ΕΛΛΑΔΑ

Αρμενική Επιτροπή Ελλάδας: Η απόφαση Μπάιντεν σηματοδοτεί το τέλος της ατιμωρησίας της Τουρκίας

Αρμενική Επιτροπή Ελλάδας: Η απόφαση Μπάιντεν σηματοδοτεί το τέλος της ατιμωρησίας της Τουρκίας
Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας

Ικανοποιημένη και γεμάτη ελπίδα ότι ξεκινά ένας κύκλος άσκησης πιέσεων προς την Τουρκία να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, είναι η ελληνοαρμενική κοινότητα της Ελλάδας μετά την ιστορική αναγνώριση της γενοκτονίας, από τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.

Οι φετινές εκδηλώσεις μνήμης στην Ελλάδα για τα 106 χρόνια από την έναρξη της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τους Νεότουρκους είχαν ιδιαίτερη σημασία καθώς για πρώτη φορά Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κατέθεσε στεφάνι, στη μνήμη των θυμάτων.

Όπως λέει στο CNN Greece η συμπρόεδρος της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπή Ελλάδας, κυρία Χριψιμέ Χαρουτουνιάν, ήταν μεγάλη η ικανοποίηση από την αναγνώριση των ΗΠΑ γιατί η Επιτροπή της Ελλάδας παρακολουθούσε χρόνια το θέμα σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Επιτροπές στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και όπου αλλού στον κόσμο.

«Ξέραμε ότι γινόταν πολύ μεγάλες προσπάθειες για να παρθούν οι αποφάσεις που πάρθηκαν από την Αμερικανική βουλή και τη γερουσία το 2019 για αναγνώριση της γενοκτονίας. Τότε ήταν το πρώτο βήμα. Έλειπε όμως η επικύρωση της από τον πρόεδρο. Από τότε ασκήθηκαν πολλές πιέσεις και από τις επιτροπές μας και από Αμερικανούς πολίτες και από πολιτικούς».

Προεκλογικά ο Τζο Μπάιντεν είχε δεσμευθεί ότι θα αναγνωρίσει τη γενοκτονία αλλά όπως μας λέει η κυρία Χαρουτουνιάν, «τέτοιες δεσμεύσεις είχαμε ακούσει και στο παρελθόν αλλά δεν είχε ευδοκιμήσει η αναγνώριση. Η ανακοίνωση του Μπάιντεν ήταν πολύ ξεκάθαρη, χρησιμοποιεί τον όρο γενοκτονία, που έχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί τοποθετεί σε νομική βάση το έγκλημα που είχε οργανώσει η Τουρκία στην οθωμανική επικράτεια ενάντια στο λαό των Αρμενίων που ζούσε στα πατρογονικά του εδάφη. Το ενδιαφέρον είναι ότι μετά τις ΗΠΑ ακολούθησε και ο Καναδάς. Η αναγνώριση όπως την εκτιμούμε εμείς δείχνει ότι πλέον οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν ευθύνη, απέναντι στο αίσθημα για δικαίωση των θυμάτων και δείχνουν μηδενική ανοχή απέναντι σε πράξεις γενοκτονίας.

Τα ψηφίσματα που είχαν περάσει στη γερουσία, αναφέρονταν και στη γενοκτονία των Ποντίων και των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, οπότε υπάρχει ένα γενικότερο πλαίσιο στο οποίο καταδικάζονται όλες αυτές οι πρακτικές. »
Στο ερώτημα γιατί τώρα οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τη γενοκτονία μετά από τόσα χρόνια και αν αυτό έχει να κάνει με την γενικότερη κινητικότητα της Τουρκίας στην περιοχή και την προσπάθεια της να αποκτήσει ρόλο περιφερειακής δύναμης που αψηφά τους νατοϊκούς κανόνες, η κυρία Χαρουτουνιάν υποστηρίζει ότι «οπωσδήποτε υπάρχουν συγκυρίες για ότι γίνεται στην πολιτική σκηνή, αλλά αυτή η απόφαση έρχεται και σε μια στιγμή μετά τον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ όπου είδαμε και πάλι η Τουρκία να εφαρμόζει τις ίδιες πρακτικές, που εφάρμοσε το 1915 και που επαναλήφθηκαν πολλές φορές ενάντια σε όλους τους λαούς της περιοχής.

Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να υποχρεωθεί η Τουρκία να λογοδοτήσει για όλες αυτές τις εγκληματικές της πράξεις που έκανε στην διάρκεια των ετών, γιατί αποθρασύνθηκε και δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Η απόφαση του Μπάιντεν νομίζουμε ότι σηματοδοτεί ένα τέρμα σε ότι είδαμε μέχρι τώρα. Βέβαια υπάρχει και μια αμφισβήτηση και στο εσωτερικό της Τουρκίας και υπάρχουν πάρα πολύ Τούρκοι, ακαδημαϊκοί, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι που λένε ότι δεν μπορεί η Τουρκία να κλείνει τα μάτια εφ’ όρου ζωής σε ένα έγκλημα που διαπράχθηκε . Θα πρέπει λοιπόν η Τουρκία να προετοιμαστεί και να αναγνωρίσει τη γενοκτονία».