Πώς ήταν η ζωή σε μια περιοδεία των Rolling Stones; Ένας φωτογράφος κατέγραψε την απάντηση

Στις αρχές του 1972 οι Rolling Stones έβαζαν τις τελευταίες πινελιές στο «Exile on Main Street», ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ τους, στο στούντιο ηχογράφησης Sunset Sound στο Λος Άντζελες.

Μετά την κυκλοφορία του, το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 1 παγκοσμίως και το συγκρότημα ξεκίνησε μία θορυβώδη περιοδεία στις ΗΠΑ και τον Καναδά, που περιελάμβανε συναυλίες στο Παλάντιουμ του Χόλιγουντ και στο Φόρουμ του Ίνγκλγουντ.

Tο περιοδικό Life ανέθεσε στον φωτογράφο Τζιμ Μάρσαλ να τους ακολουθήσει στο σκέλος της περιοδείας στην Καλιφόρνια. Η αριστοτεχνική ματιά του και η απεριόριστη πρόσβαση στο συγκρότημα επέτρεψαν στον Μάρσαλ να αιχμαλωτίσει την άγρια rock'n'roll ενέργεια των Stones στα καλύτερά τους.

Οι φωτογραφίες των Rolling Stones στη σκηνή και τα παρασκήνια παρουσιάζονται στην έκθεση «The Rolling Stones 1972: Photographs by Jim Marshall» στο Μουσείο Grammy, στο Λος Άντζελες.

«Κάποτε ο Τζιμ ήταν ακόμη ένα μέλος των Stones. Λατρεύω τη δουλειά του, η οποία πρέπει να ήταν αγχωτική κατά καιρούς, αλλά αυτό συμβαίνει σε τέτοιες συναυλίες. Υπέροχη δουλειά και υπέροχος άνθρωπος», έχει δηλώσει ο Κιθ Ρίτσαρντς για τον Τζιμ Μάρσαλ, όπως αναφέρεται στην περιγραφή της έκθεσης.

Ο Τζιμ Μάρσαλ ήταν ο πρώτος και ο μοναδικός φωτογράφος που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών Ηχογράφησης των ΗΠΑ με τιμητικό Grammy, το οποίο απονέμεται σε προσωπικότητες που δεν είναι μουσικοί καλλιτέχνες, αλλά συνεισφέρουν σημαντικά στη μουσική βιομηχανία. Πέθανε τον Μάρτιο του 2010 στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 74 ετών από φυσικά αίτια, μετά από καριέρα 50 ετών και δημιουργία θρυλικών εικόνων που έχουν χαραχθεί στη μνήμη τού κοινού μέσα από τις σελίδες περιοδικών.

Φωτογράφισε τον Τζόνι Κας κατά τη διάρκεια των ιστορικών συναυλιών του στις φυλακές Σαν Κουέντιν και Φόλσομ και συνόδευσε τη Τζόαν Μπαέζ κατά την εκστρατεία προσέλκυσης ψηφοφόρων στην κορύφωση του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα.

«Βυθίζομαι τόσο πολύ στη φωτογράφιση, που γίνομαι ένα με την κάμερα. Είμαι κατά 95% μέσα στη στιγμή και με το άλλο 5% δουλεύω την κάμερα, σαν μηχανικός… Θέλω να βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους, όχι τη δική μου φωτογραφία», είχε τονίσει ο Αμερικανός φωτογράφος.

Η Αμέλια Ντέιβις, φωτογράφος που εργάστηκε ως βοηθός του Μάρσαλ, είναι σήμερα η ιδιοκτήτρια του αρχείου του, Jim Marshall Photography.

Η συνεργασία με τον Μάρσαλ για να αρχειοθετήσει το έργο του της επέτρεψε να ακούσει τις πολλές ιστορίες του. Η Ντέιβις είπε στο CNNi ότι αυτό που έκανε τις λήψεις του Μάρσαλ μοναδικές ήταν ότι πάντα απαιτούσε πλήρη πρόσβαση στους ροκ σταρ.

«Ήταν πραγματικά παντού με τους μουσικούς στο λεωφορείο ή εκτός σκηνής», είπε η Ντέιβις. «Είχε πάντα μαζί του την κάμερά του. Οι άνθρωποι αγνοούσαν την κάμερα κατά μία έννοια. Ήταν μια προέκτασή του. Είχε την ικανότητα να είναι μια μύγα στον τοίχο».

Η ικανότητα του Μάρσαλ να καμουφλάρεται χωρίς να διαταράξει τη δυναμική του συγκροτήματος τού επέτρεψε επίσης να βιώσει τη ζωή της περιοδείας των Rolling Stones.

«Είχαν το δικό τους αεροπλάνο, πολλά ναρκωτικά, πολύ αλκοόλ. Ήταν απλά τρελό. Έγιναν πολλά». Η Ντέιβις είπε ότι η ισχυρή προσωπικότητα του Μάρσαλ, το έντονο πάθος του για τη μουσική και η προσπάθειά του να βγάλει τις καλύτερες φωτογραφίες, διατηρώντας παράλληλα την αίσθηση της συντροφικότητας, τον έκαναν συγγενή με μουσικούς όπως ο Ρίτσαρντς.

O Μάρσαλ απολάμβανε περισσότερο να απαθανατίζει εκείνες τις ήσυχες στιγμές, όταν οι μουσικοί έβγαζαν τις μάσκες του καλλιτέχνη και ήταν απλώς ο εαυτός τους, συμλήρωσε η Ντέιβις. Αρκεί να δει κανείς φωτογραφίες του Τζάγκερ στη σκηνή και εκτός αυτής για να δει τις διαφορετικές περσόνες. «Ο Μικ ήταν πολύ επαγγελματίας. Ήταν πολύ πιο σοβαρός από τον Κιθ. Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν είναι ότι ήταν ο επιχειρηματίας του συγκροτήματος».

Η έκθεση «The Rolling Stones 1972: Photographs by Jim Marshall», η οποία ξεκίνησε στις αρχές Νοεμβρίου, θα διαρκέσει έως τον Ιούνιο του 2023.

In 1972, the Rolling Stones let it loose for photographer Jim Marshall, Umika Pidaparthy, Special to CNNi