Απολαύστε μια πτήση πάνω από το δάσος με τα νούφαρα που βρίσκεται μια ανάσα από την Αττική

Δίπλα από την Υλίκη, η σχετικά άγνωστη Παραλίμνη, διατηρεί στα νερά της ένα πανέμορφο μικρό «δάσος» από λευκά νούφαρα, πάνω στα οποία συναντά κανείς πολλά είδη της ορνιθοπανίδας.

Το όνομα της οφείλεται στο γεγονός ότι γειτνιάζει με τις μεγαλύτερες λίμνες Κωπαΐδα και Υλίκη, με τις οποίες ήταν ενωμένη στους αρχαίους χρόνους, ενώ αναφέρεται και ως λίμνη Ουγγρία.

Το σχήμα της λίμνης είναι μακρόστενο με κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά, μέγιστο μήκος τα 8 χλμ. και μέγιστο πλάτος 1,5 χλμ. Η έκταση της φτάνει περίπου τα 15 τ.χλμ., ενώ παλιότερα και σε εποχές ξηρασίας έφτασε στα όρια της απόλυτης ξήρανσης. Η περίμετρος της Παραλίμνης απλώνεται σε 22 χλμ. και το μέγιστο βάθος τα 8 μέτρα. Η βορινή μεγάλη πλευρά της διακόπτεται από το Πτώο Όρος, ενώ από τα νοτιανατολικά ξεκινάνε οι λόφοι του Μεσσάπιου όρους (Κτυπάς). Ενώνεται μέσω διώρυγας με την λίμνη Υλίκη που βρίσκεται μόλις 3 χλμ. στα νοτιοδυτικά και οι δύο λίμνες έχουν υψομετρική διαφορά 33 μέτρα.

Η Παραλίμνη είναι ο τελευταίος υδάτινος σταθμός του συστήματος που περιλαμβάνει τον ποταμό Κηφισσό της Βοιωτίας και την λίμνη Υλίκη. Παρότι πρόκειται για μία μερικώς τεχνητή λίμνη, καθώς εκεί καταλήγουν τα νερά που φεύγουν από τον Κηφισσό και την πεδιάδα της Κωπαΐδας, ήταν γνωστή από την αρχαιότητα ως λίμνη Τρεφία, ή Τροφία, καθώς αποτελούσε εκτροφείο ψαριών για τους κατοίκους της περιοχής. Περιλαμβάνει πολλά είδη οικοτόπων όπως σημεία πυκνής υδρόβιας βλάστησης, μεγάλη επιφάνεια νερού, καλαμιώνες, υγρά λιβάδια, βαλτώδεις περιοχές και κάθετα βράχια που πέφτουν απότομα στο νερό.

Στα νοτιοδυτικά της λίμνης υπάρχει μια εκτεταμένη περιοχή γεμάτη άσπρα νούφαρα (Nymphaea alba), η οποία αποτελεί την μεγαλύτερη συγκέντρωση του είδους τόσο νότια στη χώρα μας. Στη λίμνη φυτρώνουν διάφορα υδρόφιλα είδη, όπως τα Potamogeton crispus, P. nodosus, Ceratophyllum demersum, και Miriophyllum spicatum. Στα βουνά πάνω από τη λίμνη υπάρχουν δάση από πουρνάρια που πιο χαμηλά δίνουν τη θέση τους σε φρύγανα, λαδανιές και σκίνα, ενώ κοντά στη λίμνη φυτρώνουν διάσπαρτα λίγες λεύκες και πλατάνια. Κοντά στις όχθες βγαίνουν διάφορα ενδιαφέροντα είδη, όπως ο Astragalus spruneri, ο Anagyris foetida, η Bellevalia ciliata, η Bellevalia hyacinthoides, η ανεμώνη Anemone coronaria, το Hedysarum spinosissimum, ο Bouglossoides incrassata, η ίριδα Iris tuberosus, η Globularia alypum, η σπάνια Hyacinthella atschley leucophea, o Stachys spruneri, η Blackstonia acuminata, το υπερικό Hypericum empetrifolium, το Dorycnium hirsutum, o Tragopodon porrifolius και οι ορχιδέες Ophrys calocaerina, O. sicula, O. leochroma, O. perpusilla, O. mammosa, O. attica, Serapias vomeracea, Anacamptis pyramidalis, A. fragrans, A. papilionacea, Neotinea commutata κ.α.

Γενικά η Παραλίμνη, για έναν ανεξήγητο λόγο, ποτέ δεν ήταν από τις αγαπημένες περιοχές των ορνιθοπαρατηρητών. Και όμως η περιοχή φιλοξενεί κατά καιρούς μεγάλους αριθμούς από υδρόβια, παρυδάτια και αρπακτικά πουλιά, ενώ από τους χωματόδρομους που την περιβάλλουν, η παρατήρηση των ειδών είναι απολαυστική. Τα νερά της φιλοξενούν σχεδόν όλα τα είδη των ερωδιών της χώρας μας (πορφυροτσικνιάδες, σταχτοτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, μικροτσικνιάδες, κρυπτοτσικνιάδες και νυχτοκόρακες). Πρόκειται για το νοτιότερο σημείο όπου κάνουν φωλιές οι πελαργοί στη χώρα μας. Στην περιοχή επίσης έχει διαπιστωθεί η παρουσία του σπάνιου βουνοσφυριχτή. Στους λόφους και στα χωράφια ζούνε πέρδικες, αμπελουργοί, ορτύκια, βραχοτσοπανάκοι, ψευταηδόνια, χαλκοκουρούνες, τσαλαπετεινοί, μελισσοφάγοι, κ.ά. Από τα αρπακτικά συναντά κανείς φιδαετούς, σπιζαετούς, γερακίνες, καλαμόκιρκους, λιβαδόκιρκους, πετρίτες, βραχοκιρκίνεζα και κιρκινέζια. Άλλα σημαντικά είδη της περιοχής είναι οι χαλκόκοτες, οι τσιχλοποταμίδες, οι αλκυόνες, οι νερόκοτες, οι φαλαρίδες, οι πρασινοκέφαλες πάπιες και τα μπεκατσίνια.

Η ερπετοπανίδα της Παραλίμνης είναι ιδιαίτερα πλούσια. Αν περπατήσετε στις όχθες της λίμνης θα συναντήσετε εύκολα πολλά είδη. Από αμφίβια συναντά κανείς πρασινόφρυνους, κοινούς φρύνους, βαλκανοβάτραχους, γραικοβάτραχους και δεντροβάτραχους. Στα νερά της ζούνε ποταμοχελώνες και βαλτοχελώνες, ενώ στις γύρω πλαγιές ζούνε μεσογειακές χελώνες και κρασπεδοχελώνες. Η ερπετοπανίδα συμπληρώνεται από σαύρες, όπως αβλέφαρους, λιακόνια, τρανόσαυρες, σιλιβούτια και από πολλά είδη φιδιών, όπως νερόφιδα, λιμνόφιδα, σαπίτες, δεντρογαλιές, λαφιάτες, αγιόφιδα, σπιτόφιδα και οχιές. Από τα θηλαστικά ξεχωρίζει η περιστασιακή παρουσία της βίδρας, ενώ πιο κοινά είναι οι αλεπούδες, οι ασβοί, τα πετροκούναβα, οι νυφίτσες και οι σκαντζόχοιροι, αναφέρει το naturagraeca.

Η ιχθυοπανίδα περιλαμβάνει 10 είδη ψαριών μερικά από τα οποία είναι εξαιρετικά σπάνια και ενδημικά της περιοχής, όπως η καλαμίθρα (Scardinius graecus), το σκαρούνι (Luciobarbus graecus), η χιροκόβα (Rutilus ylikiensis), το αττικόψαρο (Pelasgus marathonicus) και η πασκοβίζα (Telestes beoticus). Άλλα είδη είναι το χέλι (Anguilla anguilla), το γριβάδι (Cyprinus carpio), το γλανίδι (Silurus aristotelis) και τα ξενικά, χορτοφάγος κυπρίνος (Ctenopharyngodon idella), ασημοκυπρίνος (Hypophthalmichthys molitrix) και μαρμαροκυπρίνος (Hypophthalmichthys nobilis). Η Παραλίμνη υποφέρει από την άντληση των υδάτων της για το πότισμα των καλλιεργειών και από τον εμπλουτισμό της από χημικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται από τους αγρότες. Από το 1991 εώς το 1996 είχε αποξηρανθεί τελείως, ενώ κάθε χρόνο τα χωράφια με τα μπαμπάκια και τα αμπέλια κερδίζουν περισσότερο έδαφος.

Το βίντεο είναι μια παραγωγή του Haanity.