Βασίλης Κοντόπουλος για την 25η Μαρτίου: Το μήνυμα του καλύτερου πιλότου του ΝΑΤΟ

Ο σμηναγός Βασίλης Κοντόπουλος ανακηρύχθηκε ως «Best Warrior» της συγκεκριμένης εκπαιδευτικής σειράς, κάτι που μάλιστα έχει ξεχωριστή σημασία, δεδομένων και των τύπων μαχητικών αεροσκαφών που συμμετείχαν, τα οποία ήταν κορυφαίες τεχνολογικά μονάδες όπως F-15E Stike Eagle, Eurofighter, Rafale F/A-18A+ αλλά και F-16, μαχητικά που μεταστάθμευσαν από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, το Βέλγιο.

«Ο άνθρωπος είναι πάντα η αιχμή του δόρατος» τόνισε σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, «Πρακτορείο 104,9 FM», o βραβευθείς σμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο ίδιος όπως και το προσωπικό της 337Μ κέρδισαν τον σεβασμό και την εκτίμηση των συναδέλφων τους, κάτι που συνέβη κύρια εξαιτίας της εκπαίδευσης, αλλά και της παιδείας των Ελλήνων επαγγελματιών της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), όπως τόνισε ο Έλληνας άσος.

«Όλες οι χώρες έχουν πολεμική εμπειρία σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε "καλύτεροι", αυτό που έχουμε εμείς παραπάνω είναι μια πολύ καλή εκπαίδευση (...), επιδιώκουμε πάντα να εκπαιδευόμαστε σε σύνθετα σενάρια, δοκιμάζουμε πολλά πράγματα και αυτό είναι που φαίνεται και στις ασκήσεις στις οποίες πετάμε στο εξωτερικό» σημείωσε. Ερωτηθείς δε για τις παραμέτρους που καθορίζουν μια κορυφαία επίδοση ο κ. Κοντόπουλος τόνισε: «Είμαστε επαγγελματίες, γνωρίζουμε το αντικείμενό μας και κυρίως γνωρίζουμε πώς θα αμυνθούμε -γιατί αυτό είναι το αντικείμενό μας, αυτός είναι και ο πρώτος αντικειμενικός σκοπός της ΠΑ», επισήμανε και εστίασε στον παράγοντα-άνθρωπο:

«Χωρίς τον άνθρωπο δεν μπορεί να πετάξει κανένα αεροπλάνο, εφόσον μιλάμε τουλάχιστον για επανδρωμένο αεροσκάφος (...), σε αυτό λοιπόν η ΠΑ της Ελλάδας έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα, δεδομένης της εκπαίδευσης που παρέχει στους χειριστές, ότι είμαστε ικανοί να ανταπεξέλθουμε σε ένα σύνθετο περιβάλλον και να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα» τόνισε ο Έλληνας Ιπτάμενος, που δεν παρέλειψε να εστιάσει και στην παράμετρο της προσωπικής ανατροφής και επιθυμίας που μπορεί να οδηγήσει σε καριέρα πιλότους της ΠΑ: «Ήταν το όνειρό μου. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από παιδί ήθελα να γίνω αεροπόρος, να πετάξω με τα μαχητικά αεροσκάφη (...) Προέρχομαι και εγώ από μια απλή οικογένεια, αυτό που είναι όμως σε κάθε περίπτωση σημαντικό είναι η οικογένεια να σου δώσει τις βάσεις, έτσι ώστε να είσαι ένας δυνατός χαρακτήρας, να έχεις και την υποστήριξη της οικογένειάς σου στις δύσκολες στιγμές (...) να έχεις ένα σταθερό περιβάλλον, να πάρεις σωστές αρχές γιατί όλα αυτά μετράνε στον χαρακτήρα σου, πρώτα από όλα. Αυτό, ο χαρακτήρας, είναι σημαντικό και για το πώς θα είσαι μετά ως αξιωματικός», τόνισε ο «Best Warrior» της Εκπαιδευτικής Σειράς Αέρος Tactical Leadership Programme (TLP 2019-1).

Σε ό,τι αφορά δε τις ισορροπίες όπως και τις προτεραιότητες που μπορεί να οδηγήσουν σε μια επιτυχημένη καριέρα σε αυτή την εμβληματική ειδικότητα ο σμηναγός Βασίλειος Κοντόπουλος ήταν απόλυτος: «Έχουμε την οικογένειά μας, θέματα προσωπικά δικά μας, που αφορούν την καθημερινότητα, απλά όλα αυτά μένουν από έξω μόλις κλείσει η καλύπτρα. Από 'κει και πέρα πλέον, είσαι εσύ και το αεροπλάνο και πρέπει όλα αυτά να μείνουν απ' έξω, να συγκεντρωθείς στο αντικείμενο, στην άσκηση, στο αεροπλάνο σου, και στο πώς θα καταφέρεις να είσαι αποτελεσματικός για ακόμη μια φορά».

Ερωτηθείς τέλος για την εμπειρία της πτήσης πάνω από το Αιγαίο και τις φάσεις μιας πτήσης, που ενδεχομένως μένουν περισσότερο χαραγμένες στο νου του απάντησε: «Γενικά είναι μαγική εικόνα το μπλε του Αιγαίου, να βλέπεις από κάτω τα νησιά, να βλέπεις στα όρια του FIR τις ακτές της Μικράς Ασίας, όλο αυτό είναι κάτι μαγικό». Εστίασε τέλος σε περιοχές όπως ο Άγιος Ευστράτιος «πάνω στον οποίο υπάρχει το μνημείο ενός πεσόντα αξιωματικού, του υποσμηναγού (Ι) Νικόλαου Σιαλμά», όπως ανέφερε, πριν καταλήξει λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση όμως προσπαθούμε να δίνουμε το "παρών", να είμαστε εκεί και αυτό είναι που μας αρέσει...».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Βασίλη Κοντόπουλου

Συμμετείχατε στη διαδικασία της άκρως απαιτητικής Εκπαιδευτικής Σειράς Αέρος Tactical Leadership Programme (TLP 2019-1). Τι συνέβη εκεί και πώς η διαδικασία οδήγησε στο να ανακηρυχθείτε «Best Warrior»;

Το συγκεκριμένο ήταν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης και συνεργασίας με όλες τις υπόλοιπες αεροπορίες, όπως συμβαίνει στα προγράμματα TLP, ενώ στο συγκεκριμένο συμμετείχαν αεροπορίες από επτά κράτη. Αυτό το οποίο συνέβη εκεί είναι ότι με το πέρας της άσκησης και στην ψηφοφορία που έκαναν όλοι οι συμμετέχοντες Ιπτάμενοι των αεροσκαφών, μάς ψήφισαν σαν τους χειριστές που ήθελαν να έχουν μαζί τους σε περίπτωση μάχης.

Σε τι ξεχωρίζει αυτό που κάνει στην καθημερινότητα του ένας Έλληνας χειριστής μαχητικού αεροσκάφους και το προσωπικό που στελεχώνει μια ελληνική Μοίρα από αυτό που ζει επί παραδείγματι ένας Ισπανός, Νορβηγός, Ιταλός, Αμερικανός συνάδελφός του;

Η αλήθεια είναι πως όλες οι χώρες που τώρα αναφέρατε έχουν πολεμική εμπειρία σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε «καλύτεροι», αυτό που έχουμε εμείς παραπάνω είναι μια πολύ καλή εκπαίδευση. Έχουμε μια πολύ καλή εκπαίδευση, επιδιώκουμε πάντα να εκπαιδευόμαστε σε σύνθετα σενάρια, δοκιμάζουμε πολλά πράγματα και αυτό είναι που φαίνεται και στις ασκήσεις στις οποίες πετάμε στο εξωτερικό. Είμαστε εκπαιδευμένοι, είμαστε επαγγελματίες, γνωρίζουμε το αντικείμενό μας και κυρίως γνωρίζουμε πώς θα αμυνθούμε -γιατί αυτό είναι το αντικείμενο μας, αυτός είναι και ο πρώτος αντικειμενικός σκοπός της Πολεμικής Αεροπορίας- πώς θα αμυνθούμε σε ένα σύνθετο περιβάλλον απειλών.

Σε μια εποχή στην οποία μιλάμε πάρα πολύ για τεχνολογία, ο Άνθρωπος παραμένει κ. Κοντόπουλε το σημαντικότερο «κεφάλαιο»;

Ο άνθρωπος είναι πάντα η αιχμή του δόρατος. Χωρίς τον άνθρωπο δεν μπορεί να πετάξει κανένα αεροπλάνο, εφόσον μιλάμε τουλάχιστον για επανδρωμένο αεροσκάφος, ακόμη ένα F-35 θέλει μέσα έναν χειριστή, οπότε ας σκεφτούμε ένα πολύ καλό αεροσκάφος 5ης Γενιάς, με έναν χειριστή ο οποίος δεν μπορεί να διαχειριστεί τις πληροφορίες που λαμβάνει, να το πετάξει σωστά σαν πολεμική μηχανή, θα είναι μια αδύναμη μονάδα μάχης παρότι θα πετάει το καλύτερο αεροσκάφος. Σε αυτό λοιπόν η Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα δεδομένης της εκπαίδευσης που παρέχει στους χειριστές, ότι είμαστε ικανοί να ανταπεξέλθουμε σε ένα σύνθετο περιβάλλον και να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Ποια είναι η δική σας προσωπική ιστορία μέχρι το κόκπιτ ενός μαχητικού αεροσκάφους; Ήταν, αυτό που λέμε, κάτι που θέλατε πάντα να κάνετε και το «μοναδικό σας όνειρο»;

Ήταν το όνειρό μου. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από παιδί ήθελα να γίνω αεροπόρος, να πετάξω με τα μαχητικά αεροσκάφη. Δόξα τω Θεώ, μετά από πολλούς κόπους, το κυνήγησα, το κατάφερα, και θεωρώ, επιτυχημένα. Δεν έχουμε κάτι διαφορετικό από έναν απλό νεαρό, μια νεαρή σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας και να μεγαλώνει εμείς που είμαστε στην Πολεμική Αεροπορία. Προέρχομαι και εγώ από μια απλή οικογένεια, αυτό που είναι όμως σε κάθε περίπτωση σημαντικό είναι η οικογένεια να σου δώσει τις βάσεις έτσι ώστε να είσαι ένας δυνατός χαρακτήρας, να έχεις και την υποστήριξη της οικογένειάς σου στις δύσκολες στιγμές οι οποίες έρχονται κατά τη διάρκεια της πορείας από τη Σχολή μέχρι και το σημείο όταν θα είσαι στέλεχος της Μοίρας στην οποία βρίσκεσαι, να έχεις ένα σταθερό περιβάλλον, να πάρεις σωστές αρχές γιατί όλα αυτά μετράνε στον χαρακτήρα σου πρώτα από όλα. Αυτό, ο χαρακτήρας, είναι σημαντικό και για το πώς θα είσαι μετά ως αξιωματικός.

Η επίδοση και η σημαντικότατη αυτή σας διάκριση, που μας έκανε περήφανους, είναι και αποτέλεσμα της γενικότερης συμπεριφοράς; Το να κερδίσει κανείς την εκτίμηση κορυφαίων συναδέρφων του από άλλες χώρες και δη τις ΠΑ τους δεν είναι κάτι που γίνεται ούτε συχνά, ούτε εύκολα...

Δεν μπορώ να μιλήσω για τις άλλες εκπαιδευτικές σειρές και το τι συνέβη αλλά για τη δικιά μας σειρά ναι, έπαιξε ρόλο. Δεν πήγαμε εκεί για να εντυπωσιάσουμε ή για να αποδείξουμε κάτι. Πήγαμε για να μάθουμε. Σκοπός μας δεν είναι να πάμε (σ.σ. σε μια τέτοια εκπαιδευτική σειρά) για να τους δείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι. Σκοπός μας είναι να δούμε τι διαφορετικό κάνουν όλες οι άλλες Αεροπορίες και αν κάτι μας αρέσει και μας εξυπηρετεί στο δικό μας περιβάλλον να το υιοθετήσουμε και να το κάνουμε και εμείς για να είμαστε ακόμη πιο αποτελεσματικοί. Βέβαια το πώς εκτυλίσσονται αυτά τα σενάρια φαίνεται ότι άρεσαν στους συναδέρφους και το δείξανε με την ψήφο τους.

Πού βρίσκεται το μυαλό του Βασίλη Κοντόπουλου όταν ξυπνά; Είναι «μέσα στο πιλοτήριο»;

Όχι, με το που ξυπνάμε έχουμε και άλλα να σκεφτούμε, έχουμε την οικογένειά μας, θέματα προσωπικά δικά μας που αφορούν την καθημερινότητα, απλά όλα αυτά μένουν από έξω μόλις κλείσει η καλύπτρα. Από εκεί και πέρα πλέον, είσαι εσύ και το αεροπλάνο και πρέπει όλα αυτά να μείνουν απ' έξω, να συγκεντρωθείς στο αντικείμενο, στην άσκηση, στο αεροπλάνο σου, και πώς θα καταφέρεις να είσαι αποτελεσματικός για ακόμη μια φορά.

Όλα τα παραπάνω, η ζωή η προσωπική, η καριέρα και η αποστολή με τα ιδιαίτερα στην περίπτωση των Ιπταμένων χαρακτηριστικά, δεν είναι κάτι που για τους κοινούς «θνητούς», τους απλούς πολίτες, φαίνεται πως συνδυάζονται εύκολα. Πώς μένει κανείς χωρίς τα αγαπημένα του πρόσωπα για ένα μεγάλο ίσως διάστημα;

Όσο δύσκολο είναι για εμάς που είμαστε τα στελέχη, τόσο δύσκολο, ίσως και παραπάνω, είναι για τις οικογένειές μας γιατί στην ουσία αυτός που μένει πίσω για να σηκώσει τα οικογενειακά βάρη είναι η σύζυγος. Οπότε σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι είναι ηρωίδες οι σύζυγοι δεδομένου ότι είναι εκείνες που θα μείνουν πίσω με τα παιδιά, μόνες τους, πολλές φορές έχουν και τη δική τους δουλειά και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει και βοήθεια δεδομένου ότι οι γονείς μας είναι μακριά οπότε αυτό είναι κάτι που και εμείς σκεφτόμαστε όταν είμαστε μακριά. Αναγκαζόμαστε όμως να το βάλουμε σε δεύτερη μοίρα. Όταν λείπουμε -θα αφήσω έξω ένα περιβάλλον ασκήσεων όπως η διαδικασία της Εκπαιδευτικής Σειράς της Ισπανίας- κυρίως για τις αναχαιτίσεις, πρέπει να είμαστε επικεντρωμένοι σε εκείνο το κομμάτι. Εννοείται ότι υπάρχει καθημερινή επαφή με την οικογένεια αλλά υπάρχει πίσω η σύζυγος που είναι εκεί και φροντίζει τα πάντα οπότε έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

«Πρέπει άρα να νιώθω ήρεμος/η και ασφαλής λοιπόν...» Σε όσους ακούνε, διαβάζουν τα λόγια σας αυτή τη στιγμή και σκέφτονται κάτι τέτοιο τι θα λέγατε;

Θα απαντούσα πως αυτό εννοείται. Το Αιγαίο φρουρείται και φρουρείται πολύ καλά και όλες οι ΕΔ είναι εδώ, παρούσες. Όπου απαιτηθεί. Είμαστε πρωτίστως δύναμη αποτροπής, αλλά αν απαιτηθεί μπορούμε να προστατεύσουμε την πατρίδα από οποιονδήποτε εχθρό με οποιεσδήποτε ικανότητες και θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία. Γνωρίζουν ότι οι ικανότητές μας είναι μεγάλες και ότι το κόστος που θα έχουν για να κάνουν οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια είναι δυσανάλογο με τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσουν.

Κλείνοντας, ποια είναι η αγαπημένη σας γωνιά του Αιγαίου; Υπάρχει ένα σημείο πάνω από το οποίο όταν πετάτε ο λογισμός σας οδηγείται κάπου συγκεκριμένα;

Δεν υπάρχει ένας και συγκεκριμένος χώρος στο Αιγαίο, γενικά είναι μαγική εικόνα το μπλε του Αιγαίου, να βλέπεις από κάτω τα νησιά, να βλέπεις στα όρια του FIR τις ακτές της Μικράς Ασίας, όλο αυτό είναι κάτι μαγικό. Υπάρχουν βέβαια από την άλλη και σημεία όπως ο Άγιος Ευστράτιος πάνω στον οποίο υπάρχει το μνημείο ενός πεσόντα αξιωματικού, του Σαλμά, σε κάθε περίπτωση όμως προσπαθούμε να δίνουμε το «παρών», να είμαστε εκεί και αυτό είναι που μας αρέσει.