H εντυπωσιακή καστροπολιτεία του Μυστρά
Οι Φράγκοι επέλεξαν να χτίσουν το κάστρο τους στον Μυστρά, στον απότομο και φυσικά οχυρό λόφο.
Το 1262, το κάστρο πέρασε στα χέρια των Βυζαντινών και ένας νέος οικισμός αρχίζει να αναπτύσσεται γύρω από αυτό.
Το 1289, η ραγδαία ανάπτυξη της πόλης έχει ως αποτέλεσμα τη μεταφορά της έδρας της κεφαλής της , του διοικητή δηλαδή των βυζαντινών κτήσεων της Πελοποννήσου, από τη Μονεμβάσια στον Μυστρά.
Στην κορυφή του λόφου υψώνεται η ακρόπολη, το φράγκικο κάστρο. Ακολουθούν, χαμηλότερα, δύο σειρές τειχών, που ενισχύουν ουσιαστικά τη φυσική οχύρωση του λόφου. Λόγω των απότομων απολήξεων του βράχου, η πλαγιά δεν οχυρώνεται σε όλο το μήκος της, παρά μόνο στα ευάλωτα σημεία της.
Ο οικισμός χωρίζεται από τα τείχη σε Άνω και Κάτω Χώρα. Στην Άνω Χώρα βρίσκονται τα παλάτια και αρχοντικές κατοικίες. Η Κάτω Χώρα περιλαμβάνει τη Μητρόπολη, σημαντικά μοναστήρια, κατοικίες αξιωματούχων και πλήθος άλλων σπιτιών.
Πηγή: Eurokinissi/Αντώνης Νικολόπουλος
Η ακρόπολη στην κορυφή του λόφου αποτελείται από δύο οχυρωματικούς περιβόλους, έναν εσωτερικό και έναν εξωτερικό. Αποτελεί την έδρα της φρουράς της πόλης, αλλά και την τελική γραμμή άμυνας κατά τις εχθρικές επιθέσεις.
Στον εσωτερικό της περίβολο υπάρχει το φρουραρχείο (η κατοικία του στρατιωτικού διοικητή της φρουράς), ενώ οι κατοικίες των στρατιωτών πιθανότατα βρίσκονταν στον εξωτερικό περίβολο. Για την εξασφάλιση πόσιμου νερού, στοιχείου ιδιαίτερα απαραίτητου κατά τη διάρκεια μιας πολιορκίας, υπήρχαν δύο μεγάλες «κινστέρνες», όπου συνέλεγαν τα νερά της βροχής.
Για τον καλύτερο έλεγχο της περιοχής της κοιλάδας του Ευρώτα, αλλά και των κλιτυών του Πάρνωνα και του Ταΰγετου, έχουν κατασκευαστεί «βίγλες» (παρατηρητήρια).
Δύο σειρές τειχών προστατεύουν τον οικισμό, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα culture.gr που αναπτύσσεται στην πλαγιά του λόφου, ιδιαίτερα στα σημεία που είναι εύκολο για τον εχθρό να πλησιάσει. Τα τείχη ενισχύονται κατά διαστήματα από τετράγωνους πύργους. Εκεί βρίσκονται τα μοναστήρια της Οδηγήτριας και της Περιβλέπτου.
Η άμυνα της πόλης γίνεται μέσα από τις «πολεμοθυρίδες» (πολεμίστρες) που ανοίγονται ψηλά στα τείχη και τους πύργους. Ανοίγονται, επίσης, «άρκλες», οι γνωστές ως «καταχύστρες» ή «ζεματίστρες», από τις οποίες οι αμυνόμενοι έριχναν καυτό νερό, λάδι ή μολύβι στους επιτιθέμενους.
Οι πύργοι αποτελούνται από δύο ή περισσότερα επίπεδα. Το ισόγειο χρησίμευε ως αποθήκη ή ως χώρος διαμονής στρατιωτών.