Το Βελιγράδι μου. Η πόλη της ανθρώπινης επαφής

Ούτε μια ούτε δυο αλλά 38 φορές αναγεννήθηκε από τις στάχτες του στη διάρκεια της μακράς και πολυτάραχης ιστορίας του.

Πριν από λίγα χρόνια έζησε και πάλι τις βόμβες, όμως η ομορφιά του κρύβει τις πληγές.

Η ιστορία της πόλης φαίνεται στον χαρακτήρα των ανθρώπων της. Οι Βελιγραδιώτες γνωρίζουν πολύ καλά τις δυσκολίες της ζωής. Η ιστορία τούς έχει διδάξει ότι κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία. Αλλά και ότι πρέπει να αγωνίζονται μέχρι την τελευταία τους ανάσα. Γι αυτό το λόγο ίσως δίνουν κάπου-κάπου την εντύπωση πως ζουν λες και δεν υπάρχει αύριο.

Για πάνω από 20 χρόνια, η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων εδώ μεταφράζεται σε μισθό διακόσια ευρώ το μήνα. Αν τους ρωτήσετε δεν θα μπορέσουν να απαντήσουν πώς καταφέρνουν και επιβιώνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα σας αφήσουν να καταλάβετε ότι υπάρχει οικονομική δυσκολία. Στους δρόμους θα συναντάτε χαλαρά και χαμογελαστά πρόσωπα. Η έμφυτη αίσθηση του χιούμορ τους δίνει δύναμη. Είναι 'μάστορες' στο να σας ξεγελάσουν ότι όλα βαίνουν καλώς, και δεν λυπούνται να ξοδέψουν για τους άλλους τα λίγα που έχουν. Στο Βελιγράδι θα σας φιλοξενήσουν με ό,τι καλύτερο διαθέτουν. Μπορεί, αν χρειαστεί, να δανειστούν. Αλλά δεν θα σας λείψει τίποτα.

Βόλτα στο πάρκο Καλεμέγκνταν - Πηγή: Ντράγκανα Μίλεκιτς

Το νεοκλασικό και ρομαντικό Βελιγράδι ακόμα προβάλλει αντίσταση στην καταναλωτική κοινωνία. Κάνοντας βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο, την οδό Κνεζ Μιχαήλοβα, θα παρατηρήσετε ότι κάθε δεύτερο μαγαζί είναι βιβλιοπωλείο. Στο τέλος της οδού βρίσκεται το πάρκο Καλεμέγκνταν με τα μεσαιωνικά φρούρια. Συγκεντρώνει ανθρώπους όλων των ηλικιών: παιδιά παίζουν και τρέχουν, παρέες δίνουν εκεί ραντεβού, συνταξιούχοι παίζουν σκάκι. Οι περισσότεροι Βελιγραδιώτες έχουν συνδέσει αυτό το μαγικό μέρος με το πρώτο τους φιλί...

Αυτό που σπάνια θα δείτε στο Βελιγράδι είναι κάποιος να τραβάει selfie. Τους είναι πιο σημαντικό να ζουν τη στιγμή από το να φωτογραφίζονται. Οι Σέρβοι δίνουν πολύ σημασία στην φιλία. Πάντα έχουν χρόνο για τους φίλους τους. Όσο κουρασμένοι κι αν είναι, ασχέτως αν δουλεύουν όλη την ημέρα ή πρέπει να σηκωθούν νωρίς. Όπως λένε -για να περνάς καλά δεν χρειάζεσαι γεμάτο πορτοφόλι άλλα γεμάτη καρδιά και καλή παρέα.

Θέα προς τα ποτάμια του Βελιγραδίου: Πηγή: Ντράγκανα Μίλεκιτς

Παρότι υπάρχουν πολλά σποτ με wi-fi, σχεδόν παντού, στα πάρκα, στα καφέ, στα λεωφορεία, στο Βελιγράδι ακόμα συναντάτε ανθρώπους που μιλάνε πίνοντας καφέ χωρίς να έχουν τα κινητά τους τηλέφωνα πάνω στο τραπέζι. Είναι ουσιαστικά εκεί, μαζί σας, και ξεχνάνε το κινητό.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο! Στο Βελιγράδι δεν είναι ποτέ βαρετά. Σχεδόν κάθε μέρα υπάρχει κάποιο φεστιβάλ, μια παράσταση, μια έκθεση, μια συναυλία. Η νυχτερινή ζωή τραβάει μέχρι το πρωί. Υπάρχουν πολλά μικρά πανέμορφα μέρη όπου πηγαίνει ο κόσμος για καφέ. Όποιος καλεί πληρώνει και το λογαριασμό. Στην πόλη μου υπάρχει μουσική για όλα τα γούστα. Κάποτε φημιζόταν για την έντονη ροκ σκηνή της.

Οι Βελιγραδιώτες φοβούνται ότι η παλιά μποέμικη συνοικία, η Σκαντάρλια -όπου συγκεντρώνονταν οι ποιητές και οι καλλιτέχνες το 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ού- μετατρέπεται σιγά-σιγά σε τουριστικό μέρος. Πάντως ακόμα δεν έχει χάσει το πνεύμα της. Βέβαια, όλο και πιο σπάνια πια συναντά κανείς εκεί εκείνες τις χαρακτηριστικές φιγούρες που επειδή τους αγγίζουν τα λόγια του τραγουδιού που ακούν σπάνε το ποτήρι που πίνουν.

Στιγμιότυπο από την Σκαντάρλια - Πηγή: Ντράγκανα Μίλεκιτς

Το Βελιγράδι μου είναι μαγικό. Κι αυτό οφείλεται στους ανθρώπους του. Το αγαπούν. Αγαπούν τα ποτάμια του, τα πάρκα του, τις ιστορίες του, δεν το ξεχνούν όταν είναι μακριά του.

*Η Ντράγκανα Μίλεκιτς είναι ψυχολόγος. Μεγάλωσε στο Βελιγράδι. Ζει στην Αθήνα