Εκδρομή στο Πάπιγκο, ένα από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά της Ελλάδας

. Η μοναδική φύση που το περιβάλλει, τα δάση, τα τρεχούμενα νερά, οι απόκρημνοι γκρεμοί και ανάμεσά τους τα μικροσκοπικά σπίτια του χωριού, τόσο αρμονικά ενταγμένα στο τοπίο, που δύσκολα κανείς τα διακρίνει με την πρώτη, κοιτώντας από μακριά. Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει όμως είναι τα βράχια της κορυφής της Τύμφης, της κορυφής της Πίνδου που υψώνεται πάνω από το Πάπιγκο, σαν να το προστατεύει: Είναι οι Πύργοι της Αστράκας, όπως έχει επικρατήσει να λέγονται.

Ιδανικός προορισμός για τους λάτρεις της εξερεύνησης και της περιπέτειας, αλλά εξίσου φιλόξενο και για κάθε επισκέπτη που θέλει να γνωρίσει τη φύση στην πιο αγνή της μορφή, το Πάπιγκο προσφέρει συγκινήσεις για όλους – και σε όλες τις εποχές: Το χειμώνα με τα χιόνια και τα κρύα του, την άνοιξη που τα πάντα αναγεννούνται, το καλοκαίρι με την πολυπόθητη δροσιά του και το φθινόπωρο όταν γίνεται ένας πραγματικός καμβάς ζωγραφικής για δεκάδες υπέροχα χρώματα…

Ουσιαστικά το Πάπιγκο αποτελείται από δύο οικισμούς, το Μεγάλο Πάπιγκο, που συγκεντρώνει τις περισσότερες τουριστικές εγκαταστάσεις και το μεγαλύτερο μέρος του μόνιμου πληθυσμού, και το Μικρό Πάπιγκο, που βρίσκεται δύο χιλιόμετρα μακριά, ακόμα πιο κοντά στην κορυφή της Τύμφης και από το οποίο ξεκινούν όλες οι ορειβατικές διαδρομές. Μεταξύ των δύο οικισμών υπάρχει ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα της περιοχής: Οι Κολυμπήθρες. Πρόκειται για φυσικές κοιλότητες στο βράχο, οι οποίες έχουν σχηματιστεί από το νερό του ποταμού που τρέχει σ’ εκείνο το σημείο και τις γεμίζει, κάνοντάς τες να μοιάζουν με φυσικές «κολυμπήθρες».

Οι τολμηρότεροι βουτούν στα καταπαγωμένα νερά με κάθε ευκαιρία, οι υπόλοιποι αρέσκονται να φωτογραφίζουν το μοναδικό φαινόμενο και το τοπίο που μοιάζει σαν πίνακας ζωγραφικής.

Από το Μικρό Πάπιγκο ξεκινά και η ορειβατική διαδρομή της Αστράκας, προς το ομώνυμο ορειβατικό καταφύγιο και την περίφημη Δρακόλιμνη. Πρόκειται για ένα επίσης αξιοθαύμαστο φυσικό φαινόμενο της Πίνδου, καθώς η Δρακόλιμνη της Τύμφης σχηματίζεται από το λιώσιμο του χειμωνιάτικου χιονιού δημιουργώντας μια γαλήνια λίμνη σε ένα μικρό οροπέδιο. Ο θρύλος λέει πως είναι «άπατη» και πως εκεί κατοικεί ένας δράκος, που μάλιστα είναι σε «διαμάχη» με τον αντίπαλο δράκο, εκείνον της Δρακόλιμνης του Σμόλικα… Η διαδρομή ως εκεί είναι δελεαστική, αλλά είναι αρκετά απαιτητική και διαρκεί κατά μέσο όρο τέσσερις ώρες.

Μέσα στο Μικρό Πάπιγκο, τους επισκέπτες κερδίζει η εντυπωσιακή εκκλησία των Ταξιαρχών, στην πλατεία του χωριού, κάτω από δύο γιγάντιους πλατάνους. Στο Μεγάλο Πάπιγκο είναι μοναδικός ο ναός του Αγίου Βλασίου, με τις αγιογραφίες άνω των 100 ετών που τον διακοσμούν, ενώ αξίζει κανείς να δει τη βιβλιοθήκη του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου, τα παλιά σπίτια, το παραδοσιακό γεφύρι και – βεβαίως – τον Βοϊδομάτη, τον ποταμό που πηγάζει πολύ κοντά και διασχίζει τον Εθνικό Δρυμό Βίκου – Αώου, με το φαράγγι που κόβει την ανάσα!

Μια εκδρομή από το Πάπιγκο ως το γεφύρι της Κλειδωνιάς, παραδοσιακό, πέτρινο, μονότοξο, δείχνει σε όλους το μεγαλείο της φύσης και τα θαυμαστά αποτελέσματα της αρμονικής συνύπαρξης με τον άνθρωπο.