρόεδρος της Γ.Σ είναι ο εκάστοτε Υπουργός και η Γάτα είναι οι Πανελλαδικές με τα «ανεπαρκή» σχολεία και τα «βδελυρά» φροντιστήρια. Ας κοιτάξουμε ως άλλοι θιασάρχες λοιπόν να «δουλέψει» «το σχήμα».

Το πρώτο που πρέπει να κάνει ένας άρτιος θίασος είναι να μην μπερδεύει τους ρόλους. Τουτέστιν, οι πολιτικοί να μην λειτουργούν ως ποντίκια.

Διαχρονκά το Υπουγείο Παιδείας αποτέλεσε μήλον της έριδος για το βιογραφικό πολιτικών ταγών αλλά ουδείς ασχολήθηκε με τη χάραξη μιας ενιαίας εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής στην πράξη. Διαμαρτυρόμενοι Υπουργοί για τα συστήματα που χαράσσουν οι ίδιοι «στου κασίδη το κεφάλι» μόνο αποσπαστικά λειτουργούν.

Επιπροσθέτως, η προεδρεύουσα αρχή της Γ.Σ. δηλαδή η εκάστοτε πολιτεία, θα πρέπει να μετατρέψει τις δημιουργικές βερμπαλιστικές ασάφειες σε συγκεκριμένες προτάσεις περιεχομένου. Πανελλαδικές με μειωμένα μαθήματα; ή «Καλά αυτό δεν προάγει την τυποποίηση και τον γνωσιοκεντρικό χαρακτήρα»; Αντίφαση.. Πανελλαδικές με διευρυμένο πλαίσιο εννέα μαθημάτων; ή «Καλά θα μας τα τρελάνετε τα παιδιά»; Αντίφαση.. Πανελλαδικές από τη Β' Λυκείου που δοκιμάστηκε στο παρελθόν για να τιμώνται οι διαχρονικά συνεπείς; ή «Καλά θα γίνουν τα παιδιά μικρά βαθμοθηρικά άλογα κούρσας;» Αντίφαση.. Εθνικό Απολυτήριο με εξετάσεις στο τέλος πανελλαδικού τύπου όπως ειπώθηκε από τα χείλη του Υπουργού ή απλά Εθνικό Απολυτήριο Λυκείου στα πρότυπα του αγγλοσαξονικού Baccalaureate; Ασάφεια.

Οι διαχρονικές μας εθνικές εκπαιδευτικές αντιφάσεις μας αποπροσανατολίζουν από το κουδούνι που πρέπει να κρεμαστεί στο λαιμό της γάτας. Το κουδούνι μιας γάτας όμως που δεν θα κατασπαράζει τα παιδιά μας. Αν βρούμε τις ιεραρχούμενες προτεραιότητές μας η γάτα θα είναι κατοικίδιο και μας μένει το κουδούνι της πια για διακοσμητικό περιλαίμιο.

Το περιλαίμιο είναι το εξεταστικό μας σύστημα. Ας δούμε τα πράγματα ορθολογικά. Το απολιθωμένο σύστημα που τόσα του καταμαρτυρούν έχει έναν και μοναδικό εχθρό. Το συνεχώς υποβαθμιζόμενο σχολείο. Αυτό -κατά την κρίση μου- φέρει την πενιχρή ευθύνη των συναδέλφων του δημοσίου που εκμηδενίζονται υπεραπλουστευτικά αλλά την αμέριστη διαλυτική στήριξη των θεσμών σε αυτό το έργο. Το εξεταστικό σύστημα είναι η σκιαμαχία που αρεσκόμαστε να δίδουμε προκειμένου να ρίξουμε λάσπη στον ανεμιστήρα των προβλημάτων μας. Αν το σχολείο αναβαθμιστεί ποικιλοτρόπως το εξεταστικό σύστημα θα πάψει να αποτελεί πρόβλημα.Για να αναβαθμιστεί βεβαια το σχολείο χρειάζεται να επαναξιολογηθεί ο εκπαιδευτικός οδικός χάρτης της χώρας και οι λειτουργοί του και η πολιτεία «να βάλει το χέρι στην τσέπη» υλικοτεχνικά. Αυτή η ανηφοριά έχει βέβαια το χρυσό συνδυασμό πολιτικού κόστους και οικονομικής αποτύπωσης οπότε..ας σκιαμαχήσουμε με το εξεταστικό σύστημα. Ανέκαθεν φάνταζε..κομματάκι ευκολότερο.

Τώρα, όσον αφορά την «επάρατη νόσο» των φροντιστηρίων ισχύουν ότι και για τα παραπάνω. Μια επαγγελματική ομάδα 25000 ενεργών εκπαιδευτικών έχει χαρακτηριστεί κατά καιρούς από επίσημα χείλη «πάρεργο» και «στρέβλωση». Στρέβλωση ή διορθωτής στρεβλώσεων; Ένα παιδί διεκδικεί τα όνειρά του επί ίσοις όροις χωρίς φροντιστηριακή στήριξη στην Ελλάδα του 2017; Οι απαντήσεις είναι οι αυτονοήτως αυτονότητες. Οπότε, το πάρεργο είναι πρόμαχος και η στρέβλωση, μονοδρομική λύση εταίρου υπαιτίου.

Κάθε υγιής νους της χώρας αποζητά αναβάθμιση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών της και αν σε αυτό μπορεί να συμβάλλει η κατάργηση των Πανελλαδικών και η υποκατάστασή της από ένα Εθνικό Απολυτήριο (με ή χωρίς εξετάσεις) καλώς να ορίσει, αρκεί να διασφαλιστεί η φερεγγυότητα του νέου συστήματος και ο περιορισμός των αποκλεισμών. Ένα αγγλοσαξονικού τύπου απολυτήριο εξάλλου δεν θα είναι λιγότερο απαιτητικό από την ισχύουσα κατάσταση.

Μην αυταπατάσθε.

Ελπίδα, λοιπόν, υπάρχει; Ελπίδα υπάρχει ΠΑΝΤΑ στη ζωή όταν υπάρχουν τρεις μικρές υποστασιακές ηδονές. Η ηδονή της παντοειδούς ανθρώπινης σχέσης που δεν υποκύπτει στη χρησιμοθηρική σύμβαση, η ηδονή της παντοειδούς φιλέργιας και η ηδονή στην αμοιβαιότητα της παντοειδούς αγάπης. Άρα, υπάρχει. Υπάρχει στα αντανακλαστικά μάτια των παιδιών μας. Και αυτό ΠΑΝΤΑ θα αποτελεί μια κάποια αρχή..

*Ο Δημήτρος Ζανδές είναι φιλόλογος