Οικονομία και αγορά: Είμαστε έτοιμοι γι αυτό που έρχεται;

Αντιγράφουμε μερικές από τις δηλώσεις παραγόντων της αγοράς την τελευταία μόνο εβδομάδα.

Στ. Καφούνης, πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών: Αν δεν ληφθούν τα σωστά μέτρα μία στις δυο επιχειρήσεις μπορεί να κλείσουν.

Γ. Καββαθάς, πρόεδρος ΓΣΕΒΕΕ: Το 50% της εστίασης απειλείται με λουκέτο. Έχουμε 80.000 επιχειρήσεις στην εστίαση και είναι ο κλάδος που απασχολεί τον περισσότερο κόσμο μετά το δημόσιο.

Σίμος Αναστασόπουλος, πρόεδρος Συνδέσμου ΑΕ και ΕΠΕ: Ζημιά 5 δις από το β’ κύμα της πανδημίας: Μία στις τρεις επιχειρήσεις εκτιμά ότι θα χρειαστεί να προβεί σε απολύσεις και μία στις τέσσερις ότι μπορεί να κλείσει οριστικά

Μιλάμε λοιπόν για μια αγορά που έχει δεχθεί όχι απλώς βαρύ πλήγμα αλλά για μια αγορά που ήδη μετρά λουκέτα και ήδη κάποιοι ούτε λουκέτο δεν μπορούν να βάλουν γιατί ως γνωστό και για να βάλεις λουκέτο χρειάζεσαι λεφτά.

Η κυβέρνηση προσπαθεί με μικρές ενέσεις ρευστότητας να κρατήσει ζωντανές τις επιχειρήσεις αλλά αυτό που κάνει δεν είναι αρκετό. Οι επιδοτήσεις το ενοικίου όσο κι αν βοηθούν πάλι ο επιχειρηματίας πρέπει να βάλει λεφτά από την τσέπη του, οι επιστρεπτέες είναι ψίχουλα για την πλειοψηφία, τα μαγαζιά έχουν στοκάρει και ένας Θεός ξέρει πότε θα δουλέψουν κανονικά και αν θα προλάβουν να ξεστοκάρουν, η εστίαση, (330.000 εργαζόμενοι) είναι κλειστή και θα αργήσει να ανοίξει όπως εκτιμούν παράγοντες της αγοράς και ο τουρισμός, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Οι κρατήσεις πάντως ακόμη είναι στο μηδέν.

Ακούω από κάποιους ότι αυτοί που είναι σε καλύτερη θέση είναι οι εργαζόμενοι που βγήκαν σε αναστολή γιατί έχουν τουλάχιστον πάρει αυτόν το μικρό μισθό αλλά κανείς δεν λέει τι θα γίνει μετά το τέλος της καραντίνας και της επιστροφής στην «κανονικότητα.»

Πρώτον δεν θα ανοίξουν όλα τα καταστήματα που σημαίνει ότι ήδη έχουμε μια απώλεια θέσεων εργασίας, δεύτερον και αυτά που θα ανοίξουν θα αργήσουν να φτάσουν στους τζίρους που είχαν πριν και επιπλέον θα έχουν να πληρώνουν και ένα σωρό χρέη και υποχρεώσεις που έρχονται από πριν και από τον καιρό του λοκντάουν.

Ο Σίμος Αναστασόπουλος μιλώντας στο CΝN Greece το είπε καθαρά: «Μία στις τρεις επιχειρήσεις εκτιμάται ότι θα χρειαστεί να προβεί σε απολύσεις». Τρίτον η εστίαση και να ανοίξει θα χρειαστεί καιρό για να ορθοποδήσει. Ή μήπως έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος θα ξεχυθεί στα μπαρ και στα εστιατόρια; Πρώτον γιατί ακόμη θα φοβάται και δεύτερον γιατί έχει και αυτός υποστεί οικονομικό πλήγμα.

Με λίγα λόγια, η επόμενη μέρα ξεκινά με ένα μεγάλο αριθμό απολύσεων, (μαθαίνουμε ήδη ότι ένας κλάδος έχει ζητήσει ατύπως και όχι ακόμη γραπτώς επιστροφή στον υποκατώτατο μισθό), με έναν αριθμό λουκέτων και ένα βουνό από χρέη.
Η κυβέρνηση ήδη βρίσκεται πολύ κοντά στο να εξαντλήσει τις δυνατότητες χρηματοδότησης αυτής της ζημιάς και τα 33 δις ευρώ που θα πάρει η Ελλάδα από το Ταμείο Ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας για την πανδημία είναι μεν ένα σεβαστό ποσό αλλά δεν θα φτάσουν.

Πόση μόχλευση να κάνει και που να πρωτοδώσει; Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση όπου πολύ σύντομα θα αντικρίσουμε τα συντρίμμια που άφησε πίσω της η πανδημία. Αναζητούνται λύσεις για τα χρέη, για τη στήριξη των επιχειρήσεων και κυρίως για την στήριξη της εργασίας.

Εκτίναξη της ανεργίας, σημαίνει, πτώση της κατανάλωσης, νέες απολύσεις, νέας λουκέτα δηλαδή ένας φαύλος κύκλος χειρότερος και μια κατάσταση που θα θυμίζει τα πέτρινα μνημονιακά χρόνια.

Οι επιχειρήσεις ζητούν κούρεμα χρεών και εκτιμούν ότι είναι αναπόφευκτο.

Δεν τίθεται καν θέμα για το αν είναι δίκαιο ή άδικο από της στιγμή που είναι αναπόφευκτο. Η κυβέρνηση θα πρέπει να το μετρήσει καλά, αλλά θα έχει μόνο προσωρινό αποτέλεσμα αν δεν στηρίξει την εργασία.

Έξοδος από την κρίση, σε επίπεδο οικονομίας τουλάχιστον, σημαίνει έξοδος με όλους τους εργαζόμενους στις θέσεις τους.