O XOV στη Λέσβο: Το success story ενός πρόσφυγα στη Σουηδία

Όπως στεκόταν στην μέση της σκηνής και κοίταζε προς το κοινό που έμοιαζε να χάνεται στο βάθος και όσο οι θεατές φώναζαν το όνομα του, ο ίδιος ένιωσε πολύ μακριά από το νησί της Λέσβου και της προσφυγικής κρίσης κατά μήκος των ακτών της.

Τα δεινά των μεταναστών στις παραλίες της ελληνικής νήσου συνδέονται άρρηκτα με την ιστορία του Αρντεστάνι, ο οποίος έφτασε στη Σουηδία από το Ιράν με την οικογένειά του όταν ήταν μόλις ενός έτους, προσπαθώντας να γλτιώσουν από τον πόλεμο του Ιράν με το Ιράκ. Μεγάλωσε στην Τένστα (Tensta), ένα προάστιο της Στοκχόλμης με μεγάλο πληθυσμό μεταναστών.

«Η Τένστα είναι ένα καταπληκτικό μέρος», λέει. «Η κοινότητες εκεί έχουν διαφορετικές εθνοτικές προελεύσης».

Η παιδική του ηλικία ήταν ευτυχής.

«Ανατράφηκα από την μητέρα μου», εξηγεί.

Ο πατέρας μου ήταν τοξικομανής και δεν είχα καμία επαφή μαζί του για δέκα χρόνια.

Η μητέρα μου με μεγάλωσε πολύ σωστά. Ήμουν ένα χαρούμενο παιδί.

Δεν ήξερα πως είναι να είσαι πλούσιος, ούτε πως είναι να έχεις πατέρα η αδέρφια».

Ωστόσο, είχε μια «δεύτερη οικογένεια»: ένα ζευγάρι ντόπιων Σουηδών με τα παιδιά τους.

«Περνούσα κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο μαζί τους. Το ήθελε η μητέρα μου για να ενσωματωθώ στην κοινωνία και να νιώσω μέλος μιας οικογένειας με παιδιά», εξηγεί ο ίδιος. «Τα παιδιά εκείνα ήταν τα αδέλφια μου».

Στην Τένστα, οι περισσότεροι από τους φίλους του ήταν διάφορων εθνικοτήτων. Κάθε του επίσκεψη σε αυτούς, ήταν σαν να επισκεπτόταν ένα άλλο μέρος του κόσμου, γεμάτο γεύσεις, χορό και μουσική. Η μουσική τον μαγνήτιζε.

Ο Ντάμιεν Αρντεστάνι, γνωστός και ως ΧOV, ήρθε στη Σουηδία από το Ιράν ως πρόσφυγας ενός έτους - Πηγή: XOV

Από Αρντεστάνι σε XOV

Θυμάται πως από παιδί χρησιμοποιούσε την ποίηση ως τρόπο έκφρασης.

Ήμουν 9 ετών όταν έγραψα ένα ποίημα στο πλαίσιο μιας σχολικής εργασίας. Ήταν για ένα φοίνικα που ξεριζώθηκε και τοποθετήθηκε σε ένα ψυχρό περιβάλλον.

Βγήκε από μέσα μου. Τότε δεν είχα καταλάβει το βαθύ νόημά του. Αλλά ο δάσκαλος μου συμπέρανε ότι ήταν μία μεταφορά η οποία συμβόλιζε το ξεριζωμένο οικογενειακό δέντρο μου.

Τα παιδιά έχουν την τάση να εκφράζονται πολύ δημιουργικά. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που συναντάμε έντονα στη Λέσβο. Πολλά από τα παιδιά προσπαθούν να εκφράσουν αυτό που έχουν περάσει.

Αυτό το ποίημα δημοσιεύθηκε σε ένα παιδικό βιβλίο.

Αργότερα, ο Ντάμιεν άρχισε να γράφει την δική του μουσική. Ήταν τότε 11 ετών, οπότε και άρχισε να συμμετέχει σε μερικές μπάντες.

Ήμουν πολύ επιτυχημένος την περίοδο που ήμουν 17 και 18, αλλά χάθηκα στην προσπάθεια μου να αποκτήσω χρήμα και δόξα, ξεχνώντας την μουσική για λίγο.

Συνεχώς κυνηγούσα τα χρήματα και το κοινωνικό status. Ένιωσα ότι αυτά ήταν τα δύο πράγματα που δεν είχα ποτέ και σκέφτηκα ότι τα χρήματα ισοδυναμούν με την ευτυχία και ήμουν λάθος.

Δέκα και πλέον χρόνια μετά από τις πρώτες του καλλιτεχνικές απόπειρες και διανύοντας το 24ο έτος της ηλικίας του, ο Ντάμιεν Αρντεστάνι ήταν ήδη διευθύνων σύμβουλος σε εταιρεία που ο ίδιος είχε ιδρύσει.

Είχε όλα αυτά που νόμιζε ότι ήθελε. Αλλά, ένιωθε δυστυχισμένος.

Παραιτήθηκα από αυτή τη θέση, πήρα όλα τα χρήματά μου, δανείστηκα από τη μητέρα μου και ίδρυσα μια δισκογραφική εταιρεία. Εκείνη την εποχή ήμουν πολύ αλαζόνας. Ότι άγγιζα μετατρεπόταν σε χρυσό.

Δεν κράτησε για πολύ

«Η δισκογραφική εταιρία και πολλές κακές επιλογές οδήγησαν στο τέλος και την πτώχευσή μου», λέει ο γνωστός σήμερα τραγουδιστής. «Από εκεί που είχα τα πάντα βρέθηκα να μην έχω τίποτα».

Μετά από αυτό ο καλλιτέχνης τα άφησε όλα πίσω και μετακόμισε σε μια καλύβα σε ένα νησί της Στοκχόλμης. Εκεί άρχισε να ενώνει τα κομμάτια της ζωής του και άρχισε να φτιάχνει ξανά την μουσική που πάντα αγαπούσε.

«Όταν έχασα τα πάντα τότε ήταν που βρήκα τον εαυτό μου», δήλωσε ο ίδιος.

Ο Ντέμιαν έγραψε το Lucifer, το κομμάτι που του χάρισε συμβόλαιο σε δισκογραφική εταιρεία, και το οποίο προσέλκυσε την προσοχή της Lorde.

Εκείνη επικοινώνησε μαζί του μέσω Twitter για να του πει ότι λάτρεψε το κομμάτι. Η Lorde επιμελήθηκε τo soundtrack για την ταινία The Hunger Games: Mockingjay Part 1 και αποφάσισε να συμπεριλάβει και το τραγούδι του Ντάμιεν σε αυτή.

«Στην αρχή δεν πίστευα ότι ήταν πραγματικό αυτό που συνέβαινε και σκέφτηκα ότι ήταν φάρσα», λέει ο Ντάμιεν γελώντας.

Η ζωή του στράφηκε προς μια θετική πορεία, προς το καλύτερο.

«Άρχισα να περιοδεύω και κάποια στιγμή γνώρισα μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Ο δρόμος για την επιτυχία του δεν ήταν πάντα τόσο εύκολος, όταν θυμάται τα εφηβικά του χρόνια, μερικές φορές βλέπει ένα κενό.

Η μάχη με τους νεοναζί

Ως έφηβος, οι συμπλοκές του με τους νεοναζί ήταν κοινός τόπος. Αλλά, υπήρξε κάποιος θα του άφηνε σημάδι για μία ζωή. Θυμάται:

Μια μέρα, στο δρόμο του γυρισμού μου από μια εκδήλωση στο κέντρο της Στοκχόλμης, στην οποία είχα πάει με φίλους μου, μία ομάδα νεοναζιστών μάς την έπεσε από το πουθενά.

Ξαφνικά ένας από αυτούς όρμησε πάνω μου και άρχισε να με χτυπάει με τη γροθιά του. Έσπασε όλα τα μπροστινά μου δόντια. Ήμουν 13 όταν συνέβη το περιστατικό αυτό.

Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια χειρουργικών επεμβάσεων για να διορθωθεί το σαγόνι του.

Ομάδα εθελοντών στη Λέσβο - Πηγή XOV

«Είμαι εσύ»

Το πρώτο του ταξίδι στην Λέσβο προέκυψε όταν κάποιοι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν το παρελθόν του ίδιου. Ο Ντέμιαν υπήρξε πρόσφυγας και τον ρωτούσαν συνεχώς για τις απόψεις του σχετικά με την προσφυγική κρίση, όπως εξελισσόταν.

«Δεν ήμουν ικανοποιημένος με τις απαντήσεις που έπαιρνα και ένιωθα ότι έπρεπε να μάθω περισσότερα για το τι συνέβαινε», λέει ο τραγουδιστής.

Μία συνάντησή του με τον Πίτερ Μπουκάρτ (Peter Bouckaert), διευθύντη εκτάκτων καταστάσεων του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch), τον οδήγησε στην επιβίβασή του σε αεροπλάνο με προορισμό τη Λέσβο, στο κέντρο της κρίσης των προσφύγων.

Πήγε με μία στενή του φίλη, την Ρεμπέκα Ρεχντουνί (Rebecca Rechdouni).

Ο ίδιος περιγράφει αυτό που αντίκρισε εκεί ως «τρελό και χαοτικό».

Περίμενα να δω ασθενοφόρα και επαγγελματίες.

Αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχαν πολλοί εθελοντές, ακριβώς σαν κι εμάς.

Έτσι όπως έρχονταν τα σκάφη, εμείς έπρεπε να πηδάμε μέσα και να προσφέρουμε βοήθεια. Μας έλεγαν «σώστε το μωρό» και έπρεπε να πηδήξουμε στο νερό και, απλώς, να κάνουμε το καθήκον μας. Ωστόσο και τις πέντε μέρες που ήμασταν, εκεί καταλήξαμε να κάνουμε εθελοντισμό.

Είδα τόσα πολλά πράγματα που χαράχτηκαν στην μνήμη μου. Είδα μωρά που είχαν χάσει τις αισθήσεις τους, έγκυες γυναίκες, μία από αυτές απέβαλλε.

Ήταν έντονο και δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε.

Στην πτήση τους για την Σουηδία, ο Αρντεστανί και η Ρεχντουνί αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι γι 'αυτό που είχαν δει. Αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια εθελοντική πρωτοβουλία που ονομάζεται «είμαι εσύ».

Το όνομα επιλέχθηκε επειδή -όπως λέει ο τραγουδιστής- «είμαστε ένα, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το χρώμα του δέρματος μας και πολλών άλλων στη ζωή μας».

Ο VOX δεν δίστασε να μετατρέψει το πάρτι του για την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ του σε έρανο, στο οποίο φορούσε τα ίδια ρούχα που φόραγε στη Λέσβο.

Μέσα σε μια εβδομάδα, η οργάνωση -μια μη κερδοσκοπική ομάδα που συντονίζει τις ενέργειες εθελοντών στα σύνορα της Ευρώπης και, συγκεκριμένα στα ελληνικά νησιά- τέθηκε γρήγορα σε λειτουργία.

Σκοπός της ήταν να παρέχει προσεκτικά επιλεγμένες εθελοντικές ομάδες με ειδικές δεξιότητες. και από τον Οκτώβριο στις αποστολές της συμμετέχουν εθελοντές σε μόνιμη βάση.