«Θερμό εκλογικό κλίμα» και… Παιχνίδια Εξουσίας στο Vodafone TV
Είναι άραγε κάθε εξουσία μια ατελείωτη συνομωσία, όπως ισχυρίζεται ο σημαντικότερος μυθιστοριογράφος όλων των εποχών, Ονορέ ντε Μπαλζάκ; Ανεξάρτητα από το αν η άποψη του Γάλλου θεμελιωτή του ρεαλισμού στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία ανταποκρίνεται -ή όχι- στην πραγματικότητα, οι εκλογές είναι η καταλληλότερη αφορμή, τόσο για να εκφράσεις τη διαμαρτυρία σου με τη ψήφο σου, όσο και για να… θυμηθείς τις καλύτερες ταινίες πολιτικού περιεχομένου που έχουν προβληθεί στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη τις τελευταίες δεκαετίες.
Με τις εθνικές κάλπες προ των πυλών και την προεκλογική περίοδο να «πυρακτώνει» το πολιτικό θερμόμετρο, τα παιχνίδια εξουσίας και οι θεωρίες συνομωσίας αποτελούν το αγαπημένο θέμα συζητήσεων κάθε παρέας, αλλά και την τέλεια αφορμή όλων των ενεργών πολιτών για περαιτέρω προβληματισμό, πριν την ύψιστη πράξη Δημοκρατίας.
Με αφορμή, λοιπόν, το «θερμό εκλογικό κλίμα», έψαχνα τις καλύτερες ταινίες και σειρές που έχουν να κάνουν με την πολιτική και κατάφεραν να δώσουν σπουδαίες ερμηνείες, δυνατές σκηνές, απεικονίζοντας με τον πιο μελετημένο τρόπο σπουδαίες προσωπικότητες, που είτε βασίστηκαν σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα, είτε σε «φανταστικά» σενάρια και χαρακτήρες. Για καλή μου τύχη το Vodafone TV έσκαψε προσεκτικά στα άδυτα της πολιτικής φιλμογραφίας και ξέθαψε κυβερνητικές πλεκτάνες, επικές ιστορικές αναμετρήσεις, θρίλερ εξουσίας, σπάνια ακτιβιστικά διαμάντια και αγαπημένο περιεχόμενο, εμπνευσμένο από πολιτικές ανισότητες και διαμάχες!
«Βουτιά» στα άδυτα της πολιτικής φιλμογραφίας
Και κάπως έτσι ξεκίνησα το ταξίδι μου στο συναρπαστικό αφιέρωμα Παιχνίδια Εξουσίας του Vodafone TV, με την πραγματική πολιτική ιστορία «The Front Runner», με σκηνοθέτη τον Τζέισον Ράιτμαν και πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Χιού Τζακμαν. Πρόκειται για τη γρήγορη πτώση του Γερουσιαστή Γκάρι Χαρτ, που θα γινόταν Πρόεδρος της Αμερικής το 1988, όταν στην τελική ευθεία της εκστρατείας του τη διεκδίκηση του χρίσματος των Δημοκρατικών, αποκαλύπτεται ότι έχει ερωμένη, με αποτέλεσμα να σπιλωθεί το όνομά του και να καταστραφεί η πολιτική του καριέρα. Συνέχισα επί… αμερικανικού εδάφους, βλέποντας την υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, «Vice». Πρόκειται για τη μεταφορά της βιογραφίας του αμφιλεγόμενου Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσένεϊ, στη μεγάλη οθόνη, από τον βραβευμένο με Όσκαρ, Άνταμ ΜακΚέι το οποίο είναι διαθέσιμο για τους συνδρομητές του Vodafone TV μέσα από την υπηρεσία Pameodeon. Με πρωταγωνιστή τον «μεταμορφωμένο» και υποψήφιο για Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου, Κρίστιαν Μπέιλ, η ταινία σκιαγραφεί κωμικά και γλαφυρά πώς ένας γραφειοκράτης από την Ουάσιγκτον ανελίχθηκε αθόρυβα σε έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο.
Τη σκυτάλη των βιογραφικών ταινιών πολιτικού περιεχομένου πήρε το «J. Edgar» του Κλιντ Ίστγουντ, με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο να υποδύεται τον πανίσχυρο διευθυντή του Γραφείου Ερευνών των ΗΠΑ και αργότερα του FBI, επί πέντε δεκαετίες, καθώς και το «LBJ» του Ρομπ Ρέινερ, με πρωταγωνιστή τον Γούντι Χάρελσον, το οποίο επικεντρώνεται στις πολιτικές αναταραχές, που ακολούθησαν την ανάληψη εξουσίας από τον αντιπρόεδρο Λίντον Τζόνσον, μετά τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, το Νοέμβριο του 1963.
Ακολούθησε το εξαιρετικό «Lincoln», με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ να σκηνοθετεί τον «οσκαρικό» Ντάνιελ Ντέι Λιούις, σε ένα συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ, που παρακολουθεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες της ζωής του 16ου προέδρου των ΗΠΑ, Αβραάμ Λίνκολν, στην προσπάθειά του να βάλει τέλος στη δουλεία και να επαναφέρει την ένωση της Αμερικής. Και από τις ΗΠΑ, το Vodafone TV με μετέφερε στην Ευρώπη και στο διονυσιακό παλάτι της βασίλισσας Άννας στην Αγγλία του 18ου αιώνα, για να απολαύσω το «The Favorite» του Γιώργου Λάνθιμου, με τις Ρέιτσελ Βάις, Έμμα Στόουν και την βραβευμένη με Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου, Ολίβια Κόλμαν, να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. Την αλληγορικά «λανθιμική» διάσταση των φαιδρών τεκταινομένων στο βρετανικό ανάκτορο απογειώνουν με το υποκριτικό τους εκτόπισμα οι τρεις κεντρικές οσκαρικές ηθοποιοί, καθιστώντας τη νέα σκηνοθετική απόπειρα του Έλληνα κινηματογραφιστή μία από τις καλύτερες ταινίες που κυκλοφόρησαν το 2019.
Για το τέλος άφησα το «The Handmaid’s Tale», μία σειρά που είχα ακούσει εδώ και καιρό ότι έπρεπε να δω οπωσδήποτε, σε περίπτωση που θέλω να έχω άποψη γύρω από τις καλύτερες τηλεοπτικές παραγωγές των τελευταίων ετών. Και όντως, η μεταφορά του βιβλίου της Μάργκαρετ Άτγουντ στη μικρή οθόνη θα σε συγκλονίσει με τις δυνατές σκηνές της που βάζουν στο επίκεντρο, με μοναδικό αιχμηρό τρόπο, το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης σε ένα όχι και πολύ διαφορετικό κοινωνικό περιβάλλον απ’ αυτό που ζούμε εν έτει 2019...
Επηρεασμένος από το πλούσιο κοινωνικοπολιτικό υπερθέαμα, που μου προσέφερε για ακόμα μια φορά το Vodafone TV, θα ολοκληρώσω με μία φράση του 16ου προέδρου των ΗΠΑ, Αβραάμ Λίνκολν, που θα είναι για πάντα επίκαιρη και θα αποτελεί, τουλάχιστον για μένα, τροφή για σκέψη σε κάθε προεκλογική περίοδο: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με τη ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».
