Πέθανε ο Ιμπράμ Ονσούνογλου, ιστορικό στέλεχος της μειονότητας στη Θράκη

Ο ίδιος νοσηλευόταν από την προηγούμενη εβδομάδα στο «Σισμανόγλειο» Νοσοκομείο Κομοτηνής, όπου εισήχθη για να υποβληθεί σε εγχείρηση στο παχύ έντερο. Μετά την επέμβαση, υπέστη έμφραγμα με κατέληξε μετά από μέρες νοσηλείας στη ΜΕΘ, σύμφωνα με την «Φωνή της Ροδόπης».

Ο Ιμπράμ Ονσούνογλου υπήρξε βαθύς γνώστης των ζητημάτων που απασχολούν την μειονότητα. Ήταν συγγραφέας, ο πρώτος ψυχίατρος που ανέδειξε η μειονότητα και υπηρέτησε επί σειρά ετών ως διευθυντής στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.

Ο Ιμπράμ Ονσούνογλου είχε και έντονη πολιτική δράση η οποία ξεκίνησε από τα νεανικά του χρόνια όταν σπούδαζε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στις αρχές της δεκαετίας του ’70, στα δύσκολα τότε, ιδίως για μειονοτικούς, χρόνια της δικτατορίας.

Με την επιστροφή του στην Κομοτηνή, αποτέλεσε ένα από τα πρώτα μειονοτικά στελέχη που εντάχθηκε στο νεοϊδρυθέν τότε ΠΑΣΟΚ όμως αργότερα, όντας δυσαρεστημένος από την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου για τη μειονότητα, αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία με το ψηφοδέλτιο της οποίας κατέβηκε υποψήφιος βουλευτής Ροδόπης στις εκλογές του 1989.

Εργάστηκε επί σειρά ετών ως γιατρός και στη συνέχεια ως διευθυντής στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης στη Σταυρούπολη ενώ μετά τη συνταξιοδότηση του συνέχισε την πολιτική του δράση και την ενεργή συμμετοχή του στα κοινά, ως ιδιοκτήτης και αρθρογράφος της δίγλωσσης ενημερωτικής ιστοσελίδας tiken.net.

Μέσω της αρθρογραφίας του αποκάλυπτε άγνωστες πτυχές της μειονότητας καταγγέλλοντας τη στοχοποίηση των «ανεπιθύμητων» μειονοτικών της Θράκης από το τουρκικό «βαθύ κράτος», με την ένταξη τους στη «Μαύρη Λίστα» της μειονότητας και την απαγόρευση εισόδου τους στην Τουρκία.

Τα άρθρα του αποτέλεσαν την αιτία να βρεθεί στο «στόχαστρο» μειονοτικών παραγόντων της περιοχής, μεταξύ των οποίων και της οικογένειας Αχμέτ Σαδίκ, η οποία στράφηκε εναντίον του με αγωγές και μηνύσεις, καθώς ο εκλιπών αρθρογραφούσε συχνά για τον ιδρυτή του Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ), τον οποίον γνώριζε προσωπικά από πολύ μικρή ηλικία όποτε και ήταν συμμαθητές στο ίδιο σχολείο.

Παρά τη στοχοποίηση και τις δικαστικές διώξεις, ο ίδιος υποστήριξε σθεναρά τα γραφόμενα του μέχρι τέλους μένοντας πιστός στις αρχές, στα πιστεύω και στις αξίες του.