Πέτρος και Κώστας Φυσσούν: Τα αδέλφια με το παράξενο επίθετο και την εξίσου παράξενη ιστορία

Τόσο ελάχιστα, που οι εκδοχές για τη γέννηση του Πέτρου Φυσσούν, του αδιαμφισβήτητα μεγάλου ταλέντου της οικογένειας, είναι δύο. Η μία τον θέλει να έχει γεννηθεί στη Ρωσία, αλλά πιθανότατα πιο σωστή είναι εκείνη που λέει ότι γεννήθηκε στο Αγρίνιο, στις 5 Οκτωβρίου 1933, όπως αναφέρει ο επίσης ηθοποιός Θόδωρος Έξαρχος, στο δίτομο βιβλίο του «Η Γενιά μας».

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η καταγωγή του ήταν από τη Ρωσία, αλλά είναι ασαφές πότε η οικογένεια ήλθε στην Ελλάδα και ο ίδιος δεν το αποσαφήνισε ποτέ. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι ο πατέρας του έφυγε κάποια στιγμή από τη Ρωσία μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων. Το επίσης βέβαιο είναι ότι η οικογένεια πέρασε πολύ δύσκολα και μετακινήθηκε σε πολλά μέρη προκειμένου ο πατέρας, ο οποίος αναφέρεται ως Δημήτριος, να μπορεί να βρίσκει δουλειές. Σε ένα από αυτά, την Πάτρα, γεννήθηκε το 1936 ο δεύτερος γιος, ο Κώστας.

«Έχω περπατήσει ξυπόλητος, έχω φάει σκουπίδια, οκτώ ετών πουλούσα κουλούρια για να ζήσω», έχει πει για τα παιδικά τους χρόνια ο Πέτρος Φυσσούν και αυτή η περιγραφή είναι μάλλον αρκετή. Τα δύο αδέλφια είχαν και μια αδελφή, με την οποία ο Πέτρος ήταν πολύ δεμένος και η οποία πέθανε το 2013.

Όσοι, πάντως, είχαν γνωρίσει από κοντά τα δύο αδέλφια και κυρίως τον Πέτρο, καταλάβαιναν αμέσως ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο καλλιεργημένο και με αστικό και κοσμοπολίτικο αέρα, κάτι που υποδήλωνε ότι παρά την οικονομική ένδεια, οι γονείς του φρόντισαν να του δώσουν άλλου είδους εφόδια, πιο ουσιαστικά από τα χρήματα.

Είναι επίσης ασαφές το πώς ο Πέτρος βρέθηκε στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από την οποία αποφοίτησε και πολύ σύντομα το μεγάλο του -κυρίως θεατρικό- ταλέντο τον βοήθησε να γίνει γνωστός και να κάνει καριέρα στην υποκριτική. Ο ίδιος ο Φυσσούν μιλούσε σπάνια για τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, αντιλαμβανόμενος προφανώς ότι η διατήρηση του μυστηρίου του «Ρώσου πρόσφυγα που εκτοξεύτηκε στη διασημότητα» βοηθούσε τη δημόσια εικόνα του. Από κοντά στην υποκριτική ακολούθησε και ο Κώστας, ο οποίος σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη, με την παρότρυνση και τη βοήθεια του μεγάλου αδελφού.

Ο Κώστας Φυσσούν

Τα δύο αδέλφια έμοιαζαν πολύ φυσιογνωμικά. Αν πρέπει να κάνουμε μια σύγκριση, η αλήθεια είναι ότι ο Κώστας ήταν πιο όμορφος, με την εμφάνιση του κλασικού ζεν πρεμιέ της εποχής τους, ενώ ο Πέτρος πολύ πιο επιβλητικός στο σανίδι, αλλά και φωτογενής στο φακό. Ήταν εκείνο το μπλε, παγωμένο βλέμμα του, σε συνδυασμό με ένα παράξενα ζεστό χαμόγελο και βέβαια η πολύ χαρακτηριστική φωνή του που τον έκαναν αμέσως σταρ.

«Έγινα πρωταγωνιστής σε μία νύχτα»

«Δεν με βοήθησε κανείς με την έννοια της διευκόλυνσης, διότι δόξα τω Θεώ, ήμουνα χρήσιμος και περιζήτητος. Σε μια νύχτα έγινα πρωταγωνιστής, παίζοντας ένα μονόπρακτο του Πιραντέλο στο Θέατρο Τέχνης. Φίλοι του Θεάτρου Τέχνης ήταν μεγάλες προσωπικότητες: ο Ελύτης, ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις. Είχαν έρθει λοιπόν στη γενική δοκιμή και με φωνάζει ο Γκάτσος –αν θυμάμαι καλά- και μου λέει: "Ξέρεις αγγλικά;" Εγώ τότε δεν ήξερα αγγλικά. ‘‘Να μάθεις αγγλικά’’ μου λέει ‘‘και να φύγεις αμέσως από την Ελλάδα!’’», έχει πει ο ίδιος στην τελευταία του συνέντευξη, στο “Κ” της Καθημερινής.

"Η μοίρα του αθώου", 1965

Η επαγγελματική επιλογή των δύο αδελφών μπορεί να ήταν ίδια, η πορεία τους όμως όχι. Ο Πέτρος έγινε σταρ του κινηματογράφου, βραβεύτηκε, έπαιξε σπουδαίους ρόλους, έβγαλε χρήματα, απασχόλησε όσο λίγοι ηθοποιοί της γενιάς του τη δημοσιότητα, αν και ο ίδιος δεν το επεδίωκε ιδιαίτερα, έως καθόλου. Δεν έδινε πολύ συχνά συνεντεύξεις και όταν έδινε είχε έναν μοναδικό τρόπο να μιλάει για την προσωπική του ζωή χωρίς να αποκαλύπτει τίποτα γι αυτήν.

Ο Κώστας, από την πλευρά του, δεν ξέφυγε ποτέ από τους δεύτερους ή και τρίτους ρόλους στον κινηματογράφο, ενώ ο ίδιος προτιμούσε σαφώς το θέατρο κι εκείνο αυτόν. Το θέατρο, όμως, από μόνο του δεν έκανε ποτέ διάσημο έναν ηθοποιό κι έτσι ο Κώστας έμεινε στη σκιά του Πέτρου, με πολλούς ακόμα και σήμερα να τους μπερδεύουν όταν βλέπουν το μικρό αδελφό σε κάποιον από τους μικρούς ρόλους που έπαιξε στο σινεμά.

Το Δόλωμα (1964)

Η ζωή των δύο αδελφών τελείωσε όπως άρχισε: Δύσκολα. Με πολλά σκαμπανεβάσματα στο ενδιάμεσο.

To 1965, o ο Πέτρος παντρεύτηκε τη Σουηδή ηθοποιό Μοντ Χάνσον, η οποία ξεκίνησε την κινηματογραφική της καριέρα το 1957 παίζοντας στην ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν “Η 7η σφραγίδα».

Η Μοντ Χάνσον στην ταινία «Η 7η Σφραγίδα» @imdb

Όσο έμεινε στη Σουηδία ενεπλάκη και με την πολιτική, στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου που τότε δημιουργούσε το ΠΑΚ. Στην πορεία αποκύρηξε το ΠΑΣΟΚ, με πολύ σκληρό τρόπο και πολιτεύτηκε ξανά, σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, με το ΚΚΕ.

Στο μεταξύ η καριέρα του ίδιου του Φυσσούν απογειωνόταν αλλά δεν κατάφερε ποτέ να γίνει διεθνής, παρότι εκείνος το επεδίωξε, χρησιμοποιώντας μάλιστα το όνομα Peter Funk, στην ταινία «Οι γενναίοι του Βορρά». Ο γάμος του με την Χάνσον δεν κράτησε πολύ, άλλες ζωές, άλλες χώρες, άλλες επιδιώξεις...

"Η Προδοσία", 1964

Η δύτερη γυναίκα που παντρεύτηκε ήταν η Τέτα Χατζηχρήστου, κόρη του Κώστα Χατζηχρήστου, ο οποίος δεν ήθελε καθόλου τον Φυσσούν για γαμπρό του -κυρίως επειδή δεν ήθελε η κόρη του να πάρει ηθοποιό- και προσπαθούσε να εμποδίσει το γάμο. Δεν τα κατάφερε και ο έρωτας -αλλά κυρίως η επιμονή του Φυσσούν- νίκησε. Μετά το γάμο, ο Χατζηχρήστος και ο Φυσσούν εμφανίστηκαν μαζί και επί σκηνής στο Δελφινάριο.

Με τον αδελφό του, Κώστα, δεν έπαιξε ποτέ. Εκείνος, όλα αυτά τα χρόνια και μετά το τέλος της καλής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, έπαιξε κάποιους ρόλους στο θέατρο και την τηλεόραση, αλλά χωρίς ποτέ να καταφέρει να γίνει ευρέως γνωστός. Τελευταία του εμφάνιση ήταν το 1985, στην ταινία «Η πολιτεία κατηγορεί», που κυκλοφόρησε σε βίντεο. Έκτοτε χάνονται τα καλλιτεχνικά του ίχνη.

Όσο το ενδιαφέρον του κοινού στρεφόταν στα προσωπικά του Πέτρου Φυσσούν, το γάμο του με την Τέτα, τις διαφωνίες τους και την κόρη τους Άνια που αποφάσισε το 2004 να παρατήσει τα εγκόσμια και να γίνει μοναχή παίρνοντας το όνομα Πορφυρία, η καριέρα του είχε μια αντίστροφη πορεία.

Η κατάρρευση

Οι καλοί ρόλοι λίγοι και κακοπληρωμένοι, ο ίδιος μεγάλος πλέον σε ηλικία, τα χρήματα τελείωσαν. Τον Αύγουστο του 2013 ο ίδιος και η σύζυγός τους βρέθηκαν σε αδυναμία να πληρώσουν το νοίκι τους και τους κοινοποιήθηκε έξωση από το σπίτι το οποίο νοίκιαζαν στην Άνω Πεύκη. Μέσα στο ντόρο που αυτονόητα δημιουργήθηκε, η Τέτα είχε πει: «Επέλεξα από την πρώτη στιγμή να ζήσω με τον Πέτρο, έναν άνθρωπο γεμάτο αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια. Ήξερα οτι μαζί του θα ζω τίμια. Μέχρι πρόσφατα έπαιρνε μία σύνταξη της τάξης των 1.200 ευρώ. Αλλά το Μνημόνιο την έκοψε και πήγε στα 700 ευρώ».

Η λύση για στέγαση βρέθηκε με την παρέμβαση της εκκλησίας, στην οποία ο Φυσσούν άφησε μετά το θάνατό του την μόνη του περιουσία: Το αρχείο του. Πολλοί θα θυμούνται την εικόνα του μεγάλου ηθοποιού να στέκεται απελπισμένος εκείνη την περίοδο μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, μια εικόνα που ελάχιστα θύμιζε τον παλιό, λαμπερό εαυτό του. Ο αδελφός του, σε παρόμοια οικονομική κατάσταση, αδυνατούσε να τον βοηθήσει... Όπως και η Τέτα, ο πατέρας της οποίας είχε επίσης καταστραφεί οικονομικά πριν το θάνατό του.

Τον Ιούνιο του 2015 η Τέτα πεθαίνει, μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Ο Φυσσούν, που έχει ήδη στενοχωρηθεί πολύ με το θάνατο της αδελφής του, δύο χρόνια νωρίτερα, έκτοτε καταρρέει και σπάνια πλέον βγαίνει από το σπίτι του. «Είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος με μια πολύ δύσκολη ζωή», είχε πει σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του στην ΕΡΤ. Μόνος και φτωχός, πεθαίνει 18 μήνες αργότερα στο νοσοκομείο Σωτηρία, στις 5 Δεκεμβρίου 2016. Ο μικρός του αδελφός τον ακολουθεί τρισήμιση χρόνια αργότερα...