Αθανασία Παππά στο CNN Greece: Ενεργοποίηση επισκεπτών υγείας, ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας

Τα παραπάνω αναφέρει στο CNN Greece, μία νέα (αν και με εκατοντάδες χιλιόμετρα στο μετερίζι των Συλλόγων Ασθενών) και μάχιμη γυναίκα, η οποία με μέσα από τον καθημερινό, μεγάλο αγώνα της, χαράζει τον δρόμο για πολλούς ασθενείς, δίνοντάς τους, εκτός από ελπίδα και απτές προοπτικές για μία καλύτερη, αξιοπρεπή ζωή.

Η Αθανασία Παππά, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ) και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης. Εν μέσω των πολλαπλών υποχρεώσεών της, καταφέραμε τελικά, να βρούμε λίγο χρόνο- έστω και τηλεφωνικά- για την συνέντευξη που ακολουθεί.

Πολλά και ενδιαφέροντα αυτά που μας καταθέτει η κυρία Παππά για τους ασθενείς με ρευματικά νοσήματα, για την ανασφάλεια και το άγχος που αισθάνονται, μεσούσης της πιο σοβαρής υγειονομικής κρίσης των τελευταίων 100 ετών, για τον φόβο τους να επισκεφθούν το νοσοκομείο και τον γιατρό τους και την καθυστέρηση της θεραπείας τους, ή των υπηρεσιών υγείας, αλλά και για τον προβληματισμό τους, αν θα βρουν γυμναστήριο ή κολυμβητήριο ανοιχτό, καθώς η κίνηση και η άσκηση για τους ασθενείς αυτούς, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαιότητα…

Οι ασθενείς με ρευματικά νοσήματα αισθάνονται το διάστημα αυτό, παραμελημένοι και παραγκωνισμένοι και αυτό αποτελεί μία πικρή αλήθεια…

Και αν δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα υγειονομικό σύστημα από την αρχή, τουλάχιστον ας το ανασυγκροτήσουμε για το καλό των ασθενών, τονίζει η κυρία Παππά, στέλνοντας το μήνυμα, η πανδημία, να μην μας κάνει, να χάσουμε την επαφή μας (κυρίως για τους ασθενείς)… Γι’ αυτό πάντως, φροντίζουν άοκνα, οι Σύλλογοι των Ασθενών.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

Ευάλωτοι και μπερδεμένοι οι ασθενείς

Κυρία Παππά, μέσα από την μεγάλη σας εμπειρία στο θέμα των Συλλόγων ασθενών και ειδικότερα ως επικεφαλής της ΕΛΕΑΝΑ, θα ήθελα να σας ρωτήσω, πώς λειτουργούν το δύσκολο αυτό διάστημα της πανδημίας, οι ασθενείς με χρόνια νοσήματα, τί φοβούνται περισσότερο, πώς είναι η καθημερινότητά τους, τι προσδοκούν;

Είναι τελείως διαφορετικό το πώς βιώνουμε την πανδημία οι Σύλλογοι και διαφορετικό οι ασθενείς. Διότι οι ασθενείς που ζουν στην κοινότητα αισθάνονται παραγκωνισμένοι και εγκαταλελειμμένοι, ευάλωτοι και μπερδεμένοι και αυτό που τους απασχολεί, τους γεμίζει με ανασφάλεια. Δηλαδή, εάν θα συνεχίσουν, να λαμβάνουν την φροντίδα που έχουν και όχι μόνο για την θεραπεία, αλλά και για όλες τις απαιτούμενες υπηρεσίες. Ακόμη και η άσκησή τους, ξέρετε είναι εξαιρετικά αναγκαία. Διότι οι άνθρωποι με ρευματικά νοσήματα έχει μεγάλη σημασία, να έχουν στη διάθεσή τους γυμναστήρια και κολυμβητήρια ανοικτά. Δυστυχώς, πολλά από αυτά δεν λειτουργούν μεσούσης της πανδημίας…

Η πρόσβαση σε συνεχιζόμενη φροντίδα και υπηρεσίες υγείας, αποτελεί ένα σημαντικό άξονα.

Ένας άλλος προβληματισμός των ασθενών αυτών, είναι κατά πόσο ο υπόλοιπος κόσμος, αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της πανδημίας. Οι περισσότεροι χρονίως πάσχοντες, αισθάνονται μεγάλο άγχος και αρκετοί δεν θέλουν να βγουν από το σπίτι τους.

Οι ρευματολογικές κλινικές και η άδεια ειδικού σκοπού

Αξίζει να σημειώσω, ότι σημαντικό άγχος τους δημιούργησαν και οι τουριστικοί προορισμοί και τα κλειστά σύνορα. Πολλοί ασθενείς, δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν όταν ήθελαν, κάτι που θα τους έκανε να νοιώσουν μεγαλύτερη φροντίδα και ζεστασιά, κοντά στα οικεία τους πρόσωπα. Την ίδια ώρα, αποδείχθηκε ότι και η πρόσβαση σε αναγκαίες υπηρεσίες, ήταν για ένα διάστημα δύσκολη, καθώς έκλεισαν μερικές ρευματολογικές κλινικές, οι οποίες άνοιξαν αργότερα, αλλά με περιορισμένα μέτρα.

Η άδεια ειδικού σκοπού, αποτέλεσε το νούμερο 1 πονοκέφαλο και πεδίο ανησυχίας, και γι’ αυτό, ήταν το πρώτο πράγμα που ζητούσαν να πληροφορηθούν οι ασθενείς, στις κλήσεις του Τηλεφωνικού Κέντρου της ΕΛΕΑΝΑ. Πολλοί, δεν γνώριζαν, αν ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ποιες είναι οι θεραπείες που θα πρέπει να ακολουθήσουν, ενώ και στο πρώτο ΦΕΚ που βγήκε, δεν περιλαμβάνονταν οι ρευματοπαθείς. Ακόμη και σήμερα όμως, δεν είναι σαφές, εάν στις άδειες ειδικού σκοπού περιλαμβάνονται οι ασθενείς με μυοσκελετικά προβλήματα και οι ανοσοκατασταλμένοι.

Να σας πω επίσης, ότι οι ασθενείς μας φοβούνται και σήμερα, να βγουν και να πάνε σε γυμναστήρια …Όμως όλοι γνωρίζουμε την σημασία της σωστής κίνησης και άσκησης, διότι μία μη σωστή άσκηση, μπορεί να συνεπάγεται τραυματισμό για τον ασθενή.

Τι γεύση σας αφήνει τελικά όλη αυτή η ιστορία της σοβαρής υγειονομικής κρίσης που βιώνουμε τους τελευταίους 10 μήνες;

Όλοι οι Σύλλογοι αλλά και οι ασθενείς, προσπαθούμε να οραματιστούμε την επόμενη ημέρα, καθώς αυτή η πανδημία είναι γεγονός, ότι διαρκεί πολύ περισσότερο. Στην αρχή κάναμε προγραμματισμό για κάποιους μήνες. Ωστόσο, για να επανέλθουμε στην προ COVID εποχή, εκτιμώ, ότι θα περάσει πολύς χρόνος. Τώρα προσπαθούμε να βρούμε τον βηματισμό μας, αλλά σίγουρα και μετά την εμπειρία του COVID19, θα πρέπει να εκπαιδευθούμε ξανά εκ νέου…

Κέντρα Υγείας κορωνοϊού…

Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών έχει αναλάβει να διαφυλάξει τις υπηρεσίες, αυτό σημαίνει ότι η κλίμακα και η πολυπλοκότητα της κατάστασης διαφέρει. Άλλες οι ανάγκες στην πρωτεύουσα, άλλες στην επαρχία, άλλες σε ένα ακριτικό νησί. Αυτό το βλέπουμε ξεκάθαρα και στα Κέντρα Υγείας μας. Δεν λειτουργούν τα Κέντρα Υγείας όπως θα θέλαμε, που σημαίνει ότι η ΠΦΥ (Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας) είναι αδύναμη…

Τα περισσότερα Κέντρα, δέχονται περιστατικά για τον κορωνοϊό και εμείς αυτό που λέμε, είναι να λειτουργήσουν σωστά και ισότιμα τα ΚΥ για συγκεκριμένες ιατρικές πράξεις, όπως παρεντερικές εγχύσεις, ενδοφλέβιες εγχύσεις κλπ. Υπάρχουν ασθενείς, που διανύουν τεράστια απόσταση για να πραγματοποιήσουν μία τέτοια αναγκαία ιατρική πράξη, την ώρα που θα έπρεπε το εν λόγω ΚΥ με το κατάλληλο εκπαιδευμένο προσωπικό, να είναι δίπλα τους. Εμείς το παλεύουμε ήδη από το 2017. Και ενώ έχει δοθεί έγκριση στα Κέντρα Υγείας.

Μόνο οι Δήμοι Φαρκαδόνας (μεταξύ Τρικάλων και Λαρίσης) και Χρυσούπολης (Καβάλας) ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες των ασθενών και εκπαιδεύθηκαν ανάλογα οι υγειονομικοί τους.

Κομβικός ο ρόλος των Συλλόγων Ασθενών

Πιστεύετε ότι οι πολιτικές υγείας που ακολουθούνται κατανοούν και περιλαμβάνουν στην ατζέντα τους τις ανάγκες των ασθενών, το δύσκολο και ιδιόμορφο αυτό διάστημα της πανδημίας του COVID-19;

Αρκετοί ασθενείς μας, πιστεύουν ότι οι πολιτικοί μας έχουν αγνοήσει τις ανάγκες τους.
Οι ομάδες ασθενών προσαρμόζονται στα εργαλεία της ηλεκτρονικής επικοινωνίας και όχι στη συνήθη αλληλεπίδραση πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά τους λείπει ιδιαίτερα, η προσωπική επαφή. Και αυτό που αναδεικνύεται εύγλωττα, είναι ότι οι Σύλλογοι ασθενών έχουν γίνει ο πρώτος σταθμός για τους ασθενείς. Επιπλέον οι νέες συνδέσεις με την τεχνολογία μας έφεραν πιο κοντά και ενίσχυσαν την θέση μας.

Ωστόσο, είδαμε το προηγούμενο διάστημα, πολλούς ασθενείς να έχουν έλλειψη σε θεραπείες (όπως για παράδειγμα το φάρμακο για τον Ερυθηματώδη Λύκο για το οποίο έσπευσαν να το λάβουν ανεξέλεγκτα) είδαμε απελπισμένους γιατρούς και ασθενείς. Έπρεπε να δοθεί άμεσα λύση στο πρόβλημα, ώστε να σταματήσει να δίνεται ανεξέλεγκτα η θεραπεία και να γίνει υποχρεωτική η συνταγογράφηση και ευτυχώς αυτό ομαλοποιήθηκε.

Οι Ομάδες και οι Σύλλογοι ασθενών παίζουν καθοριστικό ρόλο στην περίθαλψη ακούμε όλα τα προβλήματα που είναι σοβαρά, λυπούμαστε όταν δεν μπορούμε να δώσουμε λύση…

Η ψυχική υγεία, πυροδοτεί τα αυτοάνοσα…

Κυρία Παππά, πριν μερικές ημέρες, στις 12 Οκτωβρίου γιορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Αρθρίτιδας. Θέλω να σας ρωτήσω, αν οι άνθρωποι μυοσκελετικά προβλήματα, έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια; Και οι διάφορες κρίσεις που βιώνουμε –οικονομική επί μία δεκαετία και πανδημία σήμερα- τι κόστος συνεπάγονται για τους ασθενείς αυτούς;

Αυτό που βλέπουμε είναι ότι αυτό που έχει αυξηθεί πολύ, είναι τα ψυχικά προβλήματα και τα αυτοάνοσα έχουν σχέση με την ψυχική υγεία. Μία σοβαρή κρίση, όπως αυτή που βιώνουμε με την πανδημία του κορωνοϊού, πυροδοτεί ένα αυτοάνοσο νόσημα. Η πρόσβασή μας είναι δύσκολη στο σύστημα υγεία, απαιτείται άμεση έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση. Είναι νωρίς όμως να το δούμε.

Το μήνυμα που στέλνω, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα, είναι να μην χάσουμε με τίποτα την επαφή μας. Η κοινότητα – έστω και η διαδικτυακή- θα στηρίξει τους ασθενείς, είναι βέβαιον ότι θα σταθούμε δίπλα τους. Όμως πρέπει να μην χαθεί η ανθρωπιά μεταξύ μας.

Άμεση ενεργοποίηση των Επισκεπτών Υγείας

Καθώς βιώνουμε το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού με το υγειονομικό μας σύστημα να ασφυκτιά και με γεμάτες τις περισσότερες ΜΕΘ, εκτιμάτε, ότι υπάρχουν ρευματοπαθείς, που φοβούνται να επισκεφθούν το νοσοκομείο, ή τον γιατρό τους, με την προοπτική μήπως κολλήσουν τον ιό; Και τι σημαίνει αυτό για την υγεία τους; μήπως τελικά υποβόσκει –ως υγειονομική βόμβα που θα εκραγεί κάποια στιγμή- μία λανθάνουσα νοσηρότητα;

Αυτό που φοβόμαστε είναι ότι αρκετοί ασθενείς δεν πήγαν πράγματι στο νοσοκομείο για να λάβουν τη θεραπεία τους. Παράλληλα, υπάρχει και η συννοσηρότητα αλλά βλέπουμε και στα υπόλοιπα νοσήματα όχι μόνο στο κύριο νόσημα, να μην βλέπουν οι ασθενείς τον γιατρό τους ή να βρίσκουν ιδιώτη γιατρό και άρα να υπάρχει επιβάρυνση στα οικονομικά τους. Με την ευκαιρία της συνέντευξης αυτής, θα σας έλεγα, ότι αυτό που θέλουμε και πάλι, είναι ενεργοποίηση των επισκεπτών υγείας. Δεν έχουμε εκμεταλλευτεί επαρκώς τον ρόλο των επισκεπτών υγείας. Πρόκειται για επαγγελματίες υγείας, που όχι μόνο φροντίζουν, συμβουλεύουν και εκπαιδεύουν τον ασθενή, αλλά διατηρούν παράλληλα και υγιή την κοινότητα.

Πώς φαντάζεστε τα επόμενα 5 χρόνια στον χώρο της υγείας. Τι θα θέλατε να έχει συμβεί για το καλό των χρονίως πασχόντων;

Θέλουμε να δούμε ακόμη πιο δυναμικό τον ρόλο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ήδη από… χθες. Και ακόμη, ευελπιστούμε τα συστήματα υγείας να γίνουν πιο ανθρώπινα, να αφουγκράζονται τα προβλήματά μας και αν δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα νέο σύστημα υγείας από την αρχή, τουλάχιστον να καθίσουμε στο τραπέζι όλοι οι εταίροι, να το διορθώσουμε και να το ανασυγκροτήσουμε. Θέλουμε ένα πιο ανθρώπινο υγειονομικό σύστημα, δίπλα στον πολίτη.