Τζόαν Κρόφορντ: Η «τοξική» ερμηνεύτρια που γνώρισε μεγάλη καταξίωση

Η σπουδαία ερμηνεύτρια έζησε μια ταραχώδη ζωή, μυθικών διαστάσεων και λόγω του σφυρηλατημένου σε πολύ άγριες εποχές χαρακτήρα της, θα ανταποδώσει.

Θα απαντήσει με την ίδια σφοδρότητα στις αποτρόπαιες συμπεριφορές που συνάντησε στο Χόλιγουντ, όταν έφτασε εκεί ως μία φιλόδοξη χορεύτρια από το Σαν Αντόνιο του Τέξας.

Συμπληρώνοντας 110 χρόνια από τη γέννησή της στις 23 Μαρτίου 1904, αν και αμφισβητείται ακόμη κι αυτό, είναι ευκαιρία να φωτίσουμε κάποιες από τις θρυλικές πτυχές της ζωής της, τις καλύτερες στιγμές της στον κινηματογράφο και φυσικά τις αθάνατες διαμάχες της με τον κόσμο του Χόλιγουντ.

Η κακοποίηση στην παιδική ηλικία

Γεννημένη ως Λούσιλ Φέι Λεσιούρ, στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, το μικρότερο και τρίτο παιδί της Άννα Μπελ και του Τόμμας Λεσιούρ, ο οποίος θα τους εγκαταλείψει λίγο πριν έρθει στο φως η Κρόφορντ. Η μητέρα της θα παντρευτεί τον Χένρι Κούζιν και θα μεταναστεύσουν στην Οκλαχόμα.

Ο Κούζιν, ιμπρεσάριος και επικεφαλής της Όπερας Ράμσεϊ, ξεκίνησε να παρενοχλεί σεξουαλικά τη μικρή Τζόαν όταν έφτασε σε ηλικία 11 χρόνων, κάτι που συνεχίστηκε μέχρι να πάει σε ένα ρωμαιοκαθολικό σχολείο. Η κακοποιητική σχέση του πατριού της και τα οικογενειακά προβλήματα επηρέασε τον παιδικό ψυχισμό της, με αποτέλεσμα να μην τελειώσει ποτέ το γυμνάσιο.

Το όνειρο της χορεύτριας

Ωστόσο, λόγω του επαγγέλματος του πατριού της, από παιδική ηλικία η Κρόφορντ είχε όνειρο να γίνει χορεύτρια. Κάτι που θα καταφέρει, παρότι θα τραυματίσει σοβαρά το πόδι της. Ο πατριός της θα κατηγορηθεί για υπεξαίρεση και θα πάρει διαζύγιο από τη μητέρα της Κρόφορντ.

Στη συνέχεια, η μικρή Τζόαν θα βρεθεί, άγνωστο πώς, στην Rockingham Academy του Μιζούρι, σαν εργαζόμενη φοιτήτρια, ενώ σύναψε την πρώτη της σοβαρή σχέση με τον τρομπετίστα Ρέι Στέρλινγκ. Το 1922, γράφτηκε στο Stephens College του Μιζούρι, αλλά γρήγορα το εγκατέλειψε, καθώς συνειδητοποίησε ότι δεν είχε καμία τύχη με τις σπουδές.

Απέναντι στην Γκρέντα Γκάρμπο

Η Κρόφορντ χρειάστηκε να κάνει πολλές και δύσκολες δουλειές για να ζήσει, με πιο επικερδή, αυτή της χορεύτριας.

Θα γυρίσει πολλές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών ως χορεύτρια, μέχρι να πάρει την απόφαση να μετακομίσει στο Χόλιγουντ, όπου το 1925 θα υπογράψει το πρώτο της συμβόλαιο με την Metro Goldwyn Mayer, παίρνοντας ρολάκια σε κάποιες ταινίες.

Η επιτυχία δεν θα αργήσει και το 1928 με το «Our Dancing Daughters», θα γίνει μία από τις μεγαλύτερες σταρ της Metro, συναγωνιζόμενη ακόμη και την Γκρέτα Γκάρμπο.

Από τις πιο ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς

Ενσαρκώνοντας σκληρά εργαζόμενες νεαρές γυναίκες που βρίσκουν την ευτυχία στον έρωτα, θα καταφέρει να κερδίσει και το γυναικείο κοινό, θα καταστεί μία από τις πλέον δημοφιλείς και ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς του Χόλιγουντ και λόγω της υπέροχης φωνής της δεν θα χαθεί, όπως πολλοί συνάδελφοί της, στη μετάβαση του κινηματογράφου από τις βωβές στις ομιλούσες ταινίες, Αντιθέτως, θα γίνει ακόμη ισχυρότερη η θέση της.

Περίπου το 1940, θα αρχίσει να πέφτει η εμπορικότητα των ταινιών της, αλλά, χωρίς να χάσει το κουράγιο της, θα παλέψει και το 1945 θα επιτρέψει δριμύτερη με το φιλμ νουάρ του Μάικλ Κέρτιζ «Θύελλα σε Μητρική Καρδιά» για να κερδίσει το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Βεβαίως, οι κακές γλώσσες έλεγαν τότε ότι η ίδια είχε αρχίσει να τροφοδοτεί τον κίτρινο Τύπο με δηλητηριώδη κουτσομπολιά και σκοτεινές πτυχές της ζωής της.

Τις χρεώνουν εφήμερες σχέσεις με τους μεγαλύτερους σταρ της εποχής, ισχυρούς παράγοντες των μεγάλων στούντιο, αλλά και άθλια συμπεριφορά σε συναδέλφους της ή και σε δημοσιογράφους.

Πύρινος Εφιάλτης

Παραλλήλως με τη μυθολογία γύρω από τη ζωή της, υπάρχει και ο κινηματογράφος, στον οποίο διέπρεπε. Θα λάβει υποψηφιότητες για Όσκαρ με τις ταινίες «Τα Λύτρα του Πόνου» (1947) και «Πύρινος Εφιάλτης», ενώ θα συνεργαστεί με τους κορυφαίους σκηνοθέτες και συναδέλφους τής εποχής της. Μερικές από τις πλέον πετυχημένες ταινίες της ήταν και τα φιλμ νουάρ «Harriet Craig» (1950), «Flamingo Road» (1949), «The Damned Don't Cry» (1950), «Daisy Kenyon» (1947).

Με το κορμί της

Με το εμβληματικό γουέστερν του Νίκολας Ρέι, «Johnny Guitar» (1954) ως ατρόμητη ιδιοκτήτρια ενός σαλούν, που «κέρδισε με το κορμί της», όπως σπαρακτικά λέει σε κάποια σκηνή, θα κάνει την ερμηνεία της ζωής της.

Ο Στέρλινγκ Χέιντεν, στον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο, πραγματικά μοιάζει πολύ λίγος μπροστά της. Η κυριαρχία της θα καλύψει κάθε πόντο της μεγάλης οθόνης, δεν υπάρχει χώρος για κανέναν άλλον. Απίστευτη. Εννοείται, ότι μετά την ταινία, ο Χέιντεν δήλωσε ότι ακόμη και για όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα ξανάπαιζε με την Κρόφορντ…

Η μαχαιριά της κόρης

Όμως, η Κρόφορντ είχε και άλλες εχθρούς, όπως η Ολίβια ντε Χάβιλαντ, αλλά το τελικό χτύπημα θα της το δώσει η υιοθετημένη κόρη της Κριστίνα (ένα από τα πέντε συνολικά παιδιά που υιοθέτησε), ένα χρόνο μετά το θάνατό της. Με το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Mommie Dearest», θα την στείλει πραγματικά στον αγύριστο. Θα την κατηγορήσει ως σαδιστική προσωπικότητα, για κακοποιητική συμπεριφορά, με πολύ ξύλο, λεκτική βία, τρομαχτικά ξεσπάσματα, υπό την επήρεια αλκοόλ και ως έναν άνθρωπο που δεν μπορούσε να αγαπήσει τίποτα άλλο πέρα από την εικόνα της.

Η Τζόαν Κρόφορντ, θα αφήσει στις 10 Μαΐου του 1977 την τελευταία της πνοή. Παραδόξως, ο λόγος του θανάτου της θα είναι η καρδιακή προσβολή.