Πόση έρευνα και καινοτομία επιτρέπει στην πολιτική φαρμάκου η Μεταμνημονιακή εποχή;

Και αυτό, διότι οι άνθρωποι της φαρμακοβιομηχανίας, είναι αλήθεια ότι είδαν πολλά (και δεινά) και έζησαν ακόμη περισσότερα στα χρόνια των Μνημονίων. Και το γεγονός ότι πλέον μετράμε 3 μήνες μετά τη Μνημονιακή έξοδο της Ελλάδας, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως εισερχόμαστε στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης.

Αντίθετα, όπως όλα δείχνουν, οι μεταρρυθμίσεις ακόμη καθυστερούν προκειμένου να ολοκληρωθούν, η ανάπτυξη και οι επενδύσεις ακούγονται ως κάτι εντελώς μακρινό –την ώρα που θα έπρεπε να αποτελούν κυρίαρχη πολιτική της επόμενης ημέρας- τα μέχρι σήμερα μέτρα για την υγεία και το φάρμακο, επιβαρύνουν την καινοτομία, ενώ το προσδόκιμο επιβίωσης έχει πληγεί ευθέως στα χρόνια της κρίσης. Και εάν θεωρείτε ότι το προσδόκιμο επιβίωσης αφορά μόνο την κοινωνία και την υγεία και όχι την οικονομία, τότε πλανάσθε πλάνην οικτράν.

Το προσδόκιμο επιβίωσης αντανακλά ευθέως την πολιτική του κράτους για την κοινωνία και την πρόνοια και αποτελεί το πιο ξεκάθαρο αποτύπωμα για μία υγιή οικονομία.
Άλλωστε όπως τόνισε πριν μερικές ημέρες η επικεφαλής της MSD στην Ελλάδα Agata Jakoncic, η υγεία σημαίνει ευμάρεια και οι επενδύσεις έρχονται από την καινοτομία και ένα προβλέψιμο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.

Και το μεγάλο και κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει πλέον, είναι πόση καινοτομία και έρευνα αντέχει και επιτρέπει η Μεταμνημονιακή εποχή;

Όπως τόνισε πριν μερικές ημέρες ο διευθυντής Εξωτερικών Υποθέσεων της φαρμακευτικής εταιρείας MSD Αντώνης Καρόκης, η φαρμακευτική καινοτομία μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά, στην αντιμετώπιση υγειονομικών αναγκών της χώρας. Καθώς προσφέρει λύσεις στο σύνολο σχεδόν των πιο σημαντικών προβλημάτων υγείας συμβάλλοντας στην εξοικονόμηση πόρων στο σύστημα υγείας.

Την ίδια στιγμή ωστόσο, τουλάχιστον 1 στα 3 φάρμακα στα νοσοκομεία και 1 στα 4 φάρμακα στον ΕΟΠΥΥ παρέχονται δωρεάν από τις επιχειρήσεις του κλάδου, ενώ το σύνολο της φαρμακευτικής περίθαλψης των ανασφαλίστων καλύπτεται από τη βιομηχανία. Πλέον η βιομηχανία εκτός όλων των άλλων, υλοποιεί και κοινωνική πολιτική. Αναφορικά με το clawback, ο κ. Καρόκης επεσήμανε με νόημα, ότι αποτελεί το μεγάλο κατάλοιπο των Μνημονίων, την ώρα που θα έπρεπε να είναι η Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση και το θέμα της Ιατρικής Αξιολόγησης (μέσω του ΗΤΑ).

Τόνισε ακόμη, ότι εάν θέλουμε την καινοτομία, θα πρέπει να δούμε την έγκριση και αποζημίωση νέων θεραπειών και σκευασμάτων με διαδικασίες fast track, όπως τα εμβόλια για παράδειγμα. Και υπογράμμισε με έμφαση λέγοντας τα εξής:

«Η Ελλάδα χρειάζεται μία ολοκληρωμένη στρατηγική για παροχή των βέλτιστων δυνατών υπηρεσιών υγείας, για την προάσπιση της υγείας και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής ενός γηράσκοντα πληθυσμού».

Σχολιάζοντας τα τελευταία τεκταινόμενα στο χώρο της υγείας, ο πρόεδρος του PIF (PhRMA Innovation Forum) και επικεφαλής της Janssen Hellas Μάκης Παπαταξιάρχης, γνωστός για την μαχητικότητά του, επανέλαβε πρόσφατα σε εκπροσώπους του τύπου, ότι πλέον έχει χαθεί το σημείο ισορροπίας, ενώ παραδέχθηκε ότι ζούμε στους ρυθμούς της μείωσης του προσδόκιμου επιβίωσης, με ό,τι κόστος αυτό συνιστά σε κοινωνικό, οικονομικό και εργασιακό πεδίο.

Και φυσικά, το προσδόκιμο επιβίωσης συνδέεται άμεσα, τόσο με την έρευνα όσο και με την καινοτομία, όπως είπε και πρόσθεσε:

«Η αξία των καινοτόμων φαρμάκων τεκμηριώνεται σε όρους επιβίωσης: το 73% της βελτίωσης του προσδόκιμου επιβίωσης (+1.74 έτη) οφείλεται στα καινοτόμα φάρμακα για την περίοδο 2000-2009. Παράλληλα, τα καινοτόμα φάρμακα συμβάλλουν πέρα της θεραπείας, στην ίαση και στη μακροχρόνια επιβίωση των ασθενών, στην ποιότητα ζωής των ασθενών, ενώ μειώνουν τα ποσοστά και το χρόνο νοσηλείας των ασθενών».

Επομένως, η επένδυση στην έρευνα και ανάπτυξη, είναι απαραίτητη για την καινοτομία, ενώ η κερδοφορία μιας επιχείρησης, αποτελεί κίνητρο για επένδυση στην υψηλού κινδύνου διαδικασία έρευνας και ανάπτυξης.

Επομένως, το ερώτημα μετά από όλα αυτά που εξάγεται εύλογα, είναι εάν στο σχέδιο της εθνικής πολιτικής φαρμάκου που θα θέσει σήμερα ο υπουργός Υγείας, υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις για ανάπτυξη, για έρευνα, για απρόσκοπτη καινοτομία, ικανά και αναγκαία εργαλεία για μία αξιόπιστη πολιτική φαρμάκου, όπου όλες οι πλευρές θα μπορούν να αποδώσουν και να δημιουργήσουν στο μέγιστο, αφήνοντας πίσω ουσιαστικά τη Μνημονιακή εποχή!