Αλλάζει πρόσωπο το Κολωνάκι -14 εκατ.ευρώ για αξιοποίηση στρατιωτικών δομών

Πρόκειται για τα επονομαζόμενα «Στρατιωτικά παραπήγματα», του παλιού 401, στο Κολωνάκι (μεταξύ του Ναυτικού Νοσοκομείου και του Ν.Ι.Μ.Τ.Σ ), σε χώρο ιδιοκτησίας της Εκκλησίας. Η προγραμματική σύμβαση θα συναφθεί μεταξύ της Περιφέρειας Αττικής, της Εκκλησίας της Ελλάδος και του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, ενώ το έργο θα χρηματοδοτηθεί από ιδίους πόρους της Περιφέρειας.

Σκοπός του έργου είναι η αποκατάσταση των εκτεταμένων βλαβών (καταρρεύσεις στεγών - τοίχων και διαβρώσεις πατωμάτων) και η αναδιαρρύθμιση των χώρων για την επανάχρηση τους ως: χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων και εκθέσεων μουσειακού υλικού. Αρχείο. Βιβλιοθήκη.

Η αντιπεριφερειάρχης επισήμανε την ιστορική σημασία των κτιρίων καθώς παρέχονται σημαντικά στοιχεία, τόσο για τη λειτουργία του νοσηλευτηρίου όσο και για την κοινωνική αντίληψη των περασμένων αιώνων, εφόσον κατασκευάστηκαν με βάση τις γαλλικές επιστημονικές αντιλήψεις, δηλαδή κατά περίπτερα, ώστε να αποφεύγεται η μετάδοση των μικροβίων.

Η κ. Κυπριανίδου αναφερόμενη στα κτίρια, είπε ότι πρόκειται για «αξιόλογα μνημεία, χαρακτηριστικά δείγματα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, των αρχιτεκτονικών ρευμάτων της εποχής». Κάνοντας σύντομη ιστορική αναδρομή ανέφερε στο Σώμα ότι χρησιμοποιήθηκαν από το 1877 για τη λειτουργία και τις εγκαταστάσεις του 1ου Συντάγματος Πεζικού, απομεινάρια των οποίων είναι και μερικά από τα κτίρια του παλιού νοσοκομείου καθώς και τα διατηρητέα κτίρια του Πάρκου Ελευθερίας, του Ναυτικού Νοσοκομείου και τα διατηρηθέντα από το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. Από το 1904 και μέχρι το 1971 χρησιμοποιήθηκε νοσηλεύοντας χιλιάδες ασθενείς και τραυματίες των Βαλκανικών Πολέμων, του Μακεδονικού Μετώπου, της Μικρασιατικής Εκστρατείας, του Ελληνο-Ιταλικού και Ελληνο-Γερμανικού πολέμου και των πολεμικών επιχειρήσεων του 1944 -1949.

Τέλος η κ. Κυπριανίδου δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αρχιτεκτονική των μικρών λιθόκτιστων αυτών κτισμάτων, τα οποία «αποτελούν ίσως το τελευταίο δείγμα της στρατιωτικής νοσοκομειακής αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου αιώνα, με μορφοπλαστικά νεογοτθικά στοιχεία, όπως είναι οι γωνιακοί λίθινοι πυργίσκοι ή παρατηρητήρια και μια ενιαία και αδιάσπαστη πολεοδομική ενότητα, σπάνια και μοναδική για το κέντρο της Αθήνας, καθώς τα κτίρια, με τη χαρακτηριστική διάταξή τους, προσδίδουν στον χώρο παραδοσιακό χαρακτήρα στρατοπέδου και θυμίζουν έντονα κηπούπολη.