Πού πηγαίνουν οι κούκλες της βιτρίνας όταν πεθαίνουν; Σε έναν δικό τους, οικολογικό παράδεισο

Κάποιοι άνθρωποι για να γεμίσουν το εσωτερικό τους κενό παίρνουν κατοικίδια. Άλλοι αγοράζουν ρούχα και παπούτσια. Είναι περί ορέξεως αυτό και κανείς δεν σου απαγορεύει να αναζητήσεις συντροφιά σε ό,τι θες, όπως παλιές κούκλες βιτρίνας, ας πούμε.

Δεν είναι φιλοσοφική υπερβολή αυτό, η Ροζ Έντουαρντς ξεκίνησε να συλλέγει παλιές κούκλες βιτρίνας ακριβώς γι αυτόν το λόγο: Ένοιωθε μόνη και της έκαναν παρέα. Δεν μας πέφτει λόγος για την ψυχολογική ερμηνεία του πράγματος, σημασία έχει ότι μετά από 25.000 κούκλες η Έντουαρντς βρήκε τελικά το σκοπό που αναζητούσε στη ζωή της, προφανώς οι κούκλες βιτρίνας μόνο σε τεράστους αριθμούς μπορούν να δράσουν ως βάλσαμο ψυχής.

Η Έντουαρντς στην υπαρξιακή αυτή αναζήτησή της, άρχισε να ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και να μαζεύει παλιές και πεταμένες κούκλες βιτρίνας από τα σκουπίδια, από αποθήκες, από μαγαζιά.

Μετά ήρθε το άλλο πρόβλημα: Κάπου έπρεπε να τις βάλει. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Mannakin Hall, κάπου στο Λίνκολνσιρ.

Το Mannakin Hall είναι η εταιρεία της Έντουαρντς, η οποία τελικά αποφάσισε ότι καλή η σωτηρία της ψυχής, αλλά αν συνοδεύεται και από μερικές στερλίνες είναι ακόμη καλύτερη, μπορούμε να το πούμε και καπιταλιστικό ζεν.

Η ονομασία Mannakin της προέκυψε από τις λέξεις «manna», το γνωστό το εξ ουρανού, και «kin», που στα αγγλικά σημαίνει συγγένεια. Η ίδια αποκαλεί τις κούκλες «αδελφές ψυχές». Είπαμε, καθένας όπως αισθάνεται καλύτερα, άλλοι τις παντρεύονται πλέον. Τις κούκλες, όχι τις αδελφές ψυχές, αυτό το δεύτερο σπανίζει.

Στο Mannakin Hall, λοιπόν, οι αδελφές ψυχές της Έντουαρντς στοιβάζονται (δεν είναι ωραίος τρόπος αυτός Ροζ να μεταχειρίζεται κανείς τις αδελφές ψυχές του) οι περίπου 25.000 κούκλες που έχει συλλέξει και περιμένουν κάποιον να έρθει να τις βγάλει από την πλαστική τους λήθη.

Η Έντουαρντς μηχανεύτηκε έναν όντως έξυπνο τρόπο για να αξιοποιήσει τη συλλογή της: Όποιος θέλει, μπορεί να πληρώσει 50 λίρες (70 ευρώ περίπου) και σε πέντε λεπτά που θα έχει στη διάθεσή του να πάρει ότι θέλει από την κάπως γκροτέσκα αυτή στοίβα, που αν τη δεις από μακριά ίσως σου θυμίσει ένα βουνό από πεταμένα ανθρώπινα σώματα.

Δεν είναι απαραίτητο να πάρεις όλη την κούκλα. Μπορεί να θες μόνο ένα χέρι, ας πούμε, ή έναν κορμό, είτε επειδή θες κάτι να τα κάνεις, είτε επειδή βλέπεις πολύ Κρόνεμπεργκ.

Τι μπορεί να θέλεις να τα κάνεις;

Η κορυφαία επιλογή είναι τα αμπαζούρ: «Το πιο δημοφιλές μέρος είναι ένας γυναικείος κορμός, συνήθως ακέφαλος ώστε να μπορούν να προσαρμόσουν το ντουί της λάμπας στην κορυφή», λέει η ίδια η Έντουαρντς. Παίζει επίσης δυνατά η μετατροπή σε γλάστρα, ενώ πολλοί τις παίρνουν για το Χαλοουίν.

PHOTO 1 / 5

Υπάρχουν φυσικά και έμποροι που θέλουν φτηνό ντεκόρ για τα καταστήματά τους, αλλά και κινηματογραφικά συνεργεία.

Αρχικά η Έντουαρντς ξεκίνησε να αποθηκεύει τις κούκλες της μπροστά στο σπίτι της. Μετά πήρε ένα κοντέινερ. Μετά αγόρασε το διπλανό χωράφι.

Σήμερα, το Mannakin Hall είναι σαν μια απέραντη αυλή των θαυμάτων, όπου θα αισθανθείς ακριβώς όπως η Αλίκη, μόνο που αντί για ομιλούντες λαγούς θα συναντήσεις, ανάμεσα σε πολλά άλλα, μια ομιλούσα κούκλα βιτρίνας που θα σου πει το μέλλον σου. Είναι η «Oracle», το μέντιουμ της αυλής.

Κάποιες από τις κούκλες της Έντουαρντς είχαν το πεντάλεπτο της δόξας τους, όπως εκείνες που ταξίδεψαν ως το Γκλάστονμπέρι για το σόου της Lady Gaga.

Η ίδια η Έντουαρντς λέει ότι η επιχείρησή της είναι και οικολογικού χαρακτήρα, καθώς αυτό που κάνει στην πραγματικότητα είναι ανακύκλωση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις την ξέρουν ήδη και πλέον στέλνουν εκεί τις παλιές κούκλες όταν θέλουν να ανανεώσουν το ντεκόρ τους, ενώ πολλά καταστήματα προμηθεύονται από εδώ τις δικές τους κούκλες.

Ο κόσμος γλιτώνει χρήμα και κυρίως πολύ πλαστικό, ενώ οι κούκλες συχνά μετατρέπονται σε έργα τέχνης.

Η Έντουαρντς αντιμετώπισε και κάποια προβλήματα στο εγχείρημά της, με βασικότερο τα παράπονα πολλών γονιών ότι τα παιδιά τους φρικάρουν όταν βρίσκονται ανάμεσα στις κούκλες και το βράδυ βλέπουν εφιάλτες.

Σταδιακά στο εγχείρημα προστέθηκαν πολλές δραστηριότητες, όπως η δυνατότητα να χρησιμοποιήσει κάποιος το χώρο για φωτογραφίσεις, να στήσει τα δικά του σκηνικά, ή απλώς να περάσει την ώρα του ανάμεσα στις κούκλες, αναζητώντας ίσως τις δικές του αδελφές ψυχές.