Saidai-ji: Το Φεστιβάλ που… βγάζει τους Γιαπωνέζους από τα ρούχα τους
Κάθε χρόνο, το τρίτο Σάββατο του Φεβρουαρίου, χιλιάδες Ιάπωνες δίνουν ραντεβού σε έναν ιερό ναό στην πόλη Οκαγιάμα και, παρά το τσουχτερό κρύο, βγαίνουν από τα... ρούχα τους και μοιάζουν να το απολαμβάνουν.
Ο λόγος είναι το Saidai-ji, ένα Φεστιβάλ με γυμνούς άνδρες, που διεξάγεται ανελλιπώς εδώ και 500 χρόνια. Στόχος των συμμετεχόντων, είναι να καταφέρουν να πιάσουν τα shingi, τα «ιερά μπαστούνια» διαμέτρου 4 και μήκους 20 εκατοστών, ένα ξύλινο αντικείμενο που θεωρείται ότι φέρνει καλή τύχη.
«Πρόγονος» των shingi, ήταν τα Go-o, μικρά φυλαχτά από χαρτί, για τα οποία «πάλευαν» οι πιστοί στα πρώτα χρόνια της ιδιαίτερης αυτής ιεροτελεστίας. Ο ιερέας συνήθιζε να πετά αυτά τα χάρτινα φυλαχτά, τα οποία έφτιαχναν οι μοναχοί στη διάρκεια της ασκητικής εκπαίδευσής τους, και όσοι κατάφερναν να τα αποκτήσουν, είχαν καλή τύχη τη νέα χρονιά.
Χρόνο με το χρόνο, όλο και περισσότεροι Ιάπωνες κατέκλυζαν τον ιερό ναό προκειμένου να αποκτήσουν τα τυχερά φυλαχτά, με αποτέλεσμα 500 χρόνια μετά, η συγκεκριμένη ιεροτελεστία να έχει μετατραπεί σε ένα Φεστιβάλ, όπου συρρέουν χιλιάδες άνθρωποι.
Το μόνο που άλλαξε, με το πέρασμα των χρόνων ήταν το υλικό από το οποίο φτιάχνονται τα "γούρια", καθώς το χαρτί είναι ένα υλικό που φθείρεται εύκολα κι έτσι αποφασίστηκε τα χάρτινα φυλαχτά να αντικατασταθούν από ένα ζευγάρι ξύλινα «μπαστούνια».
Πιστοί στο έθιμο και φέτος, εννιά χιλιάδες Ιάπωνες, φορώντας μόνο ένα fundoshi, το παραδοσιακό γιαπωνέζικο ανδρικό εσώρουχο, που απλώς καλύπτει τα γεννητικά τους όργανα, βρέθηκαν στον ιερό ναό στον οποίο δίνεται παραδοσιακά το ιδιότυπο αυτό ραντεβού.
Φωνάζοντας «Wasshoi! Wasshoi!» μια ιαχή που πιστεύεται ότι προέρχεται από την ιαπωνική φράση που σημαίνει «κουβαλώ την ειρήνη», οι άνδρες πλησιάζουν τον προαύλιο χώρο του ναού και περιμένουν, άλλοι υπομονετικά κι άλλοι όχι, μέσα στο δριμύ ψύχος, να σημάνουν μεσάνυχτα.
Τότε, ανάβουν μεμιάς όλα τα φώτα του ναού και ο ιερέας πετά προς τους ημίγυμνους άνδρες το αντικείμενο του πόθου, τα «ιερά μπαστούνια», οπότε και αρχίζει η «μάχη», που θυμίζει λίγο αγώνα ράγκμπι, δεδομένου ότι οι άνδρες παλεύουν σκληρά για να πιάσουν, αλλά και να καταφέρουν να κρατήσουν τα ξύλινα «γούρια».
Τα «ιερά μπαστούνια» αλλάζουν συχνά χέρια, όμως η «μάχη» τελειώνει μόλις κάποιος καταφέρει να τα κρατήσει και στη συνέχεια να τα πιέσει σε ένα ξύλινο κουτί μέτρησης, που ονομάζεται masu, και το οποίο είναι γεμάτο ρύζι. Τότε ανακηρύσσεται σε «τυχερό άνδρα» και παίρνει την «ευλογία» για μια χρονιά γεμάτη τύχη.
Εκτός από το τυχερό ζευγάρι μπαστουνιών, ο ιερέας πετά προς το πλήθος κι άλλα εκατό «γούρια», που δεν είναι άλλα από δέσμες από κλαδιά ιτιάς, για τα οποία δίνεται επίσης σκληρή «μάχη».