ΤΑΞΙΔΙ ΚΟΣΜΟΣ

Το χωριό των σκιάχτρων: Σ'αυτό το μέρος της Ιαπωνίας όποιος φεύγει, γίνεται... σκιάχτρο

Το χωριό των σκιάχτρων: Σ'αυτό το μέρος της Ιαπωνίας όποιος φεύγει, γίνεται... σκιάχτρο
Setouchi Tourism

Καθισμένα στα θρανία, αράζοντας στους αγρούς, περιμένοντας στη στάση: Τα σκιάχτρα «ζουν» τη ρουτίνα τους στο χωριό Ναγκόρο, στις όχθες ενός ποταμού, στα νότια της Ιαπωνίας

Για κάθε άνθρωπο του απομακρυσμένου αυτού τόπου αντιστοιχούν 10 αχυρένια, σε μέγεθος ανθρώπου, σκιάχτρα. Είναι όλα τους «παιδιά» της Tsukimi Ayano, μία ερασιτέχνη καλλιτέχνιδας που επέστρεψε από την Οσάκα στο χωριό της το 2002 και βίωσε έζησε την εγκατάλειψή του.

Όταν η Ayano ήταν παιδί, στο χωριό ζούσαν πάνω από 300 κάτοικοι και πολλές οικογένειες με παιδιά.

Σήμερα έχουν απομείνει μόλις 27 κάτοικοι – εκ των οποίων ο νεότερος είναι άνω των 50.

Από τη στιγμή που η Ayano επέστρεψε στο Nagoro, το 2002, είδε πολλούς συγχωριανούς της να αφήνουν τα εγκόσμια και πολλούς νέους να μετακομίζουν μαζικά στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες ζωής.

Κάπως έτσι, θέλοντας να κρατήσει ζωντανό το πνεύμα όσων είχαν αφήσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το χωριό, άρχισε να δημιουργεί τα πρώτα σκιάχτρα, το 2003, αρχικά για πρακτικούς λόγους, ώστε να διώχνουν τους «εισβολείς» από τα σπαρτά.

Στη συνέχεια, όμως, και καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι πέθαιναν ή μετακόμιζαν, τα αχυρένια ομοιώματά της άρχισαν να έχουν τη μορφή των γειτόνων, των γνωστών της, όλων όσους είχε γνωρίσει και αποχωριστεί.

«Πριν τα σκιάχτρα, ήταν άλλο ένα αδιάφορο χωριό για το οποίο κανείς δεν ενδιαφερόταν», λέει η ίδια. Και κάπως έτσι παρέμεινε μέχρι το 2014, οπότε και μία Γερμανίδα κινηματογραφίστρια έφτιαξε ένα μίνι ντοκιμαντέρ για τη δουλειά της Ayano με τίτλο «Η Κοιλάδα με τις Κούκλες».

Το φιλμάκι αυτό έδωσε στο χωριό διεθνή προσοχή και, παρότι το χωριουδάκι στο απομονωμένο νησί Σικόκου του ιαπωνικού αρχιπελάγους, παραμένει δυσπρόσιτο, ολοένα και περισσότεροι ταξιδιώτες (περί τους 3.000, ετησίως) το προσθέτουν στη λίστα των προορισμών τους.