Μπόμπι Ροθ: Ο «μάγος» των τηλεοπτικών σειρών αποκλειστικά στο CNN Greece

Ο Μπόμπι Ροθ εκτός από διάσημος κινηματογραφιστής με ταινίες και για το σινεμά, είναι και καταξιωμένος δάσκαλος και με αυτή την ιδιότητά του βρέθηκε για δύο μέρες στην Αθήνα όπου συνομίλησε με το κοινό, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Στέγη γραμμάτων και Τεχνών. Με το CNN Greece συναντήσαμε τον Μπόμπι Ροθ και μιλήσαμε για το σήμερα και το αύριο του τηλεοπτικού προϊόντος.

Το όνομά σας λίγοι το γνωρίζουν στην Ελλάδα, αλλά με τη δουλειά σας, έχετε μπει στα περισσότερα ελληνικά σπίτια. Τί πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει τις σειρές τις οποίες έχετε σκηνοθετήσει τόσο δημοφιλείς;

Ναι είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό για μένα, από την άποψη ότι σειρές όπως το Prison Break για παράδειγμα δεν ήταν τόσο δημοφιλείς στις ΗΠΑ. Όταν έρχομαι στην Ελλάδα ή πάω στην Τουρκία για παράδειγμα, ο κόσμος ξέρει το Lost. Είναι ενδιαφέρον για μένα να βλέπω ποιες σειρές έχουν μεγαλύτερη απήχηση σε κάθε χώρα και νομίζω ότι δεν έχει να κάνει με το οπτικό κομμάτι μιας σειράς αλλά περισσότερο με το συναισθηματικό και με τα συναισθήματα που προκαλούν.

Οι τηλεοπτικές σειρές αντιμετωπίζονται πλέον περίπου ως μικρές κινηματογραφικές παράγωγες. Έχει γίνει τόσο απαιτητικό το κοινό;

Όταν ξεκίνησα να κάνω σειρές γυρίζαμε περίπου μισή ώρα ωφέλιμου χρόνου κάθε μέρα. Σήμερα γυρίζουμε τέσσερις ώρες. Και αυτό συμβαίνει εξαιτίας των άλλων ανταγωνιστικών καναλιών, των καλωδιακών όπως Netflix, Amazon, ΗΒΟ τα οποία έχουν ανεβάσει τον πήχη ακόμη και για τα μεγάλα δίκτυα. Επίσης πιστεύω ότι έχει γίνει πλέον πολύ ακριβή η διανομή για το σινεμά και ο κόσμος κάθεται πολύ περισσότερο σπίτι του και βλέπει τηλεόραση. Θα πρέπει λοιπόν η τηλεόραση να γίνει πολύ καλύτερη ποιοτικά. Υπάρχουν πλέον τόσα πολλά κανάλια. Δεν μπορείς να κάνεις μια σειρά πρόχειρη με τρεις τέσσερις λήψεις και κακό φωτισμό. Θέλουμε να ανεβάσουμε ποιοτικά τις σειρές στα στάνταρτ του σινεμά. Δουλεύω σε σειρές αυτή τη στιγμή που δεν μπορώ να φανταστώ πόσο πολύς χρόνος και χρήμα επενδύονται σε οπτικά εφέ.

Το ίντερνετ είναι ανταγωνιστικό ως προς την παραδοσιακή τηλεόραση; Έχει επηρεάσει τον τρόπο που βλέπουμε ταινίες η τηλεοπτικές σειρές;

Ζούμε σε μια ενδιαφέρουσα εποχή μετάβασης και δεν μπορώ να πω ότι είμαι σίγουρος γι αυτό. Βλέπω τα παιδιά μου, ο μεγάλος μου γιος είναι πλέον 31 ετών και δεν βλέπει καθόλου παραδοσιακή τηλεόραση.

Βλέπει τα πάντα από τον υπολογιστή του και η κόρη μου επίσης δεν βλέπει τηλεόραση παρά μόνο σειρές κι αυτές όχι στα δίκτυα αλλά σε άλλες πλατφόρμες όπως το Netflix. Θα έλεγα λοιπόν ότι ο τρόπος μετάδοσης αλλάζει και ο κόσμος βλέπει όλο και περισσότερο σινεμά στον υπολογιστή του. Επίσης έχεις την δυνατότητα να προβάλεις σε μεγάλη οθόνη αυτό που θες να δεις, στο σπίτι σου. Και η ποιότητα είναι πλέον πάρα πολύ καλή. Νομίζω ότι πάμε σε μία εποχή που όλοι θα βλέπουμε σινεμά στο σπίτι μας.

Τα σύγχρονα μέσα έχουν βοηθήσει το ανεξάρτητο σινεμά στο θέμα της παραγωγής και στο θέμα της διανομής. Σημαίνει αυτό καλύτερο σινεμά;

Θα μπορούσε αλλά φαίνεται ότι δεν ισχύει, τουλάχιστον ακόμη. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν πλέον τον εξοπλισμό. Έχω κάνει ταινίες με κάμερα σαν τη δική σου και η ποιότητα είναι υπέροχη ακόμη και αν την προβάλεις σε μεγάλη οθόνη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ιστορία που λες είναι καλή.
Το σημαντικό εξακολουθεί να είναι να έχεις ένα καλό σενάριο που έχει ερμηνευθεί επίσης καλά από τους ηθοποιούς. Και μην ξεχνάμε ότι τα γυρίσματα εξακολουθούν να γίνονται μέσα από ένα φακό. Είτε είναι σε ψηφιακή μορφή, είτε είναι για το ίντερνετ ή για οποιοδήποτε μέσο, η δουλειά μας εξακολουθεί να γίνεται με κάμερες, φακούς, ηθοποιούς και σενάρια. Και ευτυχώς γιατί εξακολουθούμε να έχουμε και εμείς δουλειά. Αυτό που θα πρέπει να σκεφτείς σήμερα είναι πως θα ξεχωρίσεις, γιατί υπάρχουν πλέον τόσο καλά πράγματα και το κοινό αναρωτιέται και ψάχνει τι να δει.

Όταν υπήρχαν τρία κανάλια τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Πήγαινες σινεμά γιατί οι εφημερίδες ή μια διαφήμιση σου πρότειναν μια ταινία. Σήμερα είναι αρκετά περίπλοκο το πως επιλέγεις τι να δεις.
Για τους παραγωγούς έχει γίνει επίσης πιο περίπλοκη διαδικασία το να προσεγγίσουν το κοινό. Αν είσαι ένας νέος ανεξάρτητος κινηματογραφιστής, δεν έχεις τα χρήματα να διαφημίσεις τη δουλειά σου και το μεγάλο ερώτημα είναι πως θα καταφέρεις να την προβάλεις. Υπάρχουν διάφορα φεστιβάλ όπως εδώ στην Ελλάδα της Δράμας για τις ταινίες μικρού μήκους ή μεγαλύτερα όπως το Sundance ή του Τορόντο, οι Κάννες , η Βενετία αλλά ακόμη και εκεί εξαρτάται από τη πολιτική του φεστιβάλ αν θα σε δεχθούν. Με λίγα λόγια η αρχή για έναν νέο κινηματογραφιστή είναι πάντα γεμάτη προκλήσεις.

Ποια είναι η επόμενη μεγάλη καινοτομία που θα πρέπει να περιμένουμε από τα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά στούντιο;

Για πολλά χρόνια όλοι πίστευαν ότι θα είναι το 3D αλλά δεν είμαι σίγουρος πια. Νομίζω, αν και αυτό που θα πω είναι λίγο αντιφατικό, η επόμενη μεγάλη καινοτομία θα είναι να πάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ναι πάμε σε μικρότερες κλίμακες. Και όταν λέω μικρότερο δεν εννοώ στο μέγεθος της οθόνης άλλα στο μέγεθος των ιστοριών που κινηματογραφούμε.
Νομίζω ότι το κοινό κουράστηκε με τους σούπερ ήρωες, και τις γιγάντιες υπερβολές. Αναζητώ ένα νέο κύμα πιο οικείου σινεμά, που θα μοιάζει περισσότερο με το σινεμά της δεκαετίας του '70 στις ΗΠΑ ή του '80 στη Γερμανία, όπου θα βλέπουμε ανθρώπους να λένε ιστορίες για τη ζωή τους με με δραματουργία και συναισθηματικό τρόπο. Νομίζω ότι στο τέλος, το κοινό θα δώσει προσοχή θσε αυτό το σινεμά.