Aληθινά ψέματα: Τέσσερις ταινίες για κάθε Πρωταπριλιά

Από το Argo που παραποιεί (κλασικά) την ιστορία για να εξυπηρετήσει έναν εθνικό πατριωτισμό στους δύτες που δήθεν περικυκλώθηκαν από καρχαρίες ενώ ποτέ δεν βρέθηκαν, χαμένοι για πάντα στον ωκεανό στον Εντ Γκειν, τον δολοφόνο που έδωσε αφορμή για να στοιχιεώσουν πολλά θνητά κινηματογραφικά τέρατα την οθόνη ακολουθούν πέντε ταινίες με ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα. Βασισμένες, μόνο.

Ποπκορν και οι πινόκιο της έβδομης τέχνης αποκαλύπτονται. Η φιλμογραφία είναι ιδανική για τις ημέρες που δεν έχει συνεδρίαση της βουλής, η επικαιρότητα των "δημοσιογράφων" που δεν είναι μας κούρασε και θέλουμε κάτι σε ψέμα, εντυπωσιακό, τρομακτικό, απίθανο; Όλα τα παραπάνω. Play!

The Revenant

H πραγματική ιστορία πίσω από το "The Revenant" που έφερε στον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο το Όσκαρ δεν είναι ακριβώς όσα είδαμε στην οθόνη. Ναι η περίπτωση του Χιου Γκλας, του σκληροτράχηλου κυνηγού γούνας στην αχανή Αμερική είναι αληθινή αλλά κανείς δεν ξέρει αν ΕΚΕΙΝΗ η αρκούδα τον απείλησε ποτέ. Στην ταινία, μετά την επίθεση που σχεδόν του κόστισε τη ζωή ο Γκλας εξασθενημένος και προδομένος βρίσκει τη δύναμη να διανύσει μία τεράστια απόσταση 200 μιλίων στο παγωμένο Μιζούρι αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση από τους άπιστους φίλους του.

Ωστόσο ελάχιστα μπορεί κάποιος να γνωρίζει για αυτόν. Αν και εγγράματος μόλις μια επιστολή του που σώθηκε στάλθηκε στους γονείς ενός συντρόφου του στο βουνό που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του κυνηγιού σε μία αντιπαράθεση με μία εχθρική φυλή έχει σωθεί από όσα έγραψε και η ιστορία του είναι ένας αστικός μύθος ή μια κάπως υπερβολική στη διατύπωση της ιστορία που πέρασε στην ιστορία χάρη στην πένα ενός δικηγόρου στη Φιλαδέλφεια με λογοτεχνικές φιλοδοξίες.

"Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να διακρίνει κανείς τη φαντασία από την πραγματικότητα. Όλα αυτά συνδέονται με το αμερικανικό όραμα της Δύσης. Μέσα από τη συνάντηση με την άγρια φύση τα σώματα των ανθρώπων μεταβάλλονταν σε κάτι άλλο. Ένοιωθαν αληθινοί αμερικάνοι", αναφέρει ο Jon T Coleman καθηγητής σε πανεπιστήμιο στην Ιντιάνα, ο οποίος έκανε έρευνα πάνω στην ιστορία. Επιπλέον, στο τέλος της πραγματικής ιστορίας δεν υπάρχει βίαιη εκδίκηση, αλλά συγχώρεση καθώς ο Γκλας έδειξε έλεος. Α και δεν είχε ποτέ γιο.

Fargo

To κινηματογραφικό αριστούργημα των αδελφών Κοέν υποτίθεται ότι αφηγείται αληθινή ιστορία, αυτό αναγράφεται τόσο στους τίτλους της τανίας όσο και στα εξαιρετικά τηλεοπτικά frachise της ιδιότυπης αστυνομικής ανθολογίας.

Στην ταινία υποτίθεται ότι στην κωμόπολη Fargo της Μινεσότα, ένας διευθυντής πωλήσεων ο οποίος εργάζεται σε μια εταιρεία εμπορίας αυτοκινήτων του πεθερού του, ο Jerry, προσλαμβάνει δύο κακοποιούς ώστε να απαγάγουν την γυναίκα του. Για αντάλλαγμα θα τους δώσει λίγα χρήματα από τα λύτρα που θα εκβιάσει από τον πεθερό του. Ωστόσο το σχέδιο μετράει τρεις νεκρούς και μια επαρχιώτισσα αστυνομικός της μικρής πόλης, φέρνει τα πάντα στο φως.

Ωστόσο, όπως αποκάλυψαν οι δυο εκκεντρικοί κινηματογραφιστές το Fargo δανείζεται ήρωες και χαρακτήρες που έχουν κάνει απατεωνιές αλλά όχι φόνους και τους μπλέκει σε μιαίντριγκα άνευ προηγουμένου. Αληθινά ψέματα; Αριστουργηματικά έτσι και αλλιώς.

Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι

Όταν άνοιξε στις αίθουσες η ταινία τρόμου Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι το 1974 η Αμερική συνάντησε έναν εφιάλτη με bonus μια οικογένεια που τρώει ανθρώπινες σάρκες στην επαρχία της Αμερικής. Η πραγματική ιστορία του Χασάπη του Γουσικόνσιν, Εντ Γκέιν είναι μάλλον εξίσου ενοχλητική αν όχι περισσότερο από την ταινία.

Ο Εντ Γκέιν ήταν ένας διαβόητος Αμερικάνος δολοφόνος και απαγωγέας, ο οποίος σκότωνε τα θύματά του και μετά τα διαμέλιζε με φρικτό τρόπο, φτιάχνοντας μάσκες από το δέρμα τους. Τους φόνους τους έκανε στη γεννέτειρά του, το Πλέινφιλ του Γουισκόνσιν και συνήθιζε να ξεθάβει πτώματα από το τοπικό νεκροταφείο για να χρησιμοποιήσει τα μέλη τους. Γεννημένος σε μια οικογένεια γεμάτη μίσος ο Γκέιν ήταν συχνά θύμα εκφοβισμού στο σχολείο.

Με τον αδελφό του να πεθαίνει ύποτα σε μυα πυρκαγιά και τους γονείς του νεκρούς από φυσικά αίτια ο Γκέιν, στρέφεται στο σατανισμό και ενθουσιάζεται με ιστορίες για κανίβαλους και ναζιστικές θηριωδίες.

Στις 16 Νοεμβρίου του 1957, μία ιδιοκτήτρια καταστήματος στο Πλέινφιλν, η Μπέρνις Γουόρντεν εξαφανίστηκε. Λίγες μέρες μετά η έρευνα της αστυνομίας έφερε τους αξιωματούς του τμήματος της περιοχής στο πατρικό του Γκειν. Εκεί ανακάλυψαν το αποκεφαλισμένο σώμα της Γουόρντεν σε ένα υπόστεγο, κρεμασμένο από τους καρπούς της, με ένα οριζόντιο δοκάρι στους αστραγάλους της. Το ακρωτηριασμένο σώμα της ήταν ντυμένο σαν ελάφι.

Τα λάφυρα των εγκλημάτων του κουβαλούσαν οργή και παράνοια. Τέσσερις μύτες, ανθρώπινα οστά και θραύσματα, εννέα μάσκες από ανθρώπινο δέρμα, ένα μπολ από ανθρώπινο κρανί, δέκα γυναικείες κεφαλές με τις κορυφές πριονισμένες και καλύμματα καρέκλας από ανθρώπινο δέρμα και άλλα ματωμένα σουβενίρ, τρόπαια των σφαγών του.

Στην ανάκριση του ο Γκέιν εκμηστηρεύθηκε ότι μεταξύ 1947 και 1952, έκανε 40 επισκέψεις σε τρία τοπικά νεκροταφεία για να ξεθάψει πρόσφατα θαμμένα σώματα και μάζευε κομμάτια από όποια γυναίκα έμοιαζε με τη μητέρα του. Δικάστηκε, οδηγήθηκε σε ψυχιατρείο και στις 26 του Ιούλη 1984, ο Γκειν πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια σε ηλικία 77 ετών στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας της Μεντότα. Ο τάφος του υπέστη βανδαλισμούς συχνά όλα αυτά τα χρόνια.

Η ιστορία του έχει "γεννήσει" πολλά κινηματογραφικά τέρατα, ανάμεσα σε αυτά τον Norman Bates στο Ψυχώ του Χίτσκοκ αλλά και τον Jame Gumb της Σιωπής των Αμνών.

Argo

Η βραβευμένη με τρία Όσκαρ ταινία του Μπεν Άφλεκ επαινεί τον αμερικανικό πατριωτισμό. "Το 90% των ιδεών και της υλοποίησης του σχεδίου προήλθε από τον Καναδά. Αλλά η ταινία τα αποδίδει σχεδόν όλα στην αμερικανική CIA. Αν εξαιρέσει κανείς αυτό, η ταινία είναι πολύ καλή..." είπε ωστόσο ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, σχολιάζοντας το πολιτικό θρίλερ.

Ναι η Επιχείρηση Argo κουβαλάει μια βασική αλήθεια στο σενάριο της. Όντως ο μυστικός πράκτορας Τόνι Μέντες πήγε στο επαναστατημένο Ιράν για να βγάλει έξω από τη χώρα έξι διπλωματικούς υπαλλήλους που ξέφυγαν από τη μακρόχρονη (Νοέμβριος 1979 - Ιανουάριος 1981) ομηρία του προσωπικού της πρεσβείας των ΗΠΑ και κρύβονταν υπό την προστασία των Καναδών διπλωματών. Ναι, τους μεταμφίεσε σε "καναδικό κινηματογραφικό συνεργείο" το οποίο έψαχνε χώρους, δήθεν, για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με τίτλο "Argo" και μετά όλα είναι υποθέσεις και κλισέ. Σε αυτή την περίπτωση το "βασισμένη σε μία αληθινή ιστορία" καλλιεργεί το μύθο της έξυπνης, καλής CIA, των κουτοπόνηρων Ιρανών επαναστατών ενώ στην οθόνη υπάρχουν υπολογιστές στον έλεγχο διαβατηρίων, σε εποχή που δεν υπήρχε καν η ιδέα να υπάρχει κάτι τέτοιο.

Ωστόσο το Argo αποδίδει την φορτισμένη ατμόσφαιρα που ηλέκτριζε το νεογέννητο θεοκρατικό Ιράν, έγραψε στην εφημερίδα Independent ο Δυτικός ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή, Ρόμπερτ Φισκ. Άλλωσετ στον κινηματογράφο τα ψέματα είναι αλήθεια και το αντίθετο.