Η αχρείαστη επίσκεψη Μακρόν στο Λίβανο

Η έκρηξη αποτέλεσε εκείνο το κακό του οποίου τα αίτια και οι συνέπειες πρέπει να αναλυθούν σε σχέση με την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα εντός και εκτός Λιβάνου πριν και μετά.

Ενώ το Τελ Αβίβ έχει προβεί και προβαίνει σε συστηματική και χρόνια βάση σε σειρά παραβιάσεων του λιβανέζικου εναέριου χώρου για να βάλει κατά της Συρίας σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση μέχρι σήμερα, η άμεση παρουσία του Μακρόν στη Βηρυτό με την πρόθεση να οργανώσει τη διεθνή βοήθεια για το Λίβανο και να πιέσει τον πολιτικό κόσμο του Λιβάνου για «μεταρρυθμίσεις» αποτελεί σαφή ανάμιξη ξένης χώρας, της Γαλλίας, στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας, αυτής του Λιβάνου, φέρνοντας νωπές τις θύμισες του γαλλικού αποικιοκρατικού παρελθόντος στο Λίβανο.

Ο Γάλλος πρόεδρος επισκέφθηκε το Λίβανο και ανέλαβε πρωτοβουλίες απρόσκλητος των Αρχών και του πολιτικού κόσμου της χώρας. Με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας επεδίωξε την εμπλοκή του στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα του Λιβάνου, προκαλώντας την αντίδραση των πολιτικών δυνάμεων του Λιβάνου. Το ταξίδι Μακρόν δεν θεωρείται πετυχημένο καθώς η διασύνδεση της ανθρωπιστικής βοήθειας με την αποικιοκρατική υπαγόρευση όρων πολιτικής μεταρρύθμισης στο Λίβανο φάνηκε να αποκτά χαρακτήρα εκβιαστικό.

Ταυτόχρονα οι προ κορωνοϊού αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που είχαν ατονήσει λόγω πανδημίας επανήλθαν στο προσκήνιο με αφορμή την υποτιθέμενη αγανάκτηση των πολιτών κατά της κυβέρνησης για την έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού. Ίσως είναι μια από τις σπάνιες παγκοσμίως περιπτώσεις διαδηλώσεων κατά κυβέρνησης μετά από μια μεγάλη καταστροφή.

Και οι δύο εξελίξεις, η επίσκεψη Μακρόν και οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις σε συνδυασμό με την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας δοκίμασαν και δοκιμάζουν την ενότητα του Λιβάνου. Σε αντίθεση με την διατεινόμενη πρόθεσή του περί σταθεροποίησης του Λιβάνου, η επίσκεψη Μακρόν στην Βηρυτό δρα μάλλον αποσταθεροποιητικά.

Στην παρούσα φάση το μεγάλο στοίχημα για το λαό του Λιβάνου είναι να επιδείξει πνεύμα ενότητας και υπομονής για να ξεπεράσει την εν λόγω κρίση. Σε κάθε άλλη περίπτωση η χώρα θα κινδυνεύσει να διολισθήσει σε εμφύλιο πόλεμο, προς τέρψιν των αντιπάλων του Λιβάνου.