Ένας αναδυόμενος ναός υπενθυμίζει την ιστορία των Τσιάπας
Μισό αιώνα πριν η κυβέρνηση του Μεξικό θέλησε να επεκτύνει την ηλεκτροδότηση της χώρας. Η επαρχία των Τσιάπας έγινε ένα τοπίο που άλλαξε από αυτή την απόφαση με τα έργα υποδομών να αλλάζουν το τοπίο και τα φράγματα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έκοψαν τη ροή του ποταμού Γκριχάλβα στα δύο.
Οι όχθες του ποταμού χάθηκαν κάτω από το νερό, χιλιάδες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αρχαιολογικοί και ιστορικοί χώροι, τροπικές εκτάσεις και ολόκληρες πόλεις και χωριά πνίγηκαν από την απόφαση μιας εξέλιξης που εκβιαστικά προχώρησε. Η ισπανική ταυτότητα της περιοχής πλημμύρισε καθώς έγινε μια παράπλευρη απώλεια της “προόδου”. Αλλά η φύση είχε άλλα σχέδια.
Καθώς η ξηρασία έδειξε το πρόσωπο της, ο ποταμός άρχισε να στερεύει και η στάθμη της λίμνης να μειώνεται. Το φάντασμα μιας αναδυόμενης εκκλησίας πλέον αναδύθηκε.
Φτιαγμένη τον 16ο αιώνα από Ισπανούς αποίκους που ακολούθησαν τους κονκισταδόρες ο ναός που έχτισε ο μοναχός Μπαρτόλομε ντε λας Κάσας (ο πρώτος επίσκοπος Τσιάπας) έγινε ένα σύμβολο της αιματηρής ιστορίας της χώρας.
Ένα μνημείο ιστορικής και οικολογικής μνήμης
Οι τουρίστες ενθουσιάζονται όταν επισκέπτονται αυτό το αρχιτεκτονικό μνημείο μιας άλλης εποχής. Μεξικανοί ιστορικοί υποστηρίζουν πως η εκκλησία φαίνεται να εγκαταλείφθηκε το 1773 μετά τους λιμούς που έπληξαν στην περιοχή. Πρόκειται για ένα φάντασμα από το παρελθόν που έρχεται στην επιφάνεια σιγά σιγά από το 1966. Μάλιστα το 2002 η στάθμη του νερού είχε υποχωρήσει τόσο ώστε οι περιπατητές μπορούσαν να εισέλθουν στο εσωτερικό της.
Το καμπαναριό υψώνεται εγκαταλελειμμένο από μνήμες 48 μέτρα πάνω από το έδαφος παραδίδοντας μαθήματα ιστορίας αλλά και οικολογίας που καλό θα ήταν όλοι να εισακούσουν.