Τέμπη: Κλειστός ο σταθμός που θα μπορούσε να αποτρέψει το δυστύχημα

Όπως προκύπτει από τις νεότερες αποκαλύψεις, ο σταθμός «Ευαγγελισμός» που βρίσκεται 9 χιλιόμετρα από το σημείο της φονικής σύγκρουσης, και θα μπορούσε να αποτρέψει το δυστύχημα έκλεισε από τον καιρό που ενεργοποιήθηκε το σύστημα τηλεδιοίκησης.

Ο συγκεκριμένος σταθμός, σύμφωνα με την τηλεόραση του OPEN δεν λειτούργησε ποτέ ξανά, ακόμα και όταν τέθηκε εκτός λειτουργίας η τηλεδιοίκηση.

Όπως σημείωσε ο πρόεδρος των μηχανοδηγών, Κώστας Γενηδούνιας, «εάν λειτουργούσε (ο σταθμός του Ευαγγελισμού) και έδινε σινιάλο στο τρένο να πάει μέχρι τον Ευαγγελισμό, επειδή η σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών έγινε μετά τον σταθμό, είναι βέβαιο ότι δε θα γινόταν και με αυτή την περίπτωση δε θα γινόταν η σύγκρουση, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί».

Ωστόσο, οι δικλείδες ασφαλείας που είχε στη διάθεσή του ο ΟΣΕ πριν από την τεχνολογική αναβάθμιση του συστήματος, δεν επανήλθαν ποτέ. Λίγα μέτρα πριν από τον σταθμό του Ευαγγελισμού βρίσκεται το γραφείο του κλειδούχου. Παραμένει και αυτό κλειστό. Αν εκεί υπήρχε εργαζόμενος θα μπορούσε να ειδοποιήσει ή έστω την τελευταία στιγμή να αλλάξει την πορεία των κλειδιών.

Ο κ. Γενηδούνιας εξήγησε ότι, «ο σταθμός αυτός λειτουργεί ανάλογα με τη διαθεσιμότητα προσωπικού του ΟΣΕ. Τα τελευταία χρόνια δε λειτουργούσε, την τελευταία περίοδο δε λειτουργούσε. Παίρναμε γραμμή, όπως το ακούτε στο ηχητικό, από τη Λάρισα μέχρι τους Νέους Πόρους, που είναι περίπου η απόσταση 65 χιλιόμετρα».

«Έκαναν πάρτι τα βράδια στο σταθμαρχείο Λάρισας»

Μια εργαζόμενη στην καθαριότητα του ΟΣΕ αποκαλύπτει τι συνέβαινε συνήθως στο σταθμαρχείο Λάρισας.

Σύμφωνα με την καθαρίστρια, τα πάρτι στο συγκεκριμένο σταθμαρχείο ήταν συχνό φαινόμενο, με τους εργαζόμενους να μαζεύονται με φίλους τους, να βάζουν μουσική και να πίνουν ποτά.

«Εκείνο το βράδυ είχα ρεπό, γιατί βράδυ δουλεύω. Φεύγω από Θεσσαλονίκη με το 63 19:25, είναι αυτό το τρένο δηλαδή, έτσι πάει, και κατεβαίνω στη Λάρισα και μετά κάθομαι εκεί μιάμιση ώρα και περιμένω το 62.

Μαζεύονταν εκεί πέρα το βράδυ, ας πούμε. Μαζεύονταν, έσβηναν τα φώτα, μουσικές, ουίσκι. Πάρτι ας το πούμε. Εγώ τουλάχιστον όταν πήγαινα εκεί πέρα, έβλεπα κάποια πράγματα, γιατί μιλούσα, χαιρετούσα».

Η ίδια μιλά και για τον περιβόητο πίνακα με τα κλειδιά και την επικοινωνία ανάμεσα σε μηχανοδηγούς αμαξοστοιχιών και σταθμάρχες.

«Ο πίνακας υπολειτουργούσε και θα το ξαναπώ, πιο πολύ συνεννοούνταν με τα τηλέφωνα, σταθμάρχης με μηχανοδηγό. Εγώ αυτό είχα καταλάβει τόσο καιρό, σας είπα είμαι στην καθαριότητα. Η λειτουργία γίνεται με το τηλέφωνο και υπάρχει και ένα σαν GPS εκεί πέρα μηχανοδηγού με σταθμάρχη.

Δύο χρόνια που είμαι εκεί, πρώτα περνούσε η εμπορική προς Αθήνα από την πρώτη γραμμή της Λάρισας και μετά έφευγε το Intercity 62. Αυτό τώρα πώς έγινε δεν γνωρίζω».