Η Κούβα που γνώρισα πριν τη σαρώσει η «Ίρμα» (pics)

Η πτήση για Κούβα αναχωρεί σε 10 λεπτά.

Τα πρώτα που μας περνούν από το μυαλό δεν είναι ακριβώς σκέψεις, αλλά το άρωμα των Κουβανέζικων πούρων κι ο ήχος της μουσικής στους δρόμους -οικείος σ' εμάς, μέχρι εκείνη την στιγμή, από ταινίες και μελωδίες των 'Buena Vista social club'.

Το ταξίδι από το Ορλάντο της Φλόριντα στην Κούβα, κάπως πως, καθώς περιμέναμε ν' απογειωθούμε, μας φαινόταν τόσο μακρινό, λες και πηγαίναμε σε άλλη ήπειρο. Ψευδαίσθηση, βεβαίως. Μία ώρα και 15 λεπτά αργότερα, είχαμε ήδη προσγειωθεί στην Αβάνα.

Αβάνα

Με το που βγήκαμε από το αεροδρόμιο αντικρίσαμε εικόνες μιας κοινωνίας από το παρελθόν. Τουλάχιστον 5 δεκαετίες πίσω. Σαν την Ελλάδα του '60 και '70 που βλέπουμε στις ταινίες του παλιού σινεμά.

Δίχως πλάνο, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη Σάντα Κλάρα στο κέντρο της Κούβας. Ντόπιοι προσφέρθηκαν να μας πάνε με αντάλλαγμα ένα χρηματικό ποσό. «Τσιμπήσαμε» αλλά πριν μπούμε στο αυτοκίνητο συνειδητοποιήσαμε ότι τα πάντα στην Κούβα είναι διαπραγματεύσιμα. Έτσι, αφού κάναμε «έρευνα αγοράς», κλείσαμε το οικονομικότερο μεταφορικό μέσο και ξεκινήσαμε. Μας πήρε τρεισήμισι ώρες να φτάσουμε. Και μετά ξανά «διαπραγμάτευση» για το κατάλυμα. Ευτυχώς γρήγορα βρήκαμε μια Casa Particular. Τα Casas είναι παραδοσιακά κουβανέζικα σπίτια τα οποία οι ιδιοκτήτες τους νοικιάζουν στους ξένους επισκέπτες.

Σάντα Κλάρα

Η Σάντα Κλάρα και η Villa Clara Province (ευρύτερη περιοχή) ήταν, είναι και θα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τον Ernesto 'Che' Guevara και την επανάσταση -ή για την ακρίβεια με την οριστική επιτυχία της επανάστασης- καθώς εκεί δόθηκε η τελευταία μάχη. Είναι το μέρος που χαρακτήρισε την κληρονομιά του Che, και την μετέπειτα πορεία, πολιτική και κοινωνική, της Κούβας με ηγέτη τον Fidel Castro.

Τσε και Φιντέλ στη Σάντα Κλάρα - πηγή: Σταύρος Τριανταφυλλίδης

Βεβαίως, η Σάντα Κλάρα φημίζεται και για την νυχτερινή της ζωή, μιας και πολλοί φοιτητές και νέοι ζουν εκεί. Πολλοί, μάλιστα, υποστηρίζουν πώς η διασκέδαση στη Σάντα Κλάρα είναι καλύτερη από την Αβάνα. Για να εντοπίσουμε τα «σωστά» μέρη χρειάστηκε να ρωτήσουμε πολλούς και προβληματιστήκαμε από τις αντικρουόμενες απαντήσεις. Η, δε, καταρρακτώδης βροχή δυσκόλευε κι άλλο τα πράγματα. Με τα πολλά καταλήξαμε στην «ντίσκο» της πόλης. Μη σας ξεγελά το όνομα. Για κλαμπ πρόκειται, αλλά στην Κούβα χρησιμοποιούν ακόμη τον όρο «ντίσκο».

Τρινιδάδ

Μία μέρα και μία νύχτα στην Σάντα Κλάρα και ξανά «on the road» που θάλεγε κι ο Kerouac.

«Διαπραγματεύσεις» ξανά κι ένα κίτρινο αμαξάκι μας πάει στο γραφικό Τρινδάδ, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Συγκλονιστικό το μέρος, πανέμορφα χρώματα, ντόπιοι με τις κιθάρες τους να τραγουδούν στους δρόμους, αγοροπωλησίες κουβανέζικων πούρων σε πολύ χαμηλές τιμές, άλογα ελεύθερα, πολλά μικρά χρωματιστά σπιτάκια, αμερικάνικα αμάξια του '50, του '60 και παμπάλαιες Chevrolet, πάρα πολλοί Ευρωπαίοι τουρίστες -Ελβετοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι, και κάποιοι Έλληνες!

Το πρωί σε ξυπνούν τα πέταλα των αλόγων και οι βαριές αντρικές φωνές που διαλαλούν την πραμάτεια τους: «El Pan! El Pan!», δηλαδή, «εδώ το καλό ψωμί, εδώ το καλό ψωμί». Στο Τρινιδάδ ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει στον 17ο αιώνα. Κάτι η οργιώδης φύση του, κάτι η ομορφιά του, ο τόπος μας φάνηκε ιδανικός για να γράψει ένας διδακτορικός φοιτητής τη διατριβή του.

Παραλία Ancón

Μισή ώρα από το Τρινιδάδ βρίσκεται η παραλία Ancón (PlayaAncón). Ένα παλιό resort, σοβιετικής αρχιτεκτονικής πάνω στο κύμα και τίποτε άλλο. Ωραία νερά, όμορφο ηλιοβασίλεμα.

Παραλία Ancón - πηγή: Σταύρος Τριανταφυλλίδης

Σιενφουέγος (Cienfuegos)

Ξανά παζάρια για να βρούμε τρόπο επιστροφής στην Αβάνα. Δυσκολευτήκαμε, η βενζίνη δεν έφτανε, καταλήξαμε στο Σιενφουέγος, το επονομαζόμενο «Παρίσι της Κούβας».

Ξανά προς αναζήτηση casa. Δίχως να βγαίνουμε από το αμάξι, σταματούσαμε, όπου μας υποδείκνυαν, και ρωτούσαμε από το παράθυρο. Μια γυναίκα μας ρωτά από πού είμαστε, της λέμε από Ελλάδα. Γεια σου, Καλημέρα, Καλησπέρα μας απαντά και μας καλοδέχεται στο σπίτι της. Όπως μας είπε, ο τέως σύζυγός της ήταν από τη Θεσσαλονίκη.

Αγοράσαμε ρούμι και πούρα, καθίσαμε στην πλατεία που φέρει το όνομα του εμβληματικού μαχητή της κουβανικής ανεξαρτησίας Χοσέ Μαρτί, ξενυχτήσαμε παρέα με κόσμο πολύ και με μια υπέροχη μπάντα. Κοιμηθήκαμε ελάχιστα και μετά πάλι στο δρόμο για την Αβάνα.

Χοσέ Μαρτί - πηγή: Σταύρος Τριανταφυλλίδης

Και ξανά απρόοπτα.

Το σαραβαλάκι που μας μετέφερε έμεινε από βενζίνη στην εθνική. Κάνουμε οτοστόπ κουνώντας ένα μπιτόνι. Ένας σταμάτησε κι αυτός μετά από δύο ώρες. Ο οδηγός μας κάτι του λέει και πριν καλά - καλά καταλάβουμε τι έχει συμβεί τον βλέπουμε σκυμμένο κάτω από το ξένο αμάξι να τραβά ...βενζίνη. Λίγη όμως, ίσα που έφτανε για μερικά χιλιόμετρα. Κάτι ήξερε πάντως ο οδηγός μας. Λίγη ώρα μετά σταματά σ' ένα σπίτι και φουλάρουμε. Όχι βενζινάδικο, σπίτι - σπίτι. Φαίνεται πως ο ιδιοκτήτης κατάλαβε νωρίς πόσο επικερδές είναι να πουλάς βενζίνη στη «μαύρη» και είχε μετατρέψει το σπίτι του σε βανζινάδικο . Εξάλλου τα βενζινάδικα στην Κούβα είναι ελάχιστα και όλα κρατικά.

Αβάνα

Φτάνουμε αργά στην Αβάνα. Είχαμε κάνει κράτηση σε casa και τα βρήκαμε όλα έτοιμα....

Η βόλτα μας το επόμενο πρωί έκρυβε μια ευχάριστη έκπληξη: την ελληνορθόδοξη εκκλησία, λιτή και πανέμορφη, του Αγίου Νικολάου των Μύρων. Ανάψαμε κερί, νοιώσαμε πολύ όμορφα.. Τριγυρνώντας στην πόλη πέσαμε και σ' έναν τροβαδούρο που έπαιζε ένα ελληνικό τραγούδι στην κιθάρα του...

Άγιος Νικόλαος των Μύρων - πηγή: Σταύρος Τριανταφυλλίδης

Στα «must» της Αβάνας -να αφεθείς στη μαγεία του ηλιοβασιλέματος από τη Malecón, την παραλιακή που «κοιτάζει» τη Φλόριντα με τα υπέροχα ηλιοβασιλέματά της και οπωσδήποτε μια επίσκεψη στο διάσημο National de Cuba, το ξενοδοχείο του 1930 με τη μεγάλη ιστορία -και με ίντερνετ, παρακαλώ.

Υ.Γ. Ήταν Μάρτιος του 2017 όταν πήγαμε. Το Despacito είχε μόλις κυκλοφορήσει κι εκεί το ακούσαμε για πρώτη φορά...

*Ο Σταύρος Τριανταφυλλίδης είναι διδακτορικός φοιτητής στο University of Florida