Άξιζαν τον κόπο ή όχι; Όλα τα live action ριμέικ της Disney μέχρι τη «Μικρή Γοργόνα»

Δεν έχει σημασία αν αρέσουν στο κοινό ή όχι. Η Disney το έχει πάρει απόφαση να γυρίσει με ηθοποιούς όσες περισσότερες από τις animation ταινίες της μπορεί. Κάποια από αυτά τα live action ριμέικ αγαπημένων κινουμένων σχεδίων πέτυχαν, κάποια όχι.

Αλλά η μηχανή έχει πάρει μπρος και δεν σταματάει, και η πλατφόρμα Disney+ διευκολύνει τη διάθεση ταινιών που δεν είναι αρκετά καλές για να πείσουν τον κόσμο να κόψει εισιτήριο στον κινηματογράφο. Μόνο το 2019 η εταιρεία κυκλοφόρησε τέσσερα (!) τέτοια ριμέικ, ενώ για τα επόμενα χρόνια περιμένουμε να δούμε live action διασκευές των «Βαϊάνα», «Χιονάτη», «Η Παναγία των Παρισίων», «Λίλο και Στιτς», «Μπάμπι».

Στη λίστα που ακολουθεί βάζουμε σε σειρά τα ριμέικ αυτά, μέχρι και τη «Μικρή Γοργόνα» που έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες μέρες στη χώρα μας. Αφήσαμε εκτός spin-offs όπως τα «Maleficent» και «Cruella», που τείνουν να γίνουν ξεχωριστή κατηγορία από μόνα τους. Έχουμε και λέμε:

«Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας» (1996)

Σχεδόν 20 χρόνια πριν η Disney βάλει μπρος τη «μηχανή» των live action remakes, τα «101 σκυλιά της Δαλματίας» είχαν ξεχωρίσει για το εξαιρετικό τους κάστινγκ – η Γκλεν Κλόουζ ως Κρουελα ντε Βιλ, o Τζεφ Ντάνιελς και η Τζοέλι Ρίτσαρντσον ως οι… σκυλογονείς και ο Χιου Λόρι ως κακοποιός – αλλά και για τα συμπαθέστατα σκυλάκια τα οποία –αντίθετα με τις πρόσφατες ταινίες – είναι 100% αληθινά και όχι δημιουργίες υπολογιστών…

«Η Σταχτοπούτα» (2015)

Η ταινία του Κένεθ Μπράνα θεωρείται ένα από τα καλύτερα ριμέικ του είδους γιατί έμεινε αρκετά πιστή στην ταινία animation φροντίζοντας παράλληλα να αναπτύξει περισσότερο τους χαρακτήρες (η κακιά μητριά Κέιτ Μπλάνσετ αποκτά κίνητρο για τη συμπεριφορά της) ενώ η Σταχτοπούτα (Λίλι Τζέιμς) και ο πρίγκιπας (Ρίτσαρντ Μάντεν) περνούν αρκετό χρόνο μαζί ώστε να δικαιολογηθεί ο έρωτάς τους.

«Το Βιβλίο της Ζούγκλας» (2016)

Η ψηφιακή ζούγκλα που «ζωντάνεψε» ο Τζον Φαβρό σε αυτό το ριμέικ της ταινίας του 1967 έκλεψε την παράσταση, καθώς τα εφέ ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακά για την εποχή τους (λίγα χρόνια μετά θα βελτιώνονταν ακόμη περισσότερο στον «Βασιλιά των Λιονταριών», του ίδιου σκηνοθέτη). Ακόμα πιο εντυπωσιακό ήταν το καστ που επιλέχθηκε για να δώσει τις φωνές του σε τίγρεις (Ίντρις Ελμπα), αρκούδες (Μπιλ Μάρεϊ), φίδια (Σκάρλετ Γιόχανσον), πάνθηρες (Μπεν Κίνγκσλεϊ), λύκους (Λουπίτα Νιόνγκο) και πιθήκους (Κρίστοφερ Γουόκεν).

Η Πεντάμορφη και το Τέρας (2017)

Η επιλογή της Disney να πάρει την Ερμιόνη του «Χάρι Πότερ» και να την κλείσει σε ένα μαγεμένο κάστρο α λα Χόγκουαρτς έφερε χρυσάφι στα ταμεία της (πάνω από 1,2 δισ. δολάρια σε εισπράξεις). Όμως παρά την παρουσία της Έμα Γουάτσον (και ενός πλούσιου καστ με τους Νταν Στίβενς, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Ίαν ΜακΚέλεν, Έμα Τόμσον, Λουκ Έβανς και άλλους πολλούς) οι φαν εξακολουθούν να προτιμούν την ταινία του 1991, την πρώτη του είδους της που προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

«Ντάμπο» (2019)

Ο Τιμ Μπάρτον άλλαξε τα φώτα στην ταινία του 1941, διατηρώντας ελάχιστα κοινά στοιχεία και τονίζοντας ακόμη περισσότερο τις σκοτεινές πλευρές της, αλλά το ψηφιακό ελεφαντάκι που πρωταγωνιστεί είναι πραγματικά υπέροχο. Το πλαισιώνουν οι Κόλιν Φάρελ, Ντάνι Ντε Βίτο, Μάικλ Κίτον και Εύα Γκριν.

«Αλαντίν» (2019)

Το μεγάλο στοίχημα ήταν αν ο Γουίλ Σμιθ θα καταφέρει να πλησιάσει το απίθανο τζίνι του Ρόμπιν Γουίλιαμς από την ταινία του 1992. Δεν τα πήγε και άσχημα είναι η αλήθεια (7 στα 10 για την προσπάθεια) και ο σκηνοθέτης Γκάι Ρίτσι σε ορισμένα σημεία αντιγράφει πλάνο προς πλάνο την αρχική ταινία. Οι φαν το καταευχαριστήθηκαν.

«Ο Βασιλιάς των Λιονταριών» (2019)

Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί live action μια ταινία στην οποία δεν υπάρχει ούτε ένα ζωντανό πλάσμα; Ας το «χαρίσουμε» όμως στον Τζον Φαβρό, που γέμισε την οθόνη με τα πιο φωτορεαλιστικά ψηφιακά ζώα που έχουμε δει. Οι κριτικοί είχαν πολλές αντιρρήσεις, αλλά το κοινό λάτρεψε την ταινία σχεδόν όσο και εκείνη του 1994, και την είδε πολλές φορές (1,6 δισεκατομμύρια εισπράξεις παγκοσμίως…).

«Η Λαίδη και ο Αλήτης» (2019)

Ένα ριμέικ που δεν προοριζόταν για τις αίθουσες, αλλά για το λανσάρισμα της streaming πλατφόρμας Disney+. Οι δημιουργοί έμειναν πιστοί στην ταινία του 1955 και τους αξίζει ένα μπράβο που τη γύρισαν με αληθινά σκυλιά. Αλλά η ψηφιακή επέμβαση στις μουσούδες τους ώστε να φαίνεται ότι μιλάνε δεν είναι ό,τι πιο πετυχημένο. Κάτι βέβαια που προσέχουν μόνο οι μεγάλοι, καθώς τα παιδιά (για τα οποία άλλωστε προορίζεται η ταινία), δεν κολλάνε σε τέτοιες λεπτομέρειες.

«Μουλάν» (2020)

Ένα ριμέικ που χτυπήθηκε από την πανδημία, καθώς η έξοδός του στις αίθουσες ματαιώθηκε και η λύση που βρέθηκε ήταν η διάθεσή του στο Disney+ με έξτρα χρήματα για μερικούς μήνες, και στη συνέχεια δωρεάν. Oι φαν της ταινίας του 1998 απογοητεύτηκαν, καθώς απουσίαζαν όλα τα αγαπημένα τους τραγούδια και σχεδόν όλοι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Το live action «Μουλάν» έμοιαζε περισσότερο με ασιατικό πολεμικό έπος.

«Πινόκιο» (2022)

Άλλη μία παραγωγή για το Disney+, που έχει συγκεντρώσει τις χειρότερες κριτικές (και αντιδράσεις κοινού) από όλα τα live action remakes της Disney, μαζί με 6 υποψηφιότητες για τα Χρυσά Βατόμουρα (τα γνωστά αντι-Όσκαρ). Μέχρι και ο Τομ Χανκς ως Τζεπέτο είναι ενοχλητικός, και αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα.

«Η Μικρή Γοργόνα» (2023)

Γιατί να γίνει live action μια ταινία για μυθικά πλάσματα της θάλασσας που τραγουδάνε κάτω από το νερό, για ψάρια και κάβουρες που μιλάνε; Προφανώς η Disney θεώρησε ότι το animation του 1989 είναι τόσο αγαπητό στον κόσμο, που μόνο από περιέργεια να πάνε να δουν τη νέα ταινία, τα έβγαλε τα λεφτά της. Η πιτσιρίκα Χάλι Μπέιλι είναι καλή ηθοποιός και έχει φωνάρα (δεν θυμίζει καθόλου την Άριελ των κινουμένων σχεδίων, αλλά αυτά δεν πρέπει να λέγονται…) ωστόσο η νέα ταινία δεν θα μείνει στη μνήμη ως μία από τις καλύτερες της κατηγορίας της.