Κωνσταντινούπολη: Τρεις θρησκείες στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο

Από τη Μονή των Αγίων Πέτρου και Παύλου στη βιβλική Αντιόχεια της Ανατολίας και το μοναστήρι των Ορθόδοξων Ασσύριων, Μορ Γκάμπριελ (Άγιος Γαβριήλ) στο Μίντιατ του Μάρντιν, έως την βασιλική του Αγ. Νικολάου στα Μύρα της Λυκίας, από τις εκκλησίες της Καππαδοκίας έως και την Μεγάλη Συναγωγή της Αδριανούπολης,«ων ουκ έστιν (ακριβής) αριθμός» των εκκλησιών, των συναγωγών και των τζαμιών, σε όλη την Τουρκία.

Η συνύπαρξη του Χριστιανισμού, του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ, υπάρχει σε αρκετές περιοχές της Κωνσταντινούπολης. Εκκλησίες, συναγωγές και τζαμιά δεν αποτελούν μόνο χώρους λατρείας των πιστών, αλλά και πόλο έλξης επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο.

Περνώντας, με το καράβι της γραμμής το Βόσπορο, από την ευρωπαϊκή στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, ο επισκέπτης φθάνει στη Χαλκηδόνα και σεργιανώντας περίπου δέκα λεπτά από το λιμάνι, συναντά το ιστορικό Γελδεγιρμέν (Yeldegirmeni, ανεμόμυλος στα τουρκικά). Ένα γαλήνιο προάστιο, μια κουκίδα στη μέση του τεράστιου μητροπολιτικού δήμου της Κωνσταντινούπολης, με παλαιά καλοδιατηρημένα κτήρια αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, πολλά από αυτά, ξύλινα με χαγιάτι, σοκάκια με μικρά καφέ- δυτικότροπης διακόσμησης και αισθητικής, το ένα δίπλα στο άλλο πού θυμίζουν «μικρό Παρίσι», χώροι τέχνης, μπιστρό, τσαγερίες, παραδοσιακές λοκάντες (εστιατόρια), μοντέρνα και παραδοσιακά εμπορικά μαγαζιά, σχολεία, πάρκα, αλάνες με παιδιά που παίζουν μπάλα, μήλα και σκοινάκι (θυμάστε;), με ντόπιους και ξένους κατοίκους, που δίνουν ζωή και χρώμα, συμβιώνοντας σε μια καθημερινότητα που έχει την δική της ταυτότητα. Χαρακτηριστικό της περιοχής: τα κτήρια δεν είναι πολυόροφα βάσει σχεδίου, ούτε άναρχα δομημένα και έτσι το μάτι και η ψυχή ξεκουράζονται ισορροπώντας αρμονικά.

Στην περιοχή, και μάλιστα στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο, συνυπάρχουν και λειτουργούν τρεις διαφορετικοί θρησκευτικοί χώροι λατρείας:

Η ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, πρώην σχολείο, που το 1927 επισκευάστηκε και μετατράπηκε σε εκκλησία, με ιδιαίτερα ψηφιδωτά διακοσμημένα στους τοίχους και στον τρούλο,στο εσωτερικό του ναού. Χαρακτηριστικό που έλκει την προσοχή είναι το καμπαναριό ύψους 15 μέτρων στον κήπο του ναού, έργο ενός διάσημου τεχνίτη της εποχής.

PHOTO 1 / 2

Photo 1/2

Photo 2/2

Η συναγωγή Χεμντάτ, χτίστηκε το 1899. Εκείνη την εποχή, οι Εβραίοι ήθελαν να χτίσουν μια συναγωγή και οι Έλληνες μια εκκλησία. O Σουλτάνος ​​Αμπντουλχαμίντ ο Β’ επέτρεψε να χτιστεί μια συναγωγή, που οι Εβραίοι ονόμασαν Χεμντάτ, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης τους στον σουλτάνο.

Το Ρασίμ Πασά τζαμί, μικροσκοπικό και λιτό, με ένα μιναρέ, χτίστηκε το 1902 από τη σύζυγο του υπουργού Ναυτικών, Ρασίμ Πασά, και ανακαινίστηκε για τελευταία φορά το 2012.

Ιστορικά κτίσματα αιώνων, κοινά σημεία συνάντησης και αρμονικής συνύπαρξης λαών διαφορετικής θρησκείας, παραδόσεων και γλώσσας.

PHOTO 1 / 1

Photo 1/1