Όταν τα «σκονάκια» γίνονται έργα τέχνης - Μια πολύ πρωτότυπη συλλογή (pics)

Μεταξύ μας, τώρα, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει κάνει σκονάκι, προσπαθώντας να γράψει καλά σ' εκείνο το μάθημα στο οποίο το μυαλό κόλλησε και δεν μπορούσαμε να απομνημονεύσουμε ούτε τα SOS. Φανταστείτε, λοιπόν, τι έχουν δει τα μάτια των καθηγητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης...

Σκονάκια που μοιάζουν έργα τέχνης. Λεπτομέρειες στο χαρτί που θυμίζουν δουλειά έμπειρου καλλιτέχνη. Εξισώσεις και λύσεις αποτυπωμένες σε μικροσκοπικούς παπύρους, κατεβατά γραμμένα σε χαρτομάντηλα, σμικρύνσεις και πολλές ακόμη δημιουργίες με σκονάκια, βρίσκονται κατασχεμένες και εκτεθειμένες σε προθήκες στο ΑΠΘ και κουβαλούν δεκαετίες παρανομίας στη φοιτητική ζωή.

Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, Πρακτορείο FM 104,9, o καθηγητής στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών στο ΑΠΘ, Δημήτρης Μάρδας, εξηγεί πως με συναδέλφους του αποφάσισαν να κορνιζάρουν τις απόπειρες των φοιτητών να αντιγράψουν στις εξετάσεις, αναγνωρίζοντας τους τη φαντασία, την ευρηματικότητα και την τέχνη τους.

«Πριν από 10-12 χρόνια είχαμε συγκεντρώσει τα παλιού τύπου σκονάκια που ήταν ολόκληρα βιβλία σε σμικρύνσεις. Ήταν πολύ εντυπωσιακός, για παράδειγμα, ένας πάπυρος μήκους 2 μέτρων και πλάτους 4 εκατοστών τον οποίο τύλιξε φοιτητής σε δυο ξυλάκια. Ήταν όπως οι παλιές αριθμομηχανές. Ανοιγόκλεινε, ανέβαινε- κατέβαινε και ήταν σε ρολό γραμμένο το χαρτάκι των λύσεων. Ήταν ένα εκπληκτικό σκονάκι, ένα έργο τέχνης μπορώ να πω», σημειώνει.

@Δημήτρης Μάρδας via ΑΠΕ/ΜΠΕ

Οι φοιτητές που βλέπουν σήμερα τον Πάπυρο, για τον οποίο χρειάστηκαν τουλάχιστον δώδεκα ώρες απασχόλησης από τους σκονάκηδες της εποχής, αναρωτιούνται γιατί οι προκάτοχοι τους στα φοιτητικά έδρανα μπήκαν σε τόσο κόπο, σημειώνοντας πως ίσως να απαιτούνταν λιγότερος χρόνος για να μάθουν το κεφάλαιο που αντέγραψαν.

Η συλλογή -έκθεση με τα σκονάκια έργα τέχνης όσο πάει μεγαλώνει καθώς πολλοί είναι αυτοί που αποκαλύπτουν και προσφέρουν τα μυστικά κόλπα της φοιτητικής τους ζωής. «Μου τηλεφώνησε μία κυρία, φοιτήτρια το 1963 και μου έστειλε τα δικά της σκονάκια που τα είχε από τότε κρατημένα. Ήταν σκονάκια μικρά, εκείνη την εποχή είχαν πάσο σε μια κόκκινη ζελατίνα, σαν δίφυλλη και τα έβαζε εκεί ανάμεσα, οπότε όποιος περνούσε και έβλεπε έλεγε εντάξει ένα πάσο είναι, δεν είναι τίποτε άλλο. Αλλά τελικά αυτό ήταν ένα σκονάκι που δεν το ανακάλυψε ποτέ κανείς», λέει ο ο Δημήτρης Μάρδας ενώ πρόσφατα ένας συμφοιτητής του, του παρέδωσε το δικό του υλικό που αν υπήρχε βραβείο για το πιο καλογραμμένο σκονάκι θα διεκδικούσε την πρωτιά: «Ήταν ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα σκονάκια με παραγράφους, με επικεφαλίδες, με κόκκινο , χωρισμένα σε κατηγορίες... Σκονάκια υψηλής αισθητικής υψηλής», εξηγεί ο καθηγητής.

@Δημήτρης Μάρδας via ΑΠΕ/ΜΠΕ

Με το πέρασμα των χρόνων βέβαια τα σκονάκια άλλαξαν μορφή και για τους σημερινούς φοιτητές αλλά και μαθητές της τεχνολογίας το σφηνωμένο στο μπικ χαρτάκι ή οι σημειώσεις μέσα στην κάλτσα και η δύσκολη εξίσωση γραμμένη στη γλώσσα του παπουτσιού είναι μακρινό παρελθόν και έχουν μπει πλέον στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.