ΕΛΛΑΔΑ

Εξετάζονται λύσεις για τους S-300 - Το παρασκήνιο της επίσκεψης του Ουκρανού ΥΠΑΜ

Εξετάζονται λύσεις για τους S-300 - Το παρασκήνιο της επίσκεψης του Ουκρανού ΥΠΑΜ
Το σοβιετικής κατασκευής αντιαεροπορικό και αντιαρματικό σύστημα των S-300 Πολεμική Αεροπορία

Έντονο παρασκήνιο είχαν οι συζητήσεις του Ουκρανού υπουργού Άμυνας, Ολεκσίι Ρέζνικοφ με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων πίσω από τις κλειστές πόρτες της αίθουσας «Καποδίστριας».

Το Κίεβο ζήτησε και πάλι στρατιωτική ενίσχυση, ενόψει της εαρινής επίθεσης της Μόσχας, με την ελληνική πλευρά να επαναλαμβάνει τη θέση της περί αδυναμίας παραχώρησης οπλικών συστημάτων που θα αποδυναμώσουν την άμυνα χώρας, κρατώντας όμως ανοιχτή την πόρτα στο ενδεχόμενο ανταλλαγής με των σοβιετικών όπλων με σύγχρονα δυτικά συστήματα.

Ο κ. Ρέζνικοφ παρουσίασε τις ανάγκες που έχει η χώρα του, «ένα ολόκληρο οπλοστάσιο» όπως λένε χαρακτηριστικά αρμόδιες πηγές, κατανοώντας όμως τη δυσκολία της Ελλάδας να παραχωρήσει άλλα όπλα, πέραν των 3.800 τόνων στρατιωτικής βοήθειας που έχει ήδη προσφέρει, καθώς υπάρχει η διαρκής απειλή της Τουρκίας στα ανατολικά.

Η Αθήνα «βλέπει» την ευκαιρία

Η παραχώρηση των σοβιετικής κατασκευής αντιαεροπορικών και αντιαρματικών συστημάτων όπως οι S-300, τα TOR-M1, τα OSA-AK και τα Kornet-E, έχει τεθεί επανειλημμένως από την ουκρανική πλευρά, είτε απευθείας είτε μέσω των Αμερικανών. Η Ελλάδα σε αυτή τη φάση δεν συζητά το ενδεχόμενο αποστολής πυραύλων ή άλλων συστημάτων στην Ουκρανία.

Από την άλλη πλευρά όμως, η μεγάλη ζήτηση για εξοπλισμούς ανατολικής προέλευσης δημιουργεί παράθυρο ευκαιρίας για την αντικατάσταση μιας σειράς συστημάτων, μεταξύ αυτών και οι S-300, τα οποία σύντομα θα πρέπει να παροπλιστούν αφού υπάρχει ελάχιστη έως μηδενική δυνατότητα υποστήριξης.

Ισραηλινά και γαλλικά αντιαεροπορικά

Σύμφωνα με ανώτατες στρατιωτικές πηγές, βρίσκονται σε εξέλιξη προχωρημένες συζητήσεις με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Γαλλία για νέα αντιαεροπορικά συστήματα που θα καλύψουν τις ελληνικές ανάγκες και θα οδηγήσουν σε απεξάρτηση του ελληνικού οπλοστασίου από τα αντίστοιχα ρωσικά.

Με δεδομένο μάλιστα, ότι οι αμερικανικοί Patriot είναι εκτός «κάδρου» καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμα συστήματα, η Αθήνα, σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον, εξετάζει τα ισραηλινά Spyder MR/LR και Barak 8 LRAD/ERB ενώ στο «μικροσκόπιο» έχει μπει και το γαλλικό SAMP/T. Η διερεύνηση των συγκεκριμένων συστημάτων ξεκίνησε μετά την επίσκεψη του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου στο Ισραήλ και κινείται για πολλούς μήνες κάτω από τα «ραντάρ».

Το ισραηλινό ενδιαφέρον αποδεικνύει και η παρουσία εκπροσώπων των εταιρειών Rafael και ΙΑΙ πριν από λίγες ημέρες στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, θα ακολουθήσουν και επιδείξεις των συστημάτων στους Έλληνες Επιτελείς.

Η «εξίσωση» της χρηματοδότησης

Καθίσταται σαφώς πάντως, ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να «ανταλλάξει» ένα σύγχρονο σύστημα αεράμυνας με άλλο, παλαιότερης τεχνολογίας όπως οι S-300. Σε αυτή την περίπτωση όμως, η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευτεί την πίεση που ασκείται από τη δυτική συμμαχία για την παραχώρηση όπλων ανατολικής προέλευσης στην Ουκρανία, πετυχαίνοντας ευνοϊκότερους οικονομικούς όρους.

Μια από τις επιλογές που εξετάζει η Αθήνα, ειδικά για την περίπτωση που επιλέξει την αγορά από το Ισραήλ, είναι η χρηματοδότηση μέσω προγραμμάτων FMF (Foreign Military Funding) μιας και το αμερικανικό κράτος έχει επενδύσει αρκετά χρήματα στην έρευνα και παραγωγή των ισραηλινών αντιαεροπορικών.

Συνεργασία με το Ουκρανικό Ναυτικό

Ο Ολεκσίι Ρέζνικοφ, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο «φημισμένο» ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, σημειώνοντας ότι ο Αρχηγός του ουκρανικού Ναυτικού θα ήθελε να συζητήσει με τον Έλληνα ομόλογό του για «στρατηγικές ιδέες» και «επιχειρησιακά σχέδια».

Η Αθήνα βλέπει με θετικό μάτι το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ουκρανικό Ναυτικό, μετά τη λήξη του πολέμου, δηλώνοντας την πρόθεση της να συμβάλει στην εκπαίδευση των Ουκρανών και στην αποναρκοθέτηση της Μαύρης Θάλασσας. Πρόκειται μάλιστα για σημαντική ευκαιρία ώστε η χώρα μας να αποκτήσει παρουσία στην περιοχή, την οποία η Άγκυρα θεωρεί «αυλή» της. Ωστόσο, η χαμένη ευκαιρία με τα ναρκοθηρευτικά Alkmaar και οι χαμηλές διαθεσιμότητες μετά τη βύθιση του «Καλλιστώ» δεν αφήνουν πολλές δυνατότητες στην Ελλάδα να αναλάβει ένα τέτοιο έργο.