Αναζητώντας την αιώνια ζωή

«Γίνε ψηφιακά αθάνατος»: Η ιστοσελίδα της "Eternime" έχει τη δική της πρόταση.

Πρόκειται για μία start-up που σκοπό έχει να δημιουργήσει τη δυνατότητα ψηφιακής αποθήκευσης των αναμνήσεων και της προσωπικότητας ενός ατόμου σε ψηφιακή μορφή μέχρι και την ημέρα του θανάτου του. Οι άνθρωποι της εταιρείας ελπίζουν να τροφοδοτήσουν με δεδομένα ρομπότ που θα έχουν την ικανότητα να συνομιλούν με τον χρήστη.

Στην ουσία θα συνδιαλέγονται με ανθρώπους που δεν βρίσκονται πια στη ζωή.

Η ιστοσελίδα περιγράφει την υπηρεσία ως «μία βιβλιοθήκη που αντί για βιβλία έχει ανθρώπους». Φανταστείτε να ανοίγεται τον υπολογιστή σας και να μιλάτε με τους παλιούς σας φίλους, συγγενείς ή και συναδέλφους που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Σύμφωνα με τον Guardian, η Eternime θίγει ένα πολύ προσωπικό ζήτημα, όπως είναι η απώλεια αγαπημένων προσώπων.

Η τηλεοπτική σειρά φαντασίας Black Mirror, που ασχολείται με ζητήματα υψηλής τεχνολογίας, έχει ήδη παρουσιάσει ένα εύλογο σενάριο, το οποίο θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες και αρνητικές συνέπειες. Οι άνθρωποι που θα μιλούν με τα αγαπημένα τους «νεκρά» πρόσωπα θα περνάνε πολύ χρόνο με τις εικονικές αναπαραστάσεις των αγαπημένων τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν αρκετό χρόνο να ζήσουν την δική τους ζωή. Ακόμη χειρότερα, η τεχνητή νοημοσύνη ενδέχεται να αναπτύξει τη δική της προσωπικότητα, ανεξαρτήτως του νεκρού.

Όμως η ιστοσελίδα ισχυρίζεται ότι ήδη 31,000 άνθρωποι έχουν υπογράψει για να ανέβει η προσωπική τους ταυτότητα στο διαδίκτυο. Το μέγεθος αυτό δεν είναι τεράστιο αλλά είναι αρκετό για να προχωρήσει η εταιρεία.

Άλλωστε, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον θάνατο, ποτέ δεν βασίστηκε στη λογική. Άνθρωποι συνομιλούν με ταφόπλακες ή με τις στάχτες των αγαπημένων τους, ενώ άλλοι κρατούν τα ρούχα του αγαπημένου τους προσώπου μέσα σε ένα κουτί για πολλά χρόνια, αναφέρει το δημοσίευμα του Guardian.

Σε ένα εργαστήριο της Ολλανδίας, ερευνητές βρήκαν την απάντηση στο ερώτημα: γιατί μερικοί άνθρωποι φαίνονται μικρότεροι από την ηλικία τους;

Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Current Biology", ερευνητές της Ρότερνταμ, ισχυρίζονται ότι έχουν βρει το γονίδιο που επηρεάζει την εμφάνιση του ανθρώπου, κατά το πέρασμα των χρόνων, σύμφωνα με τη Guardian.
Συγκεκριμένα, παρατήρησαν ότι κάποιοι άνθρωποι που είχαν ένα επιπρόσθετο γονίδιο, φαινόντουσαν δύο, τουλάχιστον, χρόνια μεγαλύτεροι από ότι ήταν.

Το εύρημα, αν επαληθευθεί, θα μπορέσει να βοηθήσει τους επιστήμονες να αφαιρέσουν το γονίδιο που αλλάζει τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, ώστε να αναπτύξουν μελλοντικά μεθόδους που θα επιβραδύνουν το γήρας. «Αυτό είναι το πρώτο γονίδιο που έχουμε βρει. Ξέρουμε πως υπάρχουν και άλλα εκεί έξω. Είμαστε μόλις στην αρχή», αναφέρει ο Μάνφρεντ Κάουσερ (Manfred Kayser), ιατροδικαστής μοριακής βιολογίας του Ιατρικού Κέντρου της πόλης Ρότερνταμ.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν με διαφορετικούς ρυθμούς και ότι τα γονίδια φαίνεται να εμπλέκονται. Το κάπνισμα και η υπερβολική έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία φαίνεται μάλιστα να είναι δύο βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν το γήρας του δέρματος και την εμφάνιση ρυτίδων.

Οι προσπάθειες για παύση της φυσικής διαδικασίας γήρανσης, έχουν αποδειχτεί μέχρι στιγμής απατηλές. Σε συνεργασία με τους ερευνητές, ο Κάουσερ ζήτησε από μια ομάδα παρατηρητών να εκτιμήσουν την ηλικία 3.000 ανθρώπων, κοιτώντας φωτογραφίες. Όπως αποδείχτηκε, οι γυναίκες φαινόντουσαν μεγαλύτερες από ότι είναι στην πραγματικότητα, ενώ οι άντρες μικρότεροι.

Το επόμενο βήμα τους ήταν να εστιάσουν στο πώς δρουν τα γονίδια. Για το κόκκινο χρώμα των μαλλιών, ευθύνεται το γονίδιο MC1R, το οποίο είναι υπεύθυνο και για την άσπρη επιδερμίδα. Γενικά, το λευκό δέρμα, είναι πιο ευαίσθητο και επιρρεπές στις ρυτίδες και τη γήρανση, λόγω έλλειψης μελανίνης. Ωστόσο, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η επίδραση του γονιδίου παρέμεινε ακόμα και όταν απέκλεισαν το χρώμα του δέρματος, των ρυτίδων, και την έκθεση στον ήλιο.

«Υπάρχουν δύο πράγματα που δεν ξέρουμε: Ποια είναι η πιο ευαίσθητη ηλικία και πως σταματάμε την επίδρασή του. Όπως πάντα, χρειάζεται ακόμα δουλειά», αναφέρει στο Current Biology, ο Κάουσερ.

Οι ερευνητές λοιπόν, έχουν ως στόχο να μάθουν πως ακριβώς δουλεύει το γονίδιο, και πως μπορούν να το απομονώσουν.